در گفت‌وگو با پانا:
روایت یک کارگردان از قصه‌های اجرای نمایش کودک
خصوصیات نمایش کودک تکان دادن بدن ، خندیدن ، افتادن و اجرای موسیقی خاص نیست
تهران (پانا) - حسین مزینانی می‌گوید پرفروش بودن نمایش‌ها به معنی خوب بودن آن اثر نیست امروزه کیفیت آثار پایین آمده است و این به خاطر این است که محتوا تولید کار هزینه‌های بالایی دارد ،یک آرایه خوب و همین‌طور تولید لباس هزینه‌های بالایی دارد و برای نوشتن متن وقت باید گذاشت.
این هنرمند فعال کودک و نوجوان در ادامه از وضعیت فروش تئاتر و قیمت بالای بلیت‌ها گلایه کرد و گفت:«برخی کارها به دلیل قیمت بالای بلیت و استفاده کردن از هنرمندان چهره سینما و تلویزیون فروش بالایی دارند همین‌طور در برخی کارها از کودکانی استفاده می‌کنند که از آموزشگاه‌ها آوردند و آن‌ها اقوام خود را برای تماشای کار می‌آورند.»
وی به فروش خوب برخی نمایش‌های کودک و نوجوان اشاره کرد و گفت :«اینکه می‌گوییم پرفروش به معنی خوب بودن آن اثر نیست منظور من است که پرفروش بودن در برخی کارها دلیل بر خوب بودن موقعیت آن کار نیست، امروزه کیفیت آثار پایین آمده است و این به خاطر این است که محتوا تولید کار هزینه‌های بالایی دارد ،یک آرایه خوب و همین‌طور تولید لباس هزینه‌های بالایی دارد و برای نوشتن متن وقت باید گذاشت اما آیا نوشتن این متن و وقت گذاشتن برای این متن برای نویسنده درآمدزایی می‌تواند داشته باشد؟.»
وی ادامه داد:« در جامعه امروز به موقعیت فرهنگی کودک اصلاً توجهی نمی‌شود و هرچه فریاد بزنیم هیچ تأثیری نخواهد داشت چون هزینه‌ای برای بهبود این وضعیت نمی‌شود. تئاتر می‌تواند نقش بسیار مهمی را در آموزش داشته باشد زیرا یک تئاتر یا یک کار هنری می‌تواند کاری که یک معلم طی چند ماه باید انجام بدهد را در یک اجرا یا با یک اثر آن را به دانش‌آموز آموزش دهد.»
این هنرمند خاطرنشان کرد: «برای اینکه یک اثر به روی صحنه برود گروه زحمت‌کشیده، نویسنده پژوهش کرده است،روانشناس بررسی کرده است و باید توجه بیشتری به آن شود.»
مزینانی اضافه کرد:« وقتی هزینه نمی‌شود حتماً برای فرهنگ و هنر کودک نیز اتفاق مثبتی نمی‌افتد البته در حضور نیافتن خانواده‌ها در اجراهای تئاتر کودک تورم و گرانی نیز تأثیرگذار بوده است همه‌چیز گران شده است، اما برای دستمزد یک بازیگر اتفاق خاصی نیفتاده است. برای دستمزد یک نویسنده چه اتفاقی افتاده است؟هیچ؛چون مردم این شغل را اصلاً شغل نمی‌دانند.»
وی در ادامه با ذکر خاطره‌ای از حضورش برای یک اداری اشاره کرد و گفت :« کار اداری برای من پیش‌آمده بود رفتم و گفتم من بازیگر هستم و گفت هر اتفاقی در جامعه می‌افتد مقصرش همین شما بازیگرها و هنرمندها هستید،گفتم از چه نظر این حرف را می‌زنید؟من چه درآمدزایی دارم که این‌طور فکر می‌کنید و نامه‌ای از خانه تئاتر بردم که من هنرمند تئاتری هیچ حقوقی ندارم ، واقعاً هم همین است اگر کاری به ما پیشنهاد بشود و بتوانیم کاری کنیم دستمزد می‌گیریم تازه این دستمزد هم جوابگو نیست.»
وی ادامه داد:«من یک کار تولید کرده‌ام به‌عنوان کارگردان،نویسنده و بازیگر در تالار هنر و هنوز پولی نگرفته‌ام.۲۲میلیون کار فروش داشته با ۸بازیگر و ۵ نفر عوامل با در نظر گرفتن خودم ،۲۲ میلیون را من به چه کسی بدهم بعد پنج ماه تمرین و یک ماه اجرا و این هزینه چگونه می‌شود زندگی کرد.»
وی خاطرنشان کرد:«به‌عنوان کسی که دکترای پژوهش هنر،فوق‌لیسانس بازیگری و لیسانس کارگردانی دارم یک کار را با پژوهش روی صحنه برده‌ام و وقتی آمدن و دیدند می‌گفتند چقدر خوب یک بخش از کار کودک را به فکر فرومی‌برد و یک‌بخشی فکر بچه روی صحنه حضور پیدا می‌کند و خودش تصمیم‌گیری می‌کند اما در ادامه چه اتفاقی برای من می‌افتد.»
مزینانی یادآور شد: «من با پژوهش‌کار کردم اما با این اوضاع کار شکست می‌خورد اما اگر یک کار ضعیف را روی صحنه ببریم به‌راحتی بدون هیچ دکور خاص با چند حرکت رقص و موسیقی‌های دم‌دستی و چند عروسک و زمین خوردن‌های بازیگران برای گرفتن خنده از بچه کار فروش خوبی خواهد داشت.اما نتیجه چه می‌شود؟»
وی اضافه کرد: «نتیجه این است که برای کاری که زحمت‌کشیده شده اگر نتواند فروش داشته باشد باید ارشاد و دولت هزینه کنند و بگویند ما هزینه خواهیم کرد تا شما آموزش بدهید و یک اثر خوب و ارزشمند روی صحنه به اجرا برود.»
این کارگردان تئاتر تصریح کرد:«در کودکی بچه‌ها وقتی مادر یک غذای خوب می‌خواهد به آن‌ها بدهد مقاومت می‌کنند ولی چیپس و پفک دوست دارند، اما این‌ها که غذای خوبی نیستند اما بچه می‌خورد و دوست دارد حتی پدر و مادر برای آن هزینه زیادی می‌کنند ولی مادر یک غذای خوب را باید آن‌قدر به بچه بدهد تا بچه عادت کند، ما باید به موقعیت فرهنگی درست عادت دهیم زیرا بچه‌ها با چشم به هم زدن بزرگ می‌شوند.»
وی ادامه داد: «من یک اثری تولید کردم و یک کار گرافیکی داشتم مراجعه کردم به یک اپراتور کار را برایش توضیح دادم.یک نگاه به من کرد و گفت آقای مزینانی؟گفتم من را از کجا می‌شناسید؟گفت زمانی که کودک بودم کار شمارا دیده‌ام و الان دانشجو هستم به این دلیل که از موقعیت هنر خوشم اماده بود به سمت هنر کشیده شده‌ام.»
این کارگردان ادامه داد:«بچه‌ها زود بزرگ می‌شوند و جامعه به دست این بچه‌ها سپرده می‌شود.فرهنگ دست فرهنگ‌ساز است،فرهنگ‌ساز کیست؟تولیدکننده‌های اثر، نویسنده‌ها ، بازیگرها ، بازیگران کودک (بازیگران بزرگی که نقش کودک را ایفا می‌کنند)،ما باید بدانیم چه مدل بازی موردعلاقه کودک ایرانی است و باید برسی شود.»
وی خاطرنشان کرد: «کارگردان باید این جامعه را در نظر بگیرد و همه‌چیز را رصد کند تا بداند کار را چطور باید ساخت تا کودک امروزی درکش کند.آن‌هم کودکی که زمانی که تلویزیون را روشن می‌کند نکته‌ای را نمی‌بیند که او را جذب کند، کودک ما الان چه چیزی باید ببیند؟ جایگاه کودک چیست؟ متأسفانه هزینه برای کار کودک نمی‌شود کار باید خودش بفروشد درحالی‌که باید هزینه بشود برای تولید یک اثر خوب.»
ارسال دیدگاه