لازمه حذف نکردن کنکور اتخاذ راه حل های عادلانه و تمام ساحتی است
تهران(پانا)- مشاور جوان وزیر آموزش و پرورش، کنکور را سکویی برای رشد و پرش دانش آموزان به جای سرکوب توانایی هایشان دانست و لازمه حذف نکردن کنکور را اتخاذ راه حل های عادلانه و تمام ساحتی عنوان کرد.
میثم ویسی؛ مشاوره جوان آموزش و پرورش در گفت‌وگو با پانا گفت: «اکنون در برهه‌ای قرار داریم که دانش آموز را ۱۲ سال تعلیم داده و برای رقابتی ۴ ساعته تحت عنوان کنکور آماده می کنیم، رقابتی که خلل های بسیاری از لحاظ عدالت آموزشی و آسیب های تربیتی و اجتماعی در ادامه آن پدید می آید.»
او در ادامه گفت: «حذف کنکور امری غیر ممکن است و باید با یافتن راه حلی عادلانه و تمام ساحتی، در مسیر اصلاح آن قدم برداشت.»
وی افزود: «حذف سایه اختلاف طبقاتی در مدارس، امری نسبتا ممکن است و در برابر کردن تراز آموزشی از پایتخت تا کپرنشین های ایلات و عشایر مناطق دور افتاده، سهم چشم گیری خواهد داشت.»
ویسی همچنین معتقد است: «موسسات آموزشی که سالانه هزاران جلد کتاب های کمک آموزشی، با گردش های مالی بالا عرضه بازار می کنند در کاهش سهم دانش آموزان دهک های پایین جامعه در کنکور نقش کلیدی اجرا می کنند، این هشداری است که هم در حال حاضر هم در آینده نزدیک می تواند مدارس را به دوران فرسوده گذشته بازگرداند و بسیاری را در این رقابت ناکام کند.»
مشاور جوان وزیر آموزش و پرورش افزود: «در حال حاضر انتظاری از برچیده شدن این سیستم نداریم، اما با تقسیم درست دبیران مجرب بین مدارس خاص و دولتی، دسترسی حداقلی دانش آموزان به کتاب های آموزشی موسسات در کتابخانه های مدارس، کار های کوچکی است که می‌تواند حداقل تاثیر مثبتی در روند عدالت آموزشی مدارس بگذارد و سهم دانش آموزان مدارس عادی را افزایش دهد.»
ویسی در خصوص مشکلات آموزشی، آسیب های اجتماعی، روانی و تربیتی که کنکور بر جامعه دانش آموزان می‌گذارد، گفت: «این آسیب ها ده ها برابر خلل های آموزشی است، از فشار های روانی که بعد اعلام نتایج بر دانش آموزان ایجاد می شود، تا انتظارات و توقعات بسیار بالای خانواده های نا آگاه و اطرافیان از دانش آموزان قبل و بعد کنکور، مشکلات جسمانی و روانی و همچنین درس خواندن های مداوم و عدم تحرک و پیگیری علایق خود که در سال های کنکور، باعث کمبود های بزرگی بعد از کنکور و در ورود به دانشگاه می شود.»
او درباره بار روانی این آزمون گفت: «دانش آموزانی که سه سال از زندگی شان با پشت میز نشستن و درس خواندن سپری می شود، دچار ضعف جسمانی می شوند. علاوه براین از فعالیت های چند بعدی دیگری که می توانستند انجام دهند، خود را محروم می سازند و بعد از کنکور شاهد افراد تک بعدی خواهیم بود که برای زندگی اجتماعی آماده نیستند و در مواجه با اجتماع و فضای دانشگاه دچار دوگانگی شده و گاها از این فضا ها طرد می شود.»
وی راه حل پیشنهادی خود را با عنوان مشاور جوان وزیر آموزش و پرورش اینگونه ارائه کرد: «نظام آموزشی ما می بایست قبل از این رخداد ها در مدارس، به دانش آموزان و خانواده ها القا کند که زندگی در کنکور خلاصه نمی شود.»
ویسی در ادامه گفت: «برگزاری کارگاه هایی که فقط والدین را متوجه سختگیری های شان می کند، عرصه را برای فرزندان تنگ می کند در این راستا کمک های عاطفی که دانش آموزان را از ناامیدی از آینده رهایی بخشد و مسیر خودشان را در مهارت ها و توانایی هایشان بیایند، بسیار حائز اهمیت خواهد بود.»
وی گفت:«کارهای این چنینی، هیچ هزینه ای برای نظام آموزشی ما ندارد و در صورتی بهره ای خواهد داشت که مهارت گرایی را جایگزین حافظه گرایی در سیستم آموزشی کنیم و تاثیر مافیای کنکور را هم در عدالت آموزشی، آسیب های روانی و تربیتی کاهش دهیم. در این راستا در سال های نه چندان دور دانش آموزانی را تربیت می کنیم که به جای اسارت در خواسته های خانواده ها، مدارس و موسسات کنکوری، خوشحال از آینده به دنبال علاقه شان را دنبال می کنند.»
دانش آموز خبرنگار؛ مبینا سبزه علی
ارسال دیدگاه