درباره عشق، تنهایی و ازدواج

«پروژه ازدواج» به کارگردانی حسام اسلامی موضوعی جذاب دارد. فیلم‌ساز با انتخاب یک آسایشگاه روانی و شخصیت‌های جالبی که در آن هستند، به موضوع عشق از منظری تازه نگاه می‌کند. فیلم در روایت بیش از یک‌ساعته‌اش، شخصیت‌هایش را معرفی کرده، به آن‌ها نزدیک شده و روند متفاوت زندگی آن‌ها در یک آسایشگاه را به تصویر می‌کشد.

تصویری که «پروژه ازدواج» از دنیای ذهنی و رؤیاهای افراد درگیر بیماری‌های روانی ارائه می‌دهد به دلیل نزدیکی باشخصیت‌ها و شناخت جوانب مختلف، متفاوت است. در زیر نقاب صورت شخصیت‌هایی که به‌ظاهر بیمار و غیرعادی هستند، دنیایی از رویا و آرزو وجود دارد، شبیه آنچه در زندگی افراد عادی دیده می‌شود.

«پروژه ازدواج» دو روایت عاشقانه را در هم می‌آمیزد. نخست زنی که همسرش را ازدست‌داده و دوم، پروژه‌ای علمی- روانی که با امید و اراده یک پزشک شروع می‌شود و درنهایت به زندگی بیماران روانی سرای احسان پیوند می‌خورد. در میان شخصیت‌ها رابطه و زندگی سحر و سیف‌الله جذاب‌تر و پررنگ‌تر است. عشقی که سحر به سیف‌الله دارد و رؤیاهایی که برای ارتباط با او در سر می‌پروراند بیش از دیگران، به فیلم جذابیت می‌بخشد.

گویا حتی در آن فضای دست‌چین شده و خاص هم، زوجی (سحر و سیف‌الله) می‌خواهند خلاف جهت حرکت کرده و رویایشان را محقق کنند.

«پروژه ازدواج» باوجود طولانی بودن، تماشاگر را با خود همراه می‌کند. فیلم نقاط اوج بسیاری دارد، ازجمله فصلی که پزشکان برای دیدار با خانواده مرجان می‌روند. فیلم حسام اسلامی، پایان‌بندی تأثیرگذاری دارد و جمله انتهای مستند، نشان‌دهنده روندی است که چنین پروژه‌هایی با آن مواجه هستند.

«پروژه ازدواج» می‌توانست فیلمی تلخ باشد، اما کارگردان آگاهانه از این وضعیت پرهیزکرده و توانسته اثری یکدست و دیدنی بسازد. این فیلم که تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است به‌زودی در طرح «اکران حقیقت» به شکل آنلاین در سایت «هاشور» و در تعدادی از سینماها نمایش داده خواهد شد.

منتقد و کارشناس سینما