بازیگر نمایش «سلسلۀ گاوباریان» در گفت‌وگو با پانا:
کشف درست استعداد دانش‌آموزان از وظایف ذاتی آموزش‌وپرورش است
باید به گونه‌ای به نسل‌های بعدی کمک شود که اجازه داشته باشند از آن چیزی که دوست دارند؛ لذت ببرند
تهران (پانا) - بازیگر نمایش «سلسلۀ گاوباریان» ضمن ابراز تأسف از این امر که نتوانسته رویای دوران کودکی‌اش را در مدرسه محقق کند و به اشتباه به‌دنیال رشته‌ای غیر مرتبط با علاقه‌اش برای تحصیل رفته است، گفت کاش زمینۀ کشف استعداش برای تحقق رویاهای او در مدرسه وجود داشت و می‌توانست زودتر به هدفش برسد.
الهام قندهاری، بازیگر نمایش «سلسلۀ گاوباریان» که این روزها با نویسندگی و کارگردانی «فرشاد فرهادپور» در سالن شمارۀ دو عمارت «سیمرغ» تهران روی صحنه رفته است، در گفت‌وگو با خبرنگار پانا، با اشاره به این نکته که از دورۀ ابتدایی عاشق جادوی تصویر شده است و از همان زمان به این دلیل که وضعیت تئاتر به گونه‌ای نبوده است که آدم‌ها به سمت آن بروند، شناختی از تئاتر نداشته است، گفت: «بازیگری را بسیار دوست داشتم و آن هم به این دلیل بود که در این روند، می‌توانستم اتفاقاتی را که شاید هرگز نتوانم آن‌ها را از نزدیک، تجربه و لمس کنم، می‌توانستم در بازیگری زندگی کنم.»
شیوه‌های ارتباطی نسل ما ممکن است برای نسل جدید عجییب به نظر برسد
وی در ادامه، با بیان این نکته که زمانی که بزرگتر شده است، از بازیگرانی که به بهانه‌های مختلف به برنامه‌های متفاوت تلویزیونی دعوت می‌شده‌اند، بسیار می‌شنیده است که بازیگری را از کلاس‌های استاد «حمید سمندریان» و استاد «امین تارخ» آغاز کرده‌اند و به همین دلیل، این دو اسم در ذهن او به اسم‌های برجسته‌ای مبدل شده‌اند، افزود: «به همین دلیل است که می‌توانم بگویم که شاید برای نسل جدید، این نوع ارتباطی عجیب به نظر برسد، چرا که ما هرکز گوشی‌های اندروید نداشتیم، اینترنت در خانه‌های‌مان نداشتیم و حتی بالاتر از آن، امکان دسترسی به سیستم رایانه، در همۀ خانه‌ها نبود.»
این بازیگر تئاتر، در همین راستا، با اشاره به این‌که در این زمان، تنها با تلفن ثابت و از طریق شمارۀ اطلاعات تلفنی «۱۱۸»، شمارۀ تلفن‌های ثابت این کلاس‌های بازیگری را دریافت می‌کرده است تا بتواند از این طریق هزینه‌های ثبت‌نام و آدرس محل برگزاری کلاس‌ها را جویا می‌شده است، ادامه داد: «گویی این کار به من آرامش می‌داد و به همین دلیل، این امر به کار پس از هر ترم از امتحانات دوران راهنمایی من مبدل شده بود و زمانی که پس از هر ترم، اندکی سر من به دلیل پایان یافتن کلاس‌های مدرسه خلوت‌تر می‌شد و تصور می‌کردم که می‌توانم از این طریق وارد این کلاس‌ها شوم، اما خانواده به من این اجازه را نمی‌داد و من وارد سیکل عجیب و غریبی شده بودم.»
در دانشگاه فیزیک خواندم
بازیگر نمایش «شاه‌لیر» با اشاره به این نکته که با ورود به دبیرستان، گویی رویای بازیگری او فراموش شده است و همین امر موجب شده است تا او در دانشگاه نیز به تحصیل در رشتۀ فیزیک بپردازد، اضافه کرد: «در سال ۱۳۹۴ بود که متوجه شدم می‌توان بدون کنکور، درس علوم بازیگری را در دانشگاه‌های علمی و کاربردی پیگیری کرد و همین امر موجب شد که این رویا، کم‌کم برای من در حال مبدل شدن به حقیقت شود.»
قندهاری، در همین راستا با بیان این نکته که در آن زمان، همواره به تماشای آثار نمایشی می‌نشسته است و همین امر رویای او را یک پله فراتر برده و در این زمان، آرزوی او، به بازی کردن در یک نمایش بر روی صحنۀ اصلی تئاتر شهر مبدل شده است و این اتفاق نیز برای او افتاد است، اظهار داشت: «من در سال ۱۳۹۴ دانشجوی دانشگاه علمی و کاربردی بودم و نهایتاً در سال ۱۳۹۷، به عنوان بازیگر خاموش اجرای نمایش «شاه‌لیر» انتخاب شدم و شاید این نقش، آن‌قدر بزرگ نبود که من بخواهم که از آن به عنوان رخدادی عجیب و غریب در رزومۀ خویش یاد کنم، اما این اتفاق، یعنی حضور من بر روی صحنۀ سالن اصلی تئاتر شهر تهران، آن هم در چنین نمایشی، برای من آن‌قدر مقدس و دست نیافتنی بود، که به خوبی به یاد دارم زمانی که برای نخستین بار برای تست بازیگری برای حضور در این نمایش، پا بر روی این صحنه گذاشتم، زانوهایم شروع به لرزیدن کرد و به این نکته می‌اندیشیدم که من کجا هستم و اینجا، جایی است که من تنها آرزو داشتم روی آن بایستم، روی صندلی تماشاچی نباشم و روی این سن باشم.»
هر رویایی به آسانی قابل تحقق است
وی با بیان این‌که در زمانی که جواب تست بازیگری او برای حضور در نمایش «شاه‌لیر» مثبت بوده است و از آن پس که هر روز، بر روی صحنۀ اصلی تئاتر شهر تهران به تمرین این نمایش می‌پرداخته است، تصریح کرد: «در این زمان بود که به این فکر می‌کردم که چقدر همه چیز در این دنیا، قابل دسترسی است و قابل به‌دست‌آوردن است و این در حالی است که ما این آرزوها را بزرگ و دست‌نیافتنی می‌بینیم، اما از سوی دیگر، باید بدانیم که هر آن‌چیزی که به آن فکر می‌کنیم و برای‌مان رؤیاست، بسیار آسان‌تر از آن چه که فکر می‌کنیم، برای‌مان قابل تعبیر شدن است.»
بازیگر نمایش «چند روایت مجهول و روزانه» که در سال ۱۳۹۶ به کارگردانی «سروش طاهری» در تماشاخانۀ شانو بر روی صحنه رفته است، با بیان این نکته که یک ناراحتی در وجود او، از دوران تحصیل بر جای مانده است، خاطر‌نشان کرد: «با این‌که با دریافت فرم‌های علاقه‌مندی به رشته‌های مختلف فعالیت در دوران راهنمایی متوجه علاقه‌مندی‌ام به هنر بازیگری شدم، اما به دلیل این که درس ریاضی من بسیار خوب و قوی بود، هرگز به من اجازه داده نشد که با حضور در کلاس‌های بازیگری در رشتۀ بازیگری، به ادامۀ تحصیل در هنرستان‌های فنی و حرفه‌ای بپردازم و چون ریاضی بسیار خوبی داشتم، حتماً می‌بایست در رشتۀ ریاضی تحصیل می‌کردم.»
حجم عظیمی از رویاهایم در یک راه نادرست تلف شد
قندهاری، با اشاره به این نکته که این امر، موضوعی است که همچنان در محاورات روزانۀ او و دوستانش وجود دارد و همواره به این نکته فکر می‌کند که ای کاش مهارت او در این زمینه، در همان زمان شناخته می‌شد و او از زمان دبیرستان و با حضور در هنرستان به تحصیل در رشتۀ بازیگری می‌پرداخت، یادآور شد: «همواره این تأسف برای من وجود دارد که چرا من چهار سال یا پنج سال باید به تحصیل در رشته‌ای بپردازم که نه آن را دوست دارم و نه در زندگی به درد من می‌خورد، در رشته‌ای که به آن علاقه به تحصیل و تعلیم داشتم، حضور نیافتم و اگر من، زودتر می‌توانستم به راهی که در ۲۶ سالگی به آن وارد شدم، وارد می‌شدم و از روزهای نوجوانی پا در این مسیر می‌گذاشتم، این حجم از رویاهایی که در ذهن داشتم عملی می‌شد و این اندازه از جوانی من، در یک راه نادرست تلف نمی‌شد.»
کشف درست استعداد نوجوانان از وظایف ذاتی آموزش‌وپرورش است
وی بر همین اساس، دسترسی به چنین اتفاقی را نیازمند زیرساخت‌های درست در بستر آموزش‌وپرورش دانسته و با بیان این‌که اعتقاد دارد نسل او سوخته است و به همین دلیل، باید به گونه‌ای به نسل‌های بعدی کمک شود که اجازه داشته باشند از آن چیزی که دوست دارند؛ لذت ببرند؛ تأکید کرد: «من در نمایش «سلسلۀ گاوباریان» در نقش مادر پادشاه که «بانو نفهمه» نام دارد بر روی صحنه ایفای نقش می‌کنم و زمانی که این نقش را در ذهن خویش می‌ساختم، تلاش کردم تا تمام آن‌چه را که در فیلم‌ها و سریال‌ها و حتی تئاتر دیده‌ام، کنار بگذارم تا بر روی ذهن من هیچ تأثیری نگذارند.»
این بازیگر تئاتر، با تأکید بر این مفهوم که در تکرار نقش‌هایی که یک بازیگر در آن دیده شده است، امروز دیگر برای هیچ تماشاگری قابل‌باور نیست و ممکن است تصورات تماشاچی را در ذهن او بشکند، گفت: «ممکن است که تمامی مادران پادشاه‌ها یک ویژگی خاص داشته باشند و اگر بنا باشد بازیگری به ایفای این نقش بپردازد، می‌بایست به سراغ المان‌هایی خاص برود، آن‌ها را از آرشیو هنر نمایش بیرون بکشد و از آن خویش کند؛ اما من هرگز دوست نداشتم دست به این کار بزنم و بالعکس، دوست داشتم شخصیتی جدید را به وجود بیاورم.»
بازیگر نمایش «بازپرس وارد می‌شود» که با هدایت و کارگردانی «رضا ایزدخواه» در تماشاخانۀَ شانوی تهران بر روی صحنه رفته است، با اشاره به این نکته که کارگردان این اثر از او خواسته است که در نقش او اقتدار وجود داشته باشد، افزود: «این اثر نمایشی یک اثر کاملاً کمدی است و تمام نقش‌های آن، به جز مادر پادشاه که اقتداری خاص دارد، کمدی هستند.»
نگران پایان «سلسلۀ گاوباریان» هستیم
وی با اظهار امیدواری در این مورد که کسانی که این اثر نمایشی را دیده‌اند، راجع به آن نظر مثبت داشته باشند، ادامه داد: «نمایش به گونه‌ای است که باید دیده شود و راجع به آن نظر داده شود و از نظر من، کار کردن در این گروه، اتفاق بسیار مثبتی بود و ما آن‌قدر به هم وابسته شده‌ایم که از همین الأن نگران جدایی روی آخر اجرای این اثر نمایشی هستیم.»
قندهاری با ابراز تأسف از این امر که امروز تئاتر در این ممکلت در جایگاه درست خویش قرار نگرفته است، اضافه کرد: «امید آن داریم که تئاتر روزی در این مملکت به جایگاه اصلی خویش و رسالتی که برای آن تعریف شده است برسد، چرا که اعتقاد دارم امروز تئاتر بسیار مهجور واقع شده است و گناه دارد و از سویی باید این نکته را بدانیم که تئاتر، می‌بایست جزئی از اولویت‌های نخست هر انسانی باشد.»
امیدوارم تئاتر به جایگاهی واقعی که لیاقتش را دارد، برسد
قندهاری، تئاتر را زندگیِ زندگی دانسته و با اشاره به این نکته که شاید فیلم، معجزه‌ای داشته باشد که یک فرد را تحت تأثیر خویش قرار دهد، اظهار داشت: «تئاتر می‌تواند مخاطب را سال‌ها درگیر کند و می‌تواند به او اجازۀ رویابافی، تخیل و جایگزین کردن خویش در جایگاه زندگی نقشی که دیدی را به تو بدهد.»
وی در پایان با تأکید بر این امر که امروز ممکن است کسانی که به صورت حرفه‌ای در حوزۀ تئاتر فعالیت می‌کنند، هنوز به کشف ۱۰ درصد از این هنر نیز نرسیده باشند، تصریح کرد: «امیدوارم تئاتر به جایگاهی واقعی که لیاقتش را دارد، برسد.»
ارسال دیدگاه