محمد سپاسدار*
جشنواره فیلم کوتاه تهران چگونه از دام حواشی گریخت؟!
پس از انصراف تعدادی از فیلمسازان سی‌ونهمین جشنواره فیلم کوتاه تهران تصور بر این بود که سازمان سینمایی با برخورد قهری و حذفی با آثار فیلمسازان انصرافی برخورد کند و در بخش داوری این آثار را به‌طور کلی قلع و قمع کند اما ظاهرا راهبرد کلی محمدخزاعی و سازمان سینمایی درباره نگاه پدرانه و فراگیر به سینمای ایران جواب داد و هیات داوری جشنواره حتی آثار آن دسته از فیلم‌سازانی را که اعلام کرده بودند در جشنواره شرکت نمی‌کنند، بدون پیش‌زمینه ذهنی و بی‌توجه به حواشی به قضاوت نشستند.
ترکیب عناوین آثار در بخش‌های مختلف و نامزدی فیلم‌هاب برخی از انصرافی‌ها برای جوایز متنوع جشنواره نشان از وجود عقلانیت و مدیریتی همدلانه در مواجهه با سینماگران داشت که امید می‌رود همین روند تا پایان دوران مدیریت ریاست سازمان سینمایی در همه بخش‌ها ادامه یابد.
ناگفته پیداست چنانچه مدیران سازمان سینمایی در دام حاشیه انصراف‌ها و تحریم جشنواره می‌افتادند و در مقام تنبیهی تحریم‌کنندگان جشنواره بر می‌آمدند، بی‌تردید وارد بازی با حاصل جمع صفر می‌شدند که هیچ دستاوردی جز تخریب مجموعه سینما نداشت اما به نظر می‌رسد فارغ از نقدهایی که به برخی اتفاقات و نحوه مدیریت جشنواره و به‌ویژه اختتامیه می‌توان وارد کرد اما دبیر جشنواره و برخی مشاوریان اصلی دبیر، با آگاهی از شرایط جامعه و ضرورت ایجاد همدلی و صمیمیت در عرصه فرهنگ و هنر به‌خوبی و با تدابیر حساب‌شده از ورطه خطرناکی که ممکن بود به آن دچار شوند، جستند و جشنواره‌ای با ظرفیت حواشی فراوان را بدون مساله‌ای خاص به نقطه پایان رساندند.
*کارشناس رسانه
ارسال دیدگاه