شاهین میامی: خواندن و نواختن هر دو اولیت کاری من است

به واسطه موروثی بودن هنر در خانواده اش،از کودکی وارد عرصه موسیقی شد. برادران او هر دو از نوازندگان مشهور و محبوب عرصه موسیقی اند که از ابتدای جریان موسیقی پاپ بعداز انقلاب نقشی بسزا در نوازندگی داشته‌اند.

میامی علاوه بر نوازندگی گیتار که در خانواده اشان موروثی است،خواننده است و قطعات بسیاری را تولید و با صدای خود منتشر کرده است.
از وی تاکنون قطعات بسیاری در جایگاه آهنگساز با صدای دیگر خوانندگان منتشر شده است.
علی یاسینی ، حامد حاتم ، مسعود بقایی ، مهدی کامور و… برخی از خوانندگانی هستند که وی با آنها همکاری داشته است. آلبوم مذهبی « در حوالی صبح » به آهنگسازی و تنظیم این موزیسین در بازار موسیقی منتشر شد که با استقبال خوب مخاطبان این سبک مواجه شد.

میامی همزمان با پاندمی کرونا تدریس خود را به صورت آنلاین ادامه داد و در زمینه نوازندگی شاگردانی را به عنوان نوازنده به این حوزه معرفی کرد .
با وی گفت و گو کرده ایم:
به عنوان کسی که نوازندگی گیتار به صورت خانوادگی و موروثی شده چگونه به این قضیه نگاه می کنید!
به طبع وقتی از کودکی توی خانواده ای باشی که مخصوصا برادر ارشد در موسیقی و نوازندگی دستی بر آتش داشته باشد، نا خودآگاه شما هم به این هنر و حرفه علاقه مند می شوید.
من از همان دوران وقتی صدای ساز برادرانم را می شنیدم، بی اختیار توجهم جلب می شد و بیش از هر کس دیگری نسبت به این مقوله ری اکشن داشتم. من علاقه به موسیقی و نوازندگی را از برادرانم بخصوص برادر بزرگترم به ارث بردم.

نوازندگی را از کی و چگونه شروع کردید ؟

من نوارندگی را حدودا از دوازده سالگی و بعدتر در دوران دبیرستان زیر نظر شاهرخ برادرم و همچنین استاد عزیزم آرش رهنمون فرا گرفتم. از این زمان بود که دیگر نوازندگی برای من شکلی جدی به خود گرفت و برآن شدم تا به این قضیه به شکل تفریح و سرگرمی نگاه نکنم. شاید اگر زمینه خانوادگی نبود، هرگز چنین اتفاقی نمی افتاد و من سر از این عرصه در نمی آوردم.

اینکه شما را زیر سایه برادرانتان نام می برند و از این طریق می شناسند برایتان آزار دهنده نیست؟ دوست نداشتید استقلال شهرت داشته باشید؟

اتفاقا من اصلا با این قضیه که من را به نام برادرانم بشناسند هیچ مشکلی نداشته و ندارم. چون بالاخره هر دو برادرم از قدیمی های موسیقی و از افراد حرفه ای و خوشنام این عرصه هستند و باعث افتخار من . در ابتدای ورودم به موسیقی از آنها بسیار آموختم در نهایت برای استقلال سبک وشهرت هم قدمهایی برداشتم .

چطور سر از خوانندگی در آوردید؟ خوانندگی چه داشت که نوازندگی ندارد؟

من خوانندگی را از همان ابتدای شروع آموزش نوازندگی ام در کنار هم کار می کردم و علاقه زیادی به آن داشتم . شاید بتوان گفت از نوازندگی برای نزدیکتر شدن به دنیای خوانندگی بهره جستم. نوازندگی بر خلاف خوانندگی در دنیای کنونی موسیقی و پیش از این نیازمند تجربه و سواد بوده و هست. شاید خواننده ای را ببینید که نوازندگی بلد نباشد و از علم موسیقی چیزی نداند، اما نمی توانید نوازنده ای را پیدا کنید که به حداقل علم موسیقی آگاهی نداشته باشد.
از طرفی نیز، خوانندگی و نوازندگی هر کدام به اندازه خودشان زیبایی و شهرت دارند و از نظر من فرق آنچنانی باهم ندارند . فقط شهرت در خوانندگی به مراتب سریعتر اتفاق می افتد.

در فضای مسموم این روزهای خوانندگی چگونه فعالیت می کنید؟
در مورد فضای موسیقی من راه خودم را می روم و کاری به حواشی ندارم. شاید به گفته شما فضای خوانندگی مسموم باشد، اما من کار خودم را می کنم و از داشته ها و آموخته هایم در جهت هر چه بهتر شدن استفاده می کنم. خوانندگی و به طور کلی موسیقی دغدغه من است و دوست دارم در آن رشد کنم. برای پیشرفت خودم در این عرصه تمام تلاشم را می کنم.

برای دیده شدن و فراتر رفتن از خوانندگانی که هم رده شما هستند ,چه تمهیداتی را لحاظ کرده اید؟
من فکر می کنم در دنیای کنونی که تقلید بسیار شده است،همین که خودت باشی، یک هیچ از همه جلوتری! همین که سعی کنی سبک خودت را داشته باشی و ادای کسی را در نیاوری،متفاوتی.

نوازنده بودن و بلد بودن نوازندگی ساز چه تاثیری در بهتر خوانندگی کردن دارد؟

از نظر من یک خواننده حداقل باید بتواند یک ساز را به خوبی بنوازد. چون خوانندگی و نوازندگی دقیقاً رابطه مستقیم با هم دارند و شما وقتی نوازندگی بلد باشید ، راحت هشتاد درصد راه خوانندگی را پیش رفته اید.حتما دیده اید خوانندگانی که به نواختن یک سازمسلط هستند، بسیار بهتر از دیگران می خوانند و به خواندن هم مسلط ترند.

تحت تاثیر چه سبک خواندن هستید؟ و چرا؟

من معمولا تمام سبکهای موسیقی را گوش می دهم و به آنها علاقه مندم . چون در آهنگسازی خیلی به من کمک می کند. اما خواندنم تحت تاثیرتمامی شنیده هایم است و مختص سبک خاصی نیست. می توان گفت از هر سبکی، بهترین موتیف را همراهم میکنم اما از تقلید به شدت می پرهیزم.

چرا خواننده‌ها این روزها به فکر تهیه آلبوم نیستند ؟ چرا تک آهنگ را ترجیح می‌دهند؟

به نظر من در بازار شلوغ این روزهای موسیقی جایی برای ارائه آلبوم نیست، مگر اینکه بسیار آلبوم خاص و منحصر به فردی از هر نظر باشد . مثلا آلبومی باشد که صدای خواننده اش بدیع باشد و دارای سبک و سیاقی منحصر به فرد باشد و یا از تکنیک نوازندگی بالایی برخوردار باشد و همین طور در آهنگسازی بدعت داشته باشد. اگر قرار باشد آلبومی شبیه تمام آلبوم های موجود در بازار باشد، واقعا چه اصراری به انتشار آن هست؟ در بازارموسیقی پر است از آلبوم هایی شبیه به هم که انگار از روی هم واو به واو کپی کرده اند. برای تولید و انتشار آلبوم ، خوانندگان مطرح شاید به واسطه طرفدارانی که دارند برایشان بازخورد خوبی داشته باشد که آن هم امروزه به لطف شبکه های مجازی امکان پذیر نیست ولی برای خوانندگان نو پا به هیچ وجه.

اولویت شما کدام است؟ خواندن یا نواختن؟
هم خواندن هم نواختن هر دو! هیچ یک را به دیگری ترجیح نمی دهم. برای من هر دوی این مقوله ها ارزشمند هستند و تا جایی که بتوانم از هر دو، همزمان استفاده می کنم.

چرا این روزها باب شده هرکس تمام کارها اعم از ترانه و خواندن و نوازندگی را خودش انجام میدهد ؟ مگر نمیتوان هر کار را به کاردانش سپرد؟

اتفاقا از نظر من هم اگر هر کدام از آیتم ها اعم از ترانه ، ملودی ،شعر و …. که در موسیقی هست، باید کسی که تخصصش را دارد، انجام بدهد نه فقط یک نفر! چون مطمئنا توی کار تک نفره پر از ایراد است و کارغیر تخصصی و غیرحرفه ای می شود. این مورد عموما توسط کسی انجام می شود که یا اشراف کامل به بازار موسیقی ندارد و یا از هزینه کردن عاجز است.