پروین اعتصامی ستاره درخشان آسمان شعر و ادب ایران

وجیهه علی‌بابایی، دبیر ادبیات فارسی مدارس آموزش و پرورش ملارد، همزمان با سالروز بزرگداشت پروین اعتصامی در گفت و گو با پانا و پیرامون این بانوی شاعر بیان کرد: «پروین اعتصامی، نخستین زن شاعر است که آن را حکیم بانوی شعر ایران می‌گویند؛ چرا که پروین سنت‌های ادبی را احیا کرد و تا قبل از پروین زنان شاعر شعرهایی به صورت محدود و رباعی می‌سرودند که چندان در شعر و ادب فارسی نقشی نداشته و ردپایی از خود بر جای نگذاشته بودند.»

بابایی افزود: «اولین شعرهای پروین اعتصامی در هفت سالگی بوده است و برخی از زیباترین شعرهایش مربوط به دوران نوجوانی او هستند، از کودکی پدرش در زمینه وزن و شیوه‌های یادگیری به او کمک می‌کرد، گاهی شعری از شاعران قدیم ایران به او می‌‌‌داد تا بر اساس آن شعر دیگری بسراید؛ وزن آن را تغییر دهد و یا قافیه‌ای نو برایش پیدا کند، همین تمرین‌ها و تلاش‌ها زمینه‌ای شد که با ترتیب قرارگیری کلمات و استفاده از آن آشنا شود و در سرودن شعر تجربه کسب کند.»

وی‌‌ در‌‌ رابطه‌‌ با‌‌ مهم‌ترین‌‌ اشعار‌‌ پروین‌‌ اعتصامی‌‌ گفت:« دیوان پروین شامل ۲۴۸ قطعه شعر می‌باشد که از میان آن ۶۵ قطعه به صورت مناظره است. اشعار وی بیشتر در قالب قطعات ادبی است که مضامین اجتماعی را با دیده انتقادی به تصویر کشیده است. از معروف‌ترین‌‌ شعرهای او می‌توان به شعر‌های گوهر و سنگ، ای مرغک، اشک یتیم، کودک آرزومند، سعی و عمل و اندوه فقر اشاره کرد.»

این دبیر ادبیات افزود:« صفات پسندیده پروین باعث شده بود که او نزد دیگران عزیز و ارجمند باشد. با آن همه شعری که سروده است فقط در دیوانی با پنج هزار بیت، فقط یک یا دو جا از خودش حرف زده بود و درباره خودش شعر سروده بود و این نشان‌دهنده فروتنی و اخلاق شایسته است.»

وی تصریح کرد:« پروین اعتصامی پس از کسب افتخارات فراوان و درست در زمانی که برادرش دیوان او را برای چاپ آماده کرده بود، در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۵ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد.»

دانش‌آموز خبرنگار : فاطمه نعمتی