داوود فتحعلی بیگی: روش نمایشنامه نویسی محمد چرمشیر باید تالیف و منتشر شود

به گزارش روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، داوود فتحعلی بیگی مدیر آموزش مکتب خانه سنگلج که در کارگاه آموزشی محمد چرمشیر حضور داشت درباره شرکت در این کلاس گفت: نشستن پای درس کلاس نمایشنامه نویسی استاد محمد چرمشیر از چند زاویه قابل بررسی است. یک اینکه متوجه می شویم این استاد بزرگوار چرا عنوان استادی؛ به مفهوم درست کلمه، پیدا کرده است. نکته دیگر رویارویی با روش ابداعی ایشان در اموزش نمایشنامه نویسی و برگزاری کارگاه عملی نمایشنامه نویسی بود.
وی درباره چرمشیر گفت: عنوان استادی برای ایشان به دلیل اشراف زیاد در اثر مطالعه نسبت به ادبیات کهن ایرانی، ادبیات معاصر ایرانی ، همینگونه نمایشنامه نویسی معاصر ایران و آثار نمایشنامه نویسان غربی از جمله شکسپیر و درنمات است.
و ادامه داد: وقتی ایشان سر کلاس حرف میزند نکته هایی را یادآوری می کند که متوجه می شویم آقای چرمشیر آن آثار را فقط نخوانده که خوانده باشد، وقتی خوانده که دانسته باشد، آموخته باشد، در نهایت نکته سنجی آنها را خوانده است. به همین علت وقتی سر کلاس می خواهد شاهد مثال بیاورد با اشراف کامل و با روشمندی آنها را مطرح می کند.
فتحعلی بیگی درباره شیوه آموزشی این کارگاه نیز توضیح داد: روشی که امروز دیدم و ایشان برای برگزاری کارگاه در پیش گرفت روشی است که خودشان تجربه کرده و اطلاعات جامعی هم نسبت به روش ابداعی خودشان دارند. به نحوی که من با توجه به تجربه ای که در حوزه نمایشنامه نویسی دارم اما لازم دیدم از ایشان خواهش کنم این روش آموزش نمایشامه نویسی بر اساس یک عکس که مطمئنا ابداعی خودشان است را تدوین و تالیف کرده و به عنوان یک کتاب قابل توجه و حائذ اهمیت نمایشنامه نویسی منتشر کنند.
وی با تاکید بر لزوم تدوین و تالیف این شیوه ادامه داد: این کتاب اثری خواهد بود که از ورای دانش و استعداد و تجربه یک درام نویس ایرانی بوجود می آید. امیدوارم که هر چه زودتر شاهد نشر این تجربه گرانقدر باشیم.
این درام نویس و کارگردان تئاتر درباره آنچه در کارگاه محمد چرمشیر مطرح شده نیز توضیح داد: آقای چمشیر در این کلاس به صورت عملی بر اساس یک عکس شروع به کار کرد. حسن کارگاه عملی نسبت به کارگاهی که صرفا تئوری برگزار می شود این است که هر فرد شروع به تجربه کردن می کند. مثل حل کردن مسئله ریاضی. وقتی مسئله ریاضی را حل می کنی به آن فکر می کنی و اگر هم نتوانی آن را حل کنی، وقتی استاد در کلاس درس راه حل را می گوید، چون قبلا به آن فکر کرده ای بهتر یاد می گیری.
وی درباره کارگاه عملی افزود: در این تجربه صورت مسئله یکی است ولی جواب ها می تواند متفاوت باشد. همین متفاوت بودن بحثی را ایجاد می کند که انگار چند نفر تجربه هایشان را گفته اند. یا یک قصه به چند زبان روایت شده است. این خودش باعث توسعه تخیل می شود.
فتحعلی بیگی روش روایت بر اساس یک عکس و رسیدن به قصه که در این کارگاه استفاده شده است را چنین تشریح کرد: ایشان قدم به قدم و با مشارکت بچه ها، از مشاهده عکس به سمت این رفت که دلیل حضور آدم ها در عکس را بتواند در قالب یک قصه ارائه بدهد. به این معنا که از این طریق و روشی که ایشان در پیش گرفته بود گام به گام به سمت شکل دادن به یک قصه نزدیک می شدیم.
وی افزود: در انتها برخی بحث های کلی نیز مطرح شد. این که چه بگویم ، چگونه بگویم و اینکه باید در جواب سوال که چی جواب قانع کننده ای داشته باشیم. اینکه الزامات کار و آن رویداد را باید بدانیم. چقدر رویداد و حادثه در شکل گیری قصه می تواند موثر باشد. بعضی از کلید واژه ها می تواند تکراری باشد اما آنچه دیدم روش ابداعی و درستی بود که با آن کارگاه اداره شد تا قدم به قدم با عناصر درام آشنا شویم و آنها را وارد قصه کنیم تا بعد به مراحل بعدی برسیم.