سیستانوبلوچستان، دیار آب و آفتاب و آئینه
زاهدان (پانا) - استان پهناور سیستانوبلوچستان هر ساله در ایام نوروز میزبان جمع زیادی از هم‌میهنان از سراسر ایران است.
اینجا سیستان و بلوچستان است. استانی پهناور از ایران. در اینجا شیعه و سنی کنار هم متحد و یکدل تلاش می‌کنند و به هم وفادارند. مردم این استان بسیار خون‌گرم و مهمان‌نواز هستند. وسعت این استان ۱۸۰۷۲۶کیلومتر مربع است که بعد از کرمان، پهناورترین استان ایران است. تعداد شهرستان‌هایش ۲۶ و جمعیتش حدود ۲۷۷۵۰۰۰ نفر است. آب و هوای سیستان و بلوچستان گرم و خشک است و نواحی سواحل جنوب، هوایی شرجی و نمناک دارد.
سیستان و بلوچستان مکان‌های تفریحی، گردشگری و تاریخی زیاد و مهمی دارد. مکان‌هایی همانند شهر سوخته، کوه تفتان، چهارراه رسولی، روستای تمین، سواحل مکران، قلعه بمپور، قلعه چهل دختران زابل، قلعه ناصری، قلعه رستم، ارگ جلال، هامون، گلفشان، تالاب لیپار و ... .
اگر به سیستان و بلوچستان آمدید حتما از سوغات‌های آن تهیه کنید. برخی از مهمترین سوغات‌های سیستان و بلوچستان به شرح زیر است:
۱- سوزن‌دوزی: سوزن‌دوزی‌ها که طرح‌های مختلف دست‌دوز و ماشینی است که برای لباس‌های بانوان بلوچ کاربرد دارد.
۲- قالی سیستان: این قالی نیز طرح‌ها، نقش‌ها و گره‌هایش حکایت این استان باستانی را روایت می‌کند. تاریخچه این قالی به کهن‌ترین زمان می‌رسد و در بافت‌شان از رنگ‌های گرم مانند قرمز، کرم و ... استفاده میشود.
۳ - سفالگری کلپورگان: تاریخ و اصالت در جای جای این استان دیده میشود. هر کار، هنر و سنت آن به تاریخ کهن آن برمی‌گردد و سفالگری نیز نمونه دیگری از این اصالت است.
و اما می‌رسیم به بخش خوراکی‌ها و غذاهای این استان که شامل این موارد است.
شیرینی لندو: این شیرینی خوشمزه و مقوی از کنجد، خرما و گندم تهیه میشود و طبع گرم دارد. این شیرینی را مردم محلی و قدیمی در مناسبت‌های مهم مانند عید نوروز و عروسی درست می‌کنند.
کشک زرد: این غذا، غذایی شبیه به سوپ است که به غذای پهلوانان زابلی نیز شهرت یافته و بسیار مقوی و خوش طعم است.
تباهگ: تباهگ غذای سنتی و اصیل است و ظاهر پرچرب و خوشمزه‌ای دارد و نمی‌توان از آن گذشت. مواد اصلی این غذا شربت انار طعم‌دار شده و گوشت است.
املت سوزی: در تهیه این املت از سبزی خاصی به نام "سوزی" استفاده میشود.
قلیفی و چلبک: یکی از نان‌های محلی و سنتی زابل و سیستان است که خیلی راحت با آرد گندم و خمیرمایه تهیه میشود و به دلیل وجود رازیانه و تخم گشنیز و سیاه‌دانه طعم بی‌نظیر و مقوی دارند. تفاوت این دو نان در روغن استفاده شده است.
«آچار» یک ادویه معروف سیستانی است که در خانه اکثر سیستانی‌ها یافت شده و باعث میشود عطر و طعم غذاها مضاعف شود.
اما پوشش محلی مردم استان سیستان و بلوچستان به‌صورت تاریخی از نژاد، فرهنگ و تاریخ گرفته شده است.
لباس مردان بلوچ: پیراهنی بلند تا روی زانو بر تن می‌کنند که جامک نام دارد و از دو جیب و آستین‌های گشاد به وجود آمده است. در کنار این پیراهن از شلوارهای گشادی هم برای پوشش خود استفاده می‌کنند.
لباس بانوان بلوچ: از سوزن‌دوزی یا به اصطلاح زی آستین و پارچه‌های گل‌دار زیبا استفاده می‌کنند که پوشش آن‌ها شلوارها و پیراهن‌های گشادی دارد.
لباس مردان زابل: شلواری گشاد و پرچین و پیراهنی تا روی زانو به همراه کلاه محلی است.
لباس بانوان زابل: این لباس‌ها با هنر سیاه‌دوزی تزئین شده است. زنان سیستانی پیراهن و دامنی کوتاه تا روی زانو به همراه شلواری گشاد می‌پوشند و لچک هم بر سر خود می‌بندند.
دانش‌آموز خبرنگار: امیرمهدی میری
ارسال دیدگاه