والدین در تلاطم بازار خریدهای مدرسه ای به دنبال کشتی نجات می گردند

شادی غلامی/ سرویس گزارش: با پایان روزهای گرم وطولانی تابستان و نزدیک شدن به روزهای کوتاه پاییزی، بازار حال و هوای درس و مدرسه را به خود گرفته و با سر زدن به تمام مغازه های شهر میتوان نشانه هایی از کیف و مدارس را دید؛ حتی مغازه هایی که تا چند هفته قبل لباس و پوشاک آنتیک که سهل است، آنهایی که موادغذایی و میوه و سبزیجات می فروختند هم حداقل چند تایی دفتر و کتاب و کیف، قاطی جنس هایشان کرده اند.

اگرچه برخی از مردم جامعه معتقدند زندگی در دهه های اخیر تمام افراد را واداشته تا فرزندان خود را برای تحصیل در مدارس ثبت نام کنند اما برخی دیگر معتقدند با افزایش هزینه های تحصیل کودکان در مدارس، شاید با گذشت زمان، تغیری در روند پیشروی آن ایجاد شود و اوضاع به همان روزهایی برگردد که فاصله طبقاتی و وضع اقتصادی حکم می کرد تا فرزندان تجار و اشرافیان مشغول باشند به درس وتحصیل و دیگران به کار.

این واقعیت اگرچه تلخ است اما سرک کشیدن در مغازه های شهر، آن هم در این روزها که تب و تاب خرید وفروش های مدرسه ای کم کم دارد جان می گیرد مهر تاییدی می زند بر دهان آنان که به اجبار می خواهند عکس آن را ثابت کنند.

از تلاطم خرید های مدرسه ای تا اقدامات مسئولین

اولین خرید مدرسه ای تمام والدین، به استثنای آنان که چشم به یاری نهادهایی چون کمیته امداد دوخته اند، لباس فرم مدرسه است. لباس هایی که قیمت آنها با کمی تفاوت، برای مقاطع ابتدایی از ۳۰هزار تومان شروع و در مقاطع متوسطه با ۶۰-۷۰ هزار تومان تمام می شود. اگرچه جنس این لباس های فرم در نهایت صرف سلیقه و دقت کفاف یکسال تحصیلی را می دهد اما اگر خانواده ای قصد پوشاندن همان لباس را برای سال بعد داشته باشد با مشکل مواجه خواهد شد.

چراکه اغلب رنگ این لباس های در حال تغیر است و قوانین مدرسه، آنان را مجبور به تهیه لباسی دیگر خواهد کرد. سپس نوبت به کیف مدرسه و کفش می رسد که با وضع جنس های چینی بازار اغلب به زور تا یکسال کفاف مدرسه را می دهد و حتما باید سال بعد جایگزینی برایشان خریداری شود.

از این پل های باریک که گاه، به قیمت صرف هزینه های سخت، مثل کار کردن های چند برابر والدین، قرض گرفتن از آشنایان و یا حتی خرج کردن پس انداز روزهای مبادای خانواده تمام می شود، بگذریم می رسیم به نوشت افزاری که در ضمن پرداخت هزینه بالا برای خرید آن، عمرش هم فقط تا نیمه های سال تحصیلی و حتی کمتر از آن می رسد.

البته هر سال در آستانه بازگشایی مدارس دستگاه‌های نظارتی نمایشگاهی برگزار می‌ کنند تا ضمن کنترل قیمت‌ها و جلوگیری از افزایش آن، کمکی به خانواده‌ها در تامین لوازم تحریر کنند اما متاسفانه که این هدف هیچگاه محقق نشده است چون قیمت‌های نمایشگاهی واقعا تفاوتی با بازار آزاد ندارند.

مسئولین برنامه ریزی کنند

محمدعلی قربان دوست که دو فرزند دختر ۷ و ۱۲ ساله دارد با گلایه از قیمت های بازار می گوید: خرید کیف ، کفش ، کتاب، لوازم التحریر و پرداخت شهریه مدارس بچه ها تقریبا یک میلیون تومانی آب می خورد؛ در حالی که حقوق دریافتی من کمتر از ۹۰۰ هزار تومان است و با وضع موجود مجبورم تا هر سال یکی از بچه ها را بدون کیف یا کفش نو به مدرسه بفرستم.

علی رحمتی که راننده اتوبوس های درون شهری است و پسرش را در پیش دبستانی یکی از مدارس دولتی ثبت نام کرده نیز در این خصوص می گوید: قیمت لوازم التحریر و مایحتاج مدارس همیشه بالاست و با نزدیکی به مهرماه این قیمت ها چند برابر می شود در حالی که مسئولین باید برنامه ریزی کنند که در بازار گرم این روزها قیمت ها اگر کاهش هم نداشته باشد حداقل مردم با افزایش بیش از حد قیمت ها سر و کله نزنند.

کالاهای وارداتی ضربه های عمیق اقتصادی را بر مردم وارد می کند

محمودرضا صنعتکار رئیس و دبیر انجمن صنفی کارفرمایی تولیدکنندگان نوشت افزار کشور در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار پانا، اظهار داشت: ۷۰ تا ۷۵ درصد از ظرفیت بازار لوازم التحریر کشور را کالاهای وارداتی چین و هند فرا گر فته است که این امر باعث ارائه کالاهای فاقد کیفیت با قیمت های بالا شده است.

وی با اشاره به اینکه کالاهای ایرانی قابلیت رقابت با کالاهای اروپایی را دارند ئ استفاده از کالای وارداتی ضربه های عمیق اقتصادی بر مردم وارد می کند، افزود: به علت عدم فرهنگ سازی مردم کشور اطلاعی از کالاهای ایرانی ندارند و با خرید این کالاهای گران قیمت، ناخواسته نیروی کار چینی و هندی را تقویت می کنند که این امر به اقتصاد کشور لطمه وارد می کند.