نجاتی: می‌خواستیم یک فیلم شریف بسازیم

در بخشی از این نشست رضا نجاتی، کارگردان «بعد از رفتن» با اشاره به ساخت نخستین فیلم بلند خود گفت: در ابتدا باید بگویم که در این فیلم بهترین تهیه‌کننده جهان را همراه خود داشتم. آقای بابایی بسیار همراه و پایه است.

وی با اشاره به نگارش فیلمنامه افزود: این فیلم را پس از فیلم کوتاه «شوفر» و «ارفاق» کار کردم. در این سه سال، اتفاق‌های خوب و بد بسیاری برای من رخ داد و نتیجه آن فیلم «بعد از رفتن» شد.

در ادامه محمد برادران، مدیر جلوه‌های ویژه بصری این فیلم نیز با اشاره به ساخت این فیلم اظهار کرد: «بعد از رفتن» پروژه خوبی برای ما بود، من هر پروژه‌ای که ما را به چالش بکشد، دوست دارم، این کار هم ما را به چالش کشید، رضا کارگردان خیلی باهوشی است و جلوه‌های ویژه را می شناسد و این برای ما وجه مثبت و خوبی محسوب می شود.

برادران به چالش‌های پیش رو برای ساخت فیلم گفت: کار کردن در این پروژه با چالش بسیاری همراه بود. زیرا در چند سال اخیر که کودک و نوجوان یاد گرفته‌اند با کامپیوتر جلوه‌های ویژه درست کنند، این حوزه تبدیل به دستمال شیشه پاک‌کن تهیه‌کننده شده بود. من تلاش کردم جلوه‌های ویژه، چیزی به فیلم اضافه کند و ساده به آن نگاه نکنیم. کار باید به گونه‌ای باشد که در خدمت فیلمنامه و به اصطلاح اضافه بر سازمان باشیم. برای مثال ما در کار اتفاقاتی مثل غرق شدن، باران، سیرک و..‌. داشتیم که بخش اعظمی از آن‌ها به وسیله جلوه‌های ویژه آماده شد.

امیرحسین حداد، طراح صحنه فیلم نیز با اشاره به طراحی صحنه این فیلم و لزوم خلاقیت برای آن گفت: گروه تولید این فیلم بسیار میل به خلاقیت داشت و گاهی مجبور بودیم این حجم از خلاقیت را کنترل کنیم. فضایی که کارگردان به ما می‌داد، منجر می‌شد ما تعاریف جدیدی را خلق کنیم که به فیلمنامه آسیب نزد.

کارگردان «بعد از رفتن» در ادامه با اشاره به تصاویر بصری فیلم اظهار کرد: ما در هر شات و پلانی که گرفتیم به سینما فکر می‌کردیم تا بتوانیم سواد بصری مخاطب را هم بالا ببریم. من سالهاست که با آرمان فیاض (مدیر فیلمبرداری فیلم) کار می‌کنم و تمام فیلم‌های کوتاهم را او انجام داده است‌. باید بگویم که او یکی از بهترین‌های فیلمبرداری‌ ایران است.

رضا نجاتی در ادامه درباره پایان‌بندی فیلم نیز اظهار کرد: این پایان بندی برای مخاطب سوال ایجاد می‌کند و ما در زمان تدوین تصمیم گرفتیم که این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد کنیم.

وی افزود: مهم‌ترین چالش یک فیلمساز، جمع کردن گروه بازیگری است زیرا به قدری حجم تولیدات سریال‌های نمایش خانگی زیاد است که دور هم جمع کردن گروه دشوار است. البته این را هم بگویم زمانی که یک بازیگر چهره را انتخاب کنیم، دیگر بازیگرانی هم که به آن‌ها پیشنهاد می‌کنیم، اعتماد می‌کنند و نقش را می‌پذیرند.فکر می کنم پایان مشخص است، فیلم از اول، مسیری که انتخاب و بر اساس نظر او داستان پیش می رود و به پایان می رسد.

در پایان این نشست فیاض مدیر فیلمبرداری این فیلم با اظهار به اینکه همه تیم ما درجه یک هستند، بیان کرد: وقتی با آقای نجاتی فیلم کوتاه کار می‌کردیم هم این طور بود که رضا یک ایده را تعریف می‌کرد و من قبل از آنکه ایده را روی کاغذ بیاورم، می شنیدم و درباره آن حرف می زدیم. برای این فیلم هم همین طور بود، رضا ایده‌ای را مطرح کرد و بازه زمانی یک ساله طول کشید تا تبدیل به این فیلم شد، تغییراتی هم در آن اعمال شد. ما توانستیم فیلم را دارای لحن بصری ویژه کنیم، اما نمی‌دانم چقدر موفق بودیم. سکانس‌های پرریسکی داشتیم و آقای احمدیان در فارابی می گفت خودت می دانی چند بار در فیلم چرخیدی؟ اما زمانی که نتیجه را روی پرده دیدم احساس کردم اتفاق خوبی رخ داده است.

نجاتی همچنین در باره اینکه چرا گاهی ریتم فیلم کند می‌شود، گفت: زمانی که ما ریتمی را برای فیلم انتخاب می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را دستکاری کنیم. همچنین مخاطب برای موضوع‌هایی که در فیلم مطرح می‌شود نیاز به زمان دارد تا فکر کند.روز اولی که به دفتر آقای بابایی رفتم، گفتم من تلاش می کنم (لطفا دقت کنید من ادعایی نکردم و‌ندارم فقط می گویم تلاش کردیم) یک فیلم شریف بسازم . سعی کردیم از جریان حال سینمای ایران دور شویم و به حال جدیدی در سینمای ایران برسیم.