نگاهی به مستند «کنج»

«کنج» موضوعی جذاب دارد و از نخستین دقایق تماشاگرش را با خود همراه می‌کند، فیلم اردوان زینی سوق به حاشیه نشینی، زندگی در مسکن مهر، امتیازها و پیامدهای آشکار و نهانش می‌پردازد. امتیاز فیلم این است که به نمایش فقر و محرومیت بسنده نکرده و گزارشی تلویزیونی درباره مشکلات سکونت در شهرک‌ها و مجتمع های مسکونی نیست، «کنج» درباره زندگی است، با همه ابعاد روشن و تاریکش.

زندگی در محله‌ای دور از شهر زیبای یاسوج، آپارتمان‌هایی کوچک، که شبیه هتل یا مسافرخانه هستند و ساکنانش امید دارند، به رفتن و پیشرفت کردن. فیلمساز، به سراغ شخصیت‌های فیلمش می‌رود با آنها در نماهای لانگ شات صحبت می کند و به بعضی نزدیکتر می‌شود.

«کنج» رویکردی جامعه شناختی دارد، ایران را از زاویه‌ای ترسیم می‌کند که نمی‌شناسیم، یا کمتر می‌شناسیم، از زیبایی شهر یاسوج، کمتر خبر داریم و از شهرک‌های اطراف آن بی‌خبریم، دوربین ذینی سوق، ما را به دنیایی می‌برد که نمی‌شناسیم، با مردمانی آشنا می شویم که رویاها و شکست‌هایشان را مقابل دوربین می‌گویند و بعضی مانند پسری که در رویای تعمیر دوچرخه اش است سکوت می‌کنند. فیلم تنها یک برش احساسی از زندگی بخشی از مردم نیست، قرار نیست فقط عواطف تماشاگر را درگیر کند، هوشمندانه مسائل را مطرح کرده و مشکلات اجتماعی را بیان می‌کند و نسبت به آینده هشدار می‌دهد. «کنج» بدون آنکه تند و غیرقابل پخش شود، صریح است و موضع دارد، خنثی نیست، اما برای دیده شدن ساخته شده است.

«کنج» برای حضور در هفدهمین جشنواره «سینماحقیقت» متقاضی شده، به نظر می‌رسد فیلم برای مخاطبان سینمای مستند که فیلم‌های شهری را دوست دارند، پر از تازگی و تماشایی است.

روزنامه نگار