کتاب قنات بهریار تالیف یکی از فرهنگیان دلیجان رونمایی شد

به گزارش خبرنگار پانا استان مرکزی، نویسنده فرهنگی این اثر در خصوص کتاب خود گفت: قنات بهریار یکی از کهن ترین میراث ارزشمند شهر دلیجان است که با حمایت های مسئولین در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری بعنوان میراث ملی کشور به ثبت رسید.

سعید اصغری افزود: در هیچ یک از اسناد و منابع تاریخی اشاره ای به نام گذاری این قنات نشده است اما طبق باور اهالی و روایت شفاهی که سینه به سینه نقل شده این قنات به خاطر عشق فردی به یک دختر حفر شده است به همین خاطر آن را بهرِیار یعنی به خاطر یار نامیده اند.

وی ادامه داد: البته دلیجانی ها از گذشته های دور تا دهه های گذشته که آب و زمین کشاورزی، ارزش حیاتی داشته است آن را مهر و کابین زنان خود کرده اند شاید این مورد در نام گذاری قنات بی تاثیر نبوده است.

این نویسنده اظهار داشت: از زمان دقیق حفر این قنات اطلاعی در دست نمی باشد، ولی می توان از منابع تاریخی، سفرنامه ها، اسناد و بررسی های باستان شناسی، برای تعیین قدمت آن استفاده کرد.

اصغری بیان کرد: قدیمی ترین منبع تاریخی که از دلیجان نام برده، کتاب تاریخ قم (۳۷۸هجری قمری) اثر حسن بن محمد بن حسن قمی می باشد. وی در این کتاب، دلیجان و برخی آبادی های نزدیک آن را به پادشاهان ساسانی نسبت می دهد.

قدیمی ترین اسنادی که از بهریار برجای مانده مربوط به دوره صفویه می باشد. یکی از این اسناد وقف نامه ای است متعلق به سال۱۱۱۳ هجری قمری که در متن آن واقف میزان یک طاقه(معادل ۱۲ ساعت) از آب بهریار را وقف نموده است. همچنین عقدنامه های بسیاری بر جای مانده که آب این قنات را مهر زنان نموده اند.

بطور کلی و با توجه به منابع موجود و به استناد مطالعات تاریخی و باستان شناسی، حداقل می توان سده های چهارم تا پنجم هجری قمری را به عنوان قدیمی ترین تاریخ برای قنات بهریار پیشنهاد داد.