پندار اکبری در گفت‌وگو با پانا:
سالن‌های آمفی‌تئاتر مدارس برای پرورش استعدادهای هنری به‌کار گرفته شوند
تئاتردرمانی در مدرسه می‌تواند به کمک دانش‌آموز بیاید
تهران (پانا) - پندار اکبری، کارگردان نمایش «زنی در دو چهره» با اشاره به این مطلب که امروز، سالن‌های آمفی‌تئاتر مدارس می‌توانند برای پرورش استعدادهای هنری به‌کار گرفته شوند، گفت با راه‌اندازی دوباره سالن‌های آمفی‌تئاتر مدارس، می‌توان هم دانش‌آموزان را بیشتر به حضور در مدارس علاقه‌مند کرد و هم مسائلی را به آن‌ها یاد داد که در آینده برای آن‌ها راه‌گشا و آموزنده باشد.
پندار اکبری، کارگردان نمایش «زنی در دو چهره»، در گفت‌وگو با پانا با اذعان به این امر که انتظار دارد یک واحد درسی هنری مانند تئاتر، به عنوان یک درس ثابت در مدارس تدریس شود، یادآور شد: «به نظرم، جدای از مبحث کشف استعدادهای هنری در مدارس، تدریس هنری مانند نمایش، می‌تواند اقدامی هدفمند توسط آموزش‌وپرورش باشد که به ساختن فرهنگ یک جامعه کمک کند و در این میان، چه جایی بهتر از مدارس برای دست زدن به این اقدام مهم وجود دارد؟»
سالن‌های آمفی‌تئاتر مدارس برای پرورش استعدادهای هنری به‌کار گرفته شوند
وی با بیان این نکته که بیشتر مدارس قدیمی در کشور، سالن‌های آمفی‌تئاتر داشتند، اما با گذشت زمان این سالن‌ها از بین رفتند و بی‌استفاده رها شده‌اند، تأکید کرد: «با راه‌اندازی دوباره سالن‌های آمفی‌تئاتر مدارس، می‌توان هم دانش‌آموزان را بیشتر به حضور در مدارس علاقه‌مند کرد و هم مسائلی را به آن‌ها یاد داد که در آینده برای آن‌ها راه‌گشا و آموزنده باشد.»
اکبری، تئاتردرمانی را یکی از مهم‌ترین علومی برشمرده که می‌تواند در حل بسیاری از مشکلات دانش‌آموزان در مدارس به کمک آن‌ها بیاید، گفت: «درمان به واسطۀ نمایش، یکی از مهم‌ترین ابزارهایی است که می‌توان در رفع بسیاری از مشکلاتی که دانش‌آموزان با آن مواجه هستند، در اختیار آموزش‌وپرورش باشد؛ البته این جنس از تئاتر، باید فعالیتی باشد که نه از روی اجبار، بلکه با ذوق و شوق، دانش‌آموزان فراوانی را به سمت خویش بکشد و همین امر، باعث رشد و تعالی در یک جامعه می‌شود.»
این بازیگر در بخش دیگری از سخنان خود با بیان این نکته که نمایشنامه‌ای در حال حاضر روی صحنه برده است، از دست، نمایشنامه‌های کلاسیک جهان محسوب می‌شود، گفت: «من کتابی را از این نمایشنامه در دست داشتم که چاپ قدیمی و رنگ و رو رفته‌ای داشت و مدت‌ها گوشه‌ای از کتابخانۀ پدرم افتاده بود و من، همیشه این عادت را دارم که گریزی به این کتابخانه بزنم و شروع به خواندن نمایشنامه‌های قدیمی کنم.»
وی در ادامه، با بیان این نکته که در ابتدای مواجهه با این اثر، خواندن ترجمۀ آن بسیار برایش سخت بوده است و زبان نمایشنامه نیز زبانی کلاسیک بوده که با ادبیات عامیانه فاصله‌های بسیاری داشته است، افزود: «با این حال زمانی که چند صفحه‌ای از این نمایشنامه را خواندم، حال و هوای قصه مرا جذب خودش کرد و هر چه جلوتر رفتم بیشتر از این متن خوشم آمد و همین امر موجب شد تا تصمیم به کار کردن این اثر نمایشی بگیرم.
«باور انسان‌ها» از مسائل مهم موجود در نمایش «زنی در دو چهره» است
اکبری، پیش‌آمد بیماری کرونا و برقراری قرنطینۀ عمومی در کشور را بهترین فرصت برای خوانش این نمایشنامه برشمرده و با بیان این‌که در این زمان فرصت داشته است تا به بیان خودش، با این متن سر و کله بزند و در در مدت یک سال آن را برای اجرا بر روی صحنه آماده کند، ادامه داد: «باور انسان‌ها، نخستین نکته‌ای است که در این متن، رگه‌های بسیاری دارد و مخاطب بسیار با آن مواجه می‌شود و در نقطه‌ای از این نمایشنامه، «مارسل» که شخصیت اصلی داستان است به این امر اذعان دارد که آدم‌ها باور می‌کنند، منتهی، نه آن چیزی که خودشان هستند، بلکه چیزی را که از دیگران می‌شنوند، باور می‌کنند.»
کارگردان نمایش «زنی در دو چهره»، محتوای درونی این اثر نمایشی را از جملۀ مهم‌ترین عواملی برشمرده که او را برای کارگردانی این متن جذب کرده است، اضافه کرد: «باورهای درست و غلطی که در میان انسان‌ها وجود دارد و زیرساخت تصمیمات مهم زندگی افراد را تشکیل می‌دهد، در برخی از موارد ممکن است که باور انسان‌ها را با شکست مواجه سازد من، در این فضا تلاش کردم تا تلخی این محتوا را با چاشنی طنز، برای ارائۀ مخاطب به روی صحنه بیاورم و در بازنویسی نیز، در نظر داشتن رگه‌های طنز موجب شد تا پیام اصلی این اثر، در عین پایبندی به اصل اثر در اقتباس با حال و هوایی شاد به مخاطب تئاتر ارائه شود.»
دوست دارم با تولید نمایش، باری از روی دوش مردم بردارم
اکبری، با تأکید بر این مفهوم که ساختن یک فضای شاد برای تماشاگری که بیرون از سالن تئاتر، هزاران دغدغه و گرفتاری دارد و با این وجود، به دیدن این نمایش آمده است به عنوان یکی از مهم‌ترین نکات در طراحی این نمایش در ذهن او بوده است، اظهار داشت: «دوست دارم تا با تولید یک اثر نمایشی، باری از روی دوش مردم بردارم و مخاطب من در سالن حال‌وهوای خوبی از دیدن نمایشم داشته باشد و حتی اگر شده برای لحظاتی تمامی مشکلات خویش را فراموش کند و با اثری مواجه شود که لبخند را بر روی لب‌هایش بیاورد.»
این کارگردان تئاتر، با ابیان این نکته که نوعی از کمدی را در این اثر تجربه کرده است که در آن، نه شوخی‌های زشتی اتفاق می‌افتد و نه به گونه‌ای است که تماشاگر بخواهد در آن قهقهه بزند، تصریح کرد: «نمایش «زنی در دو چهره»، دارای نوعی قلقلک برای مخاطب است و این قلقلک، دقیقاً مانند نقطه‌ای است که تماشاگر در این قصه با دیدن آن به خود تلنگر می‌زند.»
تماشاگران به واسطۀ کرونا از تئاتر دور شده‌اند
وی ضمن اظهار تأسف از این امر که امروز به واسطۀ شیوع بیماری کرونا، تماشاگران نمایش از این هنر دور شده‌اند و انتظار می‌رود که تماشاگر دوباره به تئاتر برگردد، خاطرنشان کرد: «کرونا، هنر نمایش را با فاجعه‌ای غیرقابل جبران مواجه کرد، چرا که پیش از آن نیز، هزینه‌های تولید یک اثر نمایشی بسیار بالا بود و هیچ‌گونه حمایتی در این سطح از نمایش‌های روی صحنه وجود ندارد که گروه بتواند تمامی هزینه‌های صرف شده را جبران کند.»
ارسال دیدگاه