فرهنگی پژوهشگر آموزش و پرورش ملارد در گفت‌وگو با پانا عنوان کرد:
اولویت قرار دادن اصلاحات امنیتی انتظامی در زمان امیرکبیر، از مهم‌ترین اقدامات زمان قاجار بود
ملارد (پانا) - نویسنده و پژوهشگر و فعال رسانه، در مورد اقدامات امیرکبیر گفت بیشترین تلاش امیرکبیر در آغاز برنامه‌هایش، اولویت قرار دادن اصلاحات امنیتی انتظامی و ایجاد امنیت و نظم اجتماعی در کشور بود.
فردین احمدی، نویسنده و پژوهشگر، مدرس دانشگاه و فعال رسانه؛ به مناسبت ۲۰ دی ماه، سالروز درگذشت امیرکبیر به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار مطالعه تاریخ گفت: «شناخت تاریخ و پدیده‌هـای تـاریخی، امکان سـنجش و اندازه‌گیری روند دگرگونی‌های اجتماعی، مسیر و آهنگ آنها را فراهم می‌کند، پرسش‌هایی که درباره دگرگونی‌های اجتمـاعی مطرح می‌شوند، در زمره عمیق‌ترین و اساسی‌ترین پرسش‌هایی هستند کـه در دانـش بـشری طـرح‌شدنی است؛ یعنی در پژوهش تاریخی سخن از چگونگی پیـدایی جامعـه، مـسیر و چگـونگی تطور آن و در نهایت سخن از آینده‌ای است که در برابر انسان است.»
وی در مورد خصوصیات امیرکبیر بیان کرد: «امیر کبیر با دقت، هوشمندی و با بهره‌گیری از تجارب سفر خود به روسیه و عثمانی و مطالعه کتاب‌ها و روزنامه‌های متعدد، عمق عقب‌ماندگی ایران را در ابعاد مختلف ادراک کرد و برنامه‌های اصلاحی را برای نجات کشور از عقب ماندگی آغاز کرد.»
احمدی در خصوص انگیزه‌های امیرکبیر در انجام اصلاحات افزود:«مهم‌ترین عاملی که باید در اندیشه‌های سیاسی و امنیتی امیر مدنظر قرار داد، آگاهی عمیق وی به وضعیت اسفبار جامعه آن روز ایران و همچنین فقدان امنیت و آسایش در کشور بود، امیرکبیر با حسن‌فراست دریافته بود که تا نظم و امنیت پایدار حاکم نباشد، انجام اصلاحات راه به جایی نخواهد برد، بنابراین بیشترین تلاش امیرکبیر در آغاز برنامه‌هایش، اولویت قرار دادن اصلاحات امنیتی، انتظامی و ایجاد امنیت و نظم اجتماعی در کشور بود.»
این پژوهشگر فرهنگی ادامه داد: «مهم‌ترین اقدام امیر در فرایند توسعه علمی و صنعتی ایران و همچنین توسعه و پیشرفت نیروهای امنیتی و نظامی تاسیس دارالفنون بعنوان اولین مدرسه و به تعبیر دقیق‌تر دانشگاه صنعتی در ایران بود، ناامنی، هراس و پدیده کشمکش و نزاع‌های قومی و قبیله‌ای برای دستیابی به قدرت از مهم‌ترین خصوصیات عصر قاجار بوده و بر اساس فقدان قوانین مدون امنیت قضایی و اجتماعی و اقتصادی هیچ گاه به طور کامل محقق نمی شد، همچنین رواج رسومات منفی، اعمال نفوذ و رشوه‌خواری نیز بر ناامنی‌ها می افزود. منازعات فرقه‌ای و کشمکش‌های گروهی از آفات ساختار اجتماعی ایران به شمار می‌رفت.»
وی در مورد دیگر مشکلات زمان قاجار تشریح کرد: «یکی از آسیب‌های اجتماعی دوره قاجار، وجود پیاله فروشی‌ها و رواج مشروب‌خواری در میان لات‌های تهران و سایر مناطق کشور بود که زمینه‌ساز درگیری، عربده‌کشی و قتل و تعدی به مال و جان و ناموس دیگران می‌شد، بنابراین یکی دیگر از اقدامات امیرکبیر در این دوره، ابلاغ ممنوعیت آشکار شرب خمر و مسکرات بود که بدون بستن دکان‌های مشروب‌فروشی و مهر کردن آلات تقطیر، خوردن آن را قدغن کرد، یکی دیگر از مسائل در دوره صدارت امیرکبیر در عرصه امنیت داخلی و اجتماعی ایران، فتنه مذهبی و فرقه‌ای سید علی محمد باب بود، امیر اگر چه با اقلیت‌های دینی شیوه تسامح و مدارا را در پیش گرفت اما با ادراک عمق خطر با پیگیری در ایران نسبت به آن شدت عمل به خرج داد، او فرق بابیه که فرقه‌ای ساخته روس‌ها و انگلیسی‌ها بود را با سایر اشراف و مفسده‌جویان یکی می‌دانست که باید قلع و قمع شوند.»
این فرهنگی فعال رسانه توضیح داد: «وی فتوای قتل باب را از علما گرفت و در روز ۲۷ یا ۲۸ شعبان در شهر تبریز مقابل ارگ دولتی، سیدعلی محمد باب را پس از اعتراف به ادعای دروغش به دار آویخت و شورش‌هایی که در شهرهای مختلف کشور از طرف بابیها بروز کرد را سرکوب کرد و فتنه‌جویان را مجازات کرد، امیر در جهت اجرای اصلاحات عدالت طلبانه خود در پی آن بود تا ظلم و ستم را ریشه‌کن کند، در مقابل انضباط اجتماعی امیر، هر قدرت مستقلی، حتی نفوذ و مقبولیت روحانیت اشتباه نیز می‌توانست منشأ نوعی بی‌نظمی به شمار آید. در بدو امر با کمال تأمل و متانت به اصلاح برخی از محاضر شرع پرداخت و کسانیکه حکم ناسخ و منسوخ یا برخلاف حقیقت صادر می‌کردند به وسیله محاضر دیگر و فتوای مجتهدین معروف، آنها را رسوا می کرد و به این طریق عده‌ای از نااهلان را که استحقاق مداخله در شئون قضایی را نداشتند دور کرد و افراد پرهیزگار را متصدی امور قضایی کرد.»
خبرنگار: سحر شیخی
ارسال دیدگاه