عشق تدریس بیماری نمی‌شناسد
داستان لیلا و کرونا و کلاس‌های مجازی دانش‌آموزان
تهران (پانا) - دبیر شیمی شهرستان ری دو از شهریور ماه ۱۴۰۰ که کرونا در اوج خود قرار گرفت، دچار مشکلات کلیوی شد اما با همان حال خود بر روی تخت بیمارستان، فداکاری‌ها و ایثارگری‌هایی را برای برگزاری هرچه بهتر کلاس‌های مجازی دانش‌آموزانش انجام داد که مبادا شرمنده وجدان شود.
لیلا کیوان‌فر در گفت‌وگو با پانا از ایجاد مشکلات کلیوی‌اش در دوران کرونا چنین گفت: «بدن من با دوز دوم واکسنی که در آن دوران تزریق کردم، واکنش نشان داد و دچار اِدِم سراسری بدن شدم که این اِدِم نخست از پاها و دست‌های من شروع شد و پس از گذشت ۱۰روز به کل بدن من سرایت کرد به طوری که در حد دو الی سه مرتبه مکررا حال من بد می‌شد و پس از مراجعه به اورژانس بیمارستان، هیچی تشخیصی داده نمی‌شد و ما نمی‌دانستیم این مشکل چرا اتفاق افتاده است.»
کیوان‌فر افزود: «من در آن زمان دانشجوی دکترا بودم و در حالی‌که پاهای من از شدت اِدِم بدنم، ورم داشت و نمی‌توانستم کفش بپوشم و راه بروم، با حضور در موسسه استاندارد کرج، کارهای آزمایشگاهی خود را پیش برده و با انجام برخی تست‌ها، نتایج را یادداشت می‌کردم تا بتوانم مقالات و پایان‌نامه‌ام را جمع‌آوری کنم. به یاد دارم به قدری حال من نامساعد بود که یک روز از پسرم که علاقه‌مند به حوزه شیمی است، درخواست کردم که من را به آزمایشگاه ببرد و به کمک او بخش‌های مختلف آزمایش‌های خود را انجام می‌دادم که هم او آموزش ببیند و هم کار بنده پیش برود.»
این معلم فداکار ادامه داد: «به مرور زمان حال من نامساعدتر شد و اولین روز از ماه مهر من در بیمارستان بستری شدم؛ در آن زمان ساماندهی نیرو‌ها انجام شده بود و هنوز پزشکان تشخیص نمی‌دادند که دقیقا چه اتفاقی برای من رخ داده و این اِدِم شدید هرازگاهی تنفس، جریان و حرکات قلب من را تحت تاثیر قرار می‌داد.»
وی گفت: «به همین علت صلاح ندانستم که اعلام کنم جا زده‌ام و چون آموزش‌ها مجازی بود تصمیم گرفتم که به مدیر مدرسه خود بگویم توانایی کار کردن را دارم. اگر این آموزش‌ها در دوره حضوری بود، شاید نمی‌توانستم در کلاس درس حاضر شوم اما چون مجازی بود قبول کردم و با همان حالت بستری شده در بیمارستان، تدریس‌های خود را انجام می‌دادم.»
این معلم نمونه که در آن زمان مدرس دانشگاه فرهنگیان هم بوده، از آموزش‌های مجازی همزمان خود چنین می‌گوید: «تبلت، تلفن همراه و سایر تجهیزات مانند کتاب‌ها، جزوات و... را برای پسرم لیست کردم تا لوازم مورد نیاز من را تامین کند. تخت من کنار پنجره بود و در آنجا برای خود قفسه‌ای درست کردم که کتاب‌ها را در آنجا قرار دادم؛ ترم اول مدرسه و دانشگاه که شروع شد، من هم تدریس و آموزش را روی همان تخت بیمارستان به همراه تجهیزاتی که در اختیار داشتم، آغاز کردم.»
کیوان‌فر پس از یک ماه بستری بودن در بیمارستان، با اصرار و رضایت خود به مدت یک هفته مرخص شد که این شرایط موجب بدحالی او شد و مجدد به بیمارستان بازگشت. وی از آن دوران خود چنین می‌گوید: «من فکر می‌کردم که اگر پیش خانواده‌ام برگردم، حالم بهتر می‌شود ولی این اتفاق رخ نداد و من با حال نامساعدتری در بیمارستان بستری شدم که این پروسه حدود ۴۰ روز طول کشید. در دوران درمان، بعضی روزها خیلی شرایط نامساعدی داشتم چون داروهایی که تزریق می‌کردند، روی صدای من اثر گذاشته بود. هنگامی که حال بهتری داشتم، خودم با بچه‌ها حرف می‌زدم و هیچ‌کس هم متوجه نمی‌شد که من از بیمارستان در حال برگزاری کلاس هستم. اما گاها که صدای من، ناهنجار می‌شد، صوت‌ها و کلیپ‌هایی که از قبل داشتم را در کلاس ارسال می‌کردم که مبادا از درس عقب بمانند.»
وی ضمن تقدیر و تشکر از مدیر و معاونان آموزشگاه حضرت مریم ری دو برای مساعدت‌ها و همراهی‌هایشان در برگزاری کلاس‌ها، گفت: «هنگامی که کادر مدرسه متوجه اوضاع من شدند، به کمک همکاران دیگر مدیریت کلاس در دو هفته پایانی دوره درمان من را برعهده گرفتند تا هم کلاس برگزار شود و هم من حالم بهتر شود. در آن زمان تنفس و صوت من تحت تاثیر قرار گرفته بود و دیگر صدایی برای تدریس نداشتم.»
کیوان‌فر ادامه داد: «پس از گذشت این پروسه طولانی، من به لطف خداوند و به‌صورت معجزه‌آسا شرایط خیلی بهتری پیدا کردم چون پزشکان می‌گفتند که اصلا امید نداشتیم که به این درمان جواب بدید و به حالت طبیعی برگردید. یک سال تحت درمان بودم که بعد از گذشت دو الی سه ماه، آرام آرام به چرخه آموزش و برگزاری کلاس‌ها برگشتم.»
یکی از نکات مثبت دوران کرونا این است که آموزش معطل نماند
وی درباره مزایای دورانی که کلاس‌هایش را به صورت مجازی برگزار می‌کرد چنین گفت: «با قرار گرفتن در دوران کرونا و ایجاد فضای مجازی آموزشی، همین که آموزش معطل نماند خیلی خوب بود. زیرساخت‌های خیلی محکم و از پیش تعریف شده نداشته‌ایم و زیرساخت شاد ما تازه در دوره کرونا شکل گرفت. به نظر بنده دوره کرونا با وجود همه سختی‌هایی که برای جامعه انسانی در کل جهان ایجاد کرد، برکات زیادی هم داشت که یکی از آن‌ها برای دانش‌آموزان، فرهنگیان و دانشجویان کشور خودمان بود که در سبک سواد رسانه‌‌ای و سبک فناوری ارتقا پیدا کردند.»
همراهی خانواده‌ها پا به پای دانش‌آموزان و دانشجویان در پیش بردن اهداف آموزش
این معلم نمونه دوران کرونا را موجب رشد همگان دانست و افزود: «قبل از این مسئله، برخی همکاران شاید توانایی کار کردن با فضای مجازی را به نسبت دانش‌آموزان نداشته‌اند؛ ولی ما معلمان کنار دانش‌آموزان‌مان رشد کردیم که این رشد هم در سبک آموزش و هم در سبک فناوری رخ داد که از تعاملات مثبت و ارتباطات خوب و موثر فرهنگیان شکل گرفت و این ارتباطات به قدری تاثیرگذار بود که هنگام برگزاری کلاس مجازی، خانواده‌ها هم در کنار ما بودند و پا به پای دانش‌آموزان، تدریس را دنبال می‌کردند. به یاد دارم در آن زمان یکی از دانشجویان به من می‌گفت مادر من تمام کارهای خود را طوری برنامه‌ریزی می‌کند که هنگام شروع تدریس شما، کنار من بنشیند و آموزش ببیند. این نوع ارتباط‌گیری و بهره‌برداری اولیا از آموزش، در فضای حضوری و حقیقی مدرسه امکان‌پذیر نیست ولی این اتفاق در دوران کرونا افتاد.»
کیوان‌فر توجه به بحث بهداشت، امنیت و سلامت افراد را از دیگر برکات دوران کرونا عنوان کرد و گفت: «با پدید آمدن ویروس کرونا، سطح بهداشت همگان در کشور ارتقا پیدا کرد و برخی فعالیت‌هایی مانند استفاده از ماسک در دوران بیماری و... که باید فرهنگ‌سازی می‌شدند، در جامعه جا افتاد.»
وی در پایان خاطرنشان کرد: «اگر بخواهیم به دوران کرونا بیاندیشیم، متوجه می‌شویم که خداوند در کنار رنج‌ها، برکاتی را قرار داده که جامعه جهانی از آنان بهرمند شد. به‌عنوان مثال ارتقای زیرساخت‌های پیام‌رسان‌هایی که ارتباطات را منتقل می‌کنند، رشد خوبی بود که رخ داد. حتی تولید واکسن‌هایی ک برای مبارزه با ویروس کرونا، صورت گرفت، نشان‌دهنده رشد خوبی بود که در سطح پزشکی و بهداشت برای کشور ما و جامعه جهانی اتفاق افتاد و این مسائل دستاوردهای کمی نیست.»
ارسال دیدگاه