امروز؛ دل‌ها جملگی حرم می‌شود

رابطه استادشاگردی و مرید و مرادی هم نمی‌تواند همه بسامد معنایی زیارت را در برگیرد. حتی آن را به دیدار پدر و مادر و فرزند- با همه لطافتش- هم نمی‌شود مانند کرد. که همه این‌ها هست، اما این‌همه «زیارت» نیست. زیارت دیدار معرفتی و تمام‌ساحتی انسانی است. می‌رویم، می‌خوانیم، خوانده می‌شویم در محضر کریمی که بی‌منت اجابتمان می‌کند. من پروایی ندارم اگر زیارت را رشحه‌ای از آفتاب «نفخت فیه من روحی» بدانم.

آنجا در درگاه حضرت خالق، از نیست به نفخه‌ای، خَلق و هست شدیم و اینجا در حضور همیشه حاضر حجت خدا، از جرعه نگاهی، اشارتی، بشارتی مست می‌شویم! این سرمستی است که انسان را در زمین به درک بهشت می‌رساند. بهشتی که به نام امام رضا(ع) به روی همه آغوش می گشاید. ا... اکبر که چه شکوهی دارد حرم. ا... اکبر که چه شکوهی می یابند دل های عاشق در روز محصوص زیارتی حضرت ابوالحسن علی بن موسی الرضا. تا شد حرم می آیند و نشد، دل را حرم می کنند. باید هم چنین باشد.

ما با زیارت، زندگی می کنیم. مردگی تمام است اگر زیارت را از ما بگیرند. کالبدها به روح، جان می یابند و ما به زیارت. ما یا در حریم رضا قد می کشیم یا دل را حریم یار می کنیم. فرقی هم نمی‌کند مهم این است که محور حرکت و دلیل بودن ما امام رضاست. ما به این باور رسیده ایم که؛
آنان که در حریم رضا عشق می‌کنند
کفران نعمت است بهشت آرزو کنند
باور داریم و یقین را فریاد می کنیم که بهشت شرح روشن همین زیارت‌های کمال‌یافته است در فراوانی سلام‌هایی که سلامت‌آفرین می‌شوند. با سلامی که از سوی حجت خدا به علیک اجابت می شود بهشت شکل می گیرد. زیارتنامه هم زبان بهشتیان است.

رشحه ای از "سلام قول من رب رحیم". زیارتنامه عهد نوشت بندگی است. نقشه راهی است که ما را از ملک به ملکوت می برد. فرصتی است سعید که سعادت‌افزا می شود. به ویژه که در بلندای۲۳ ذی‌القعده، روز زیارتی مخصوص امام رضا(ع) توفیق شود. هرجا که هستیم، رو به مشهد عزیز، عزت بندگان خدا را به دعا بخواهیم. سلامت و سعادت همگان را مسئلت کنیم. حالی خوش برای زمین و زمان بخواهیم تا در اجابتش، همگان را سعید و روسپید ببینیم ان شاءا...

کارشناس رسانه*