در گفت‌وگو با پانا؛
آیا شهر همدان به‌عنوان میزبان جشنواره تئاتر کودک توانست انتظارات را برآورده کند
تهران (پانا) - حامد اویسی معتقد است بحث شرایط فنی سالن‌های همدان، ارتقای جوایز و همچنین بحث اسکان گروه‌ها و افراد حاضر در جشنواره تئاتر کودک باید به‌صورت جدی مورد توجه قرار گیرد تا جشنواره در سطح استانداردی برگزار شود.
حامد اویسی تهرانی از سال ۱۳۷۵ فعالیت مستمر خود را در زمینه تئاتر به‌عنوان کارگردان و بازیگر در سال‌های دور که به کار تئاتر به عنوان یک ارزش والا و یک هنر ارزشمند نگاه می‌شد، شروع کرد. آخرین فعالیت حرفه‌ای وی مدیریت روابط عمومی بیست و هفتمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان بود که به همین بهانه با وی به گفت‌وگو نشستیم.
* لطفا کمی از بحث اطلاع‌رسانی جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان بگویید. چه مشکلات و نقاط قوتی داشتید و چه نوآوری را در این دوره لحاظ کردید؟
تمام تلاشم این بود که بتوانم اتفاقات جدیدی را در زمینه انعکاس اخبار و پوشش‌دهی مطبوعات داشته باشم. تقریبا از یک سال گذشته که کار خبری و خبررسانی را برای بیست و هفتمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان شروع کردیم، از ایده و نظرات دوستانی که اطلاعات درست‌تر و دقیق‌تری را در اختیار ما می‌گذاشتند، استفاده کردیم. سعی می‌کردیم نحوه اطلاع‌رسانی به گونه‌ای باشد که اخبار جشنواره به‌موقع به مخاطبان و رسانه‌ها برسد. تا جایی که امکان داشت تمام بخش‌های جشنواره را توسط نیروهایمان پوشش دادیم. عزیزان در رسانه‌ها نیز با ما همکاری خوبی داشتند و در واقع بازوهای ما در این رویداد بودند و جا دارد که از تمام خبرنگاران، عکاسان و منتقدان حوزه تئاتر کودک و نوجوان قدردانی کنم.
طریقه اجرای ما در این جشنواره کاملا به شکل گروهی بود؛ ما تمام اطلاعات‌مان را بر اساس اتفاقات روز یکسان‌سازی می‌کردیم و اخبار و اطلاعات را به صورت مداوم با ستاد اجرایی و دبیر جشنواره هماهنگ می‌کردیم تا خطای اطلاع‌رسانی نداشته باشیم. از جمله مشکلاتی که ما در روابط عمومی و ستاد خبری داشتیم، کم بودن تعداد نیروهایمان برای پوشش‌دهی اخبار گسترده و حجم بالای از جشنواره بود.
سطح برگزاری جشنواره نسبت به سال‌های گذشته که خودتان به عنوان شرکت‌کننده در آن حضور داشتید را چطور ارزیابی می‌کنید؟
در مورد سطح و کیفیت جشنواره باید عرض کنم که در دوره‌های گذشته در زمینه بخش‌های جنبی، ویژه و مهمان جشنواره تجربیاتی اندوخته شده بود و گروه‌های شرکت‌کننده در خلال جشنواره نمایش‌های‌شان را در معرض دید تماشاچیان می‌گذاشتند. امسال چندین بخش مانند بخش دانش‌آموزی، تئاتر فراگیر، بخش تئاتر با کودکان زیر ۱۸ سال و نمایش‌های ایرانی به جشنواره اضافه شده بود که به صورت پررنگ و گسترده در جشنواره دیده شدند و عزیزان هیات انتخاب در زمان انتخاب آثار در این بخش‌ها با کمال دقت آثار را ارزیابی و انتخاب کردند. من به عنوان کسی که حدود ۲۵ سال در زمینه تئاتر فعالیت دارم، می‌توانم بگویم که این دوره از جشنواره از معدود جشنواره‌هایی بود که حس صمیمیت بین ستاد، گروه‌ها و عوامل وجود داشت، چرا که شرایط مدیریتی جشنواره به گونه‌ای طراحی شده بود که از انتخاب دبیر گرفته تا چینش گروه‌ها، ستاد خبری و همه و همه به نوعی یک‌دست و یک‌رنگ بودند تا ما با حاشیه‌های مختلف برخورد نداشته باشیم. زمانی که قرار است یک جشنواره مشارکتی را بین دو استان و فارغ از تهران و به صورت بین‌المللی برگزار کنند خواه ناخواه سلیقه‌ها و نظرات تلفیق می‌شوند، خود به خود زمان می‌برد تا به شکل واحدی برسد. ما هم در این زمینه از تجربیات دوره‌های قبل عزیزان در اطلاع‌رسانی و روابط عمومی استفاده کردیم و با آن‌ها همفکری داشتیم و سعی کردیم تا مشکلات قابل پیش‌بینی را خیلی پیشتر مهار کنیم و به یک راه‌حل سریع اجرایی برسیم. علی رغم تمام هماهنگی‌ها و زحمات روابط عمومی استان همدان در اداره کل در زمینه انتشار اخبار و هدایت دفاتر رسانه‌ها در استان همدان باز مشکلات هماهنگی وجود داشت که در روزهای اول جشنواره این مشکلات رصد شد و تقریبا تا هشتاد درصد به آن شکل از هماهنگی رسیدیم و بیست درصد باقی مانده هم مربوط به مشکلات خاص طول جشنواره و سرعت جشنواره بود.
با توجه به اینکه روزهای اجرایی جشنواره، هفت روز بود ولی به دلیل زیاد بودن بخش‌های جشنواره، متنوع بودن و حجم بالای کارها و اجرای کارگاه‌ها و بخش‌های جنبی با سرعت بسیار بالایی برگزار شد. بنابراین ما مجبور به همدلی و همفکری و سرعت عمل بودیم و باید بدون وقفه این اخبار را به رسانه‌ها منتقل می‌کردیم. جا دارد که به تمام خبرنگاران که در این رویداد با ما همراه بودند دست مریزاد بگویم و قدردانی کنم. ما تمام تلاش‌مان را کردیم و اگر انتقادی هم به ما وارد باشد با کمال میل می‌پذیریم و سعی در اصلاح‌شان داریم و باید با استانداردهای روز در زمینه رسانه خبری حرکت کنیم.
به نظر شما آیا شهر همدان به عنوان میزبان جشنواره تئاتر کودک و نوجوان توانست انتظارات گروه‌های شرکت‌کننده و ستاد اجرای را بر آورده کند؟
جشنواره دو دوره برگزار نشده بود و بودجه آن تقریباً نزدیک به بودجه دو سال قبل با کمی افزایش بود؛ بنابراین انتظاراتی از گروه‌ها و انتظاراتی از جشنواره پدید می‌آید. استان همدان سعی کرده بود در زمینه اسکان و پذیرایی آماده باش باشد و کارهای روتین دوره‌های قبل را انجام دهد و نوآوری و دستاورد جدیدی در تجهیزات به شکلی که باید و شاید، دیده نشد، البته که واقعا به آقای سمایی مدیر بخش فنی خسته نباشید می‌گویم که در چندین نوبت به همدان سفر کردند و کم و کسرها را اعلام و از اعتبارش استفاده کرد و از تهران یکسری تجهیزات همراه آورد تا سالن‌ها مجهز باشند اما نمی‌دانم چه خللی وجود دارد که بعد از هر جشنواره، گفته‌های این‌چنینی که تجهیزات کم است و دفعه بعد نیز که رصد می‌شود مجدد اتفاق می‌افتد یعنی ارتقای گسترده‌ای در سطح سالن‌های همدان برای گروه‌ها صورت نمی‌گیرد.
امسال هتل باباطاهر را برای اسکان و به صورت نیمه مستقل در نظر گرفته بودند که با جشنواره سنخیتی نداشت؛ در حین برگزاری نشست‌های خبری و صنفی‌مان با طیف‌های مختلف هنرمندان، همزمان یک مراسم عروسی در هتل را شاهد بودیم! فصل هم فصل توریستی بود و اگر دو سوم هتل هم خالی می‌بود، مسافرانی برای اسکان وجود داشتند. اما من فکر می‌کنم وقتی هتلی برای اسکان گروه‌ها و هنرمندان در نظر می‌گیرند، قطع به یقین باید مستقل و دارای استانداردهای پذیرایی باشد. همچنین آن محل باید آمادگی تمامی قد برای پذیرایی از جشنواره را داشته باشد؛ از کیفیت غذا و اتاق‌ها گرفته تا هماهنگی و تعداد پرسنل. ما این دغدغه را داشتیم اما هتل هم با ما همراه بود و آن‌ها هم مقصر نبودند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان نیز به ما گفت که هتل هماهنگ شده و وقتی رفتیم و دیدیم، با این موضوع مواجه شدیم که غالبا اتاق‌ها چندین نفره است و شرایط به گونه‌ای رقم خورد که دیگر کاری از دست ما ساخته نبود و ما مجبور شدیم دو نفر از ستاد را برای هماهنگی اتاق‌ها قرار دهیم که خیلی انرژی از آن‌ها گرفت.
امیدوارم بحث اسکان در جشنواره جدی گرفته شود و به بحث استقلال اسکان بدل شود و آن‌طور که باید و شاید در شأن گروه‌ها باشد و پذیرایی نیز همچنین. بخش مالی جشنواره باید طوری این موارد را پیش‌بینی کرده باشد که با برنامه‌هایی که مدیران اعلام کردند، همخوانی داشته باشد. احساس من این بود که در این زمینه دچار خلأ بودیم. امیدوارم جشنواره بیست و هشتم به دبیری آقای مشهدی عباس اتفاقات خوبی رقم بخورد و اصلاحات ویژه را شاهد باشیم به ویژه در مواردی که ذکر کردم و همچنین در زمینه جوایز؛ چراکه جوایز جشنواره، جوایز ارتقا داده شده‌ای نبود و میزان به روزی نبود و نسبت به دو سالی که برگزار نشد، باید حداقل دو یا سه برابر می‌شد.
حضور گروه‌های خارجی که بخش ملل نام داشت، در بیست و هفتمین جشنواره تئاتر کودک چگونه بود؟
امسال درخواست‌های زیادی از چندین کشور اروپایی مثل آلمان و اسپانیا و فرانسه برای حضور داشتیم اما باز هم به نوعی تاخیر در برگزاری جشنواره به دلیل کرونا، سبب شد که برنامه‌های آن‌ها هماهنگ نشود و مجبور شدیم تعداد پذیرفته‌شدگان را که بر اساس تکنیک و خلاقیت، با ایتالیا، یونان، ترکیه، ارمنستان و گرجستان برگزار کنیم. این گروه‌های خارجی نیز نظرات پررنگی داشتند و از نوع اجرا، تکنیک‌ها و خلاقیت‌های آثارشان گفتند. به نوعی می‌توان گفت ویترین بین‌الملل جشنواره امسال جای خالی زیادی داشت که می‌تواند در دوره‌های آینده این ویترین کامل شود و به شکلی این بخش را با حداقل ۱۰ نمایش از کشورهای دیگر پر کنیم.
ارسال دیدگاه