پانا محل تربیت دانش‌آموزانی است که دوست دارند عقایدشان در جامعه مطرح شود

می‌گویند فلانی جوان است و جویای نام. من اما نوجوانم و جویای نام نیستم.
من معتقدم هدف یک خبرنگار از کاری که انجام می‌دهد رسیدن به شهرت نیست، او به دنبال حقیقت است و با فعالیت خود مسئولان را به پاسخگویی وا می‌دارد.
قصه از اینجا شروع شد.یک روز معاون پرورشی مدرسه‌ خبر داد که یک خبرگزاری به نام پانا دوره‌ آموزشی‌ خبرنویسی برگزار می‌کند. دوره آموزشی فرصت خوبی بود که برای تحقق آرزوهایم قدم بردارم. بعد از همان یک جلسه کلاس آموزشی، من خبرنگار و عکاس پانا شدم.
من به عنوان خبرنگار، چشم و گوش مردم هستم و باید مشکلات همه مردم را بازگو کنم، خیلی خوشحال و خرسندم که شاید هر چند کم ولی به مردم جامعه ام خدمت می کنم.
من در طول تقریبا یک سال و چند ماه همکاری با پانا مهارت های بسیاری از جمله: گزارش نویسی، خبر نویسی، مصاحبه، تاثیرگذار بودن و… را کسب کردم.
من اوایل به کار خبرنگاری علاقه چندانی نداشتم، ولی کم کم با آموزش های خوب استادم جناب آقای تقیان به خبرنگاری علاقه مند شدم.
پانا محل تربیت نوجوانانی است که دوست دارند عقایدشان به شکلی منطقی و تاثیرگذار در جامعه مطرح شود.
با کار کردن در خبرگزاری، اعتماد به نفس و فن بیان من بسیار بالاتر رفت. من در طی این یک سال به قدرت رسانه پی بردم که تا رسانه و خبرنگار نباشد بسیاری از مشکلات و برنامه ها گسترش پیدا نمی‌کند و مردم جامعه از جهان بی خبر می مانند.
خبرگزاری پانا نقش بسزایی در موفقیت و پیشرفت من داشت، این طور می توانم بگویم که خبرگزاری پانا برای من پلی به سوی موفقیت بود.
خیلی خوشحالم که به شغل خبرنگاری روی آوردم و عاشقانه شغلم را دوست دارم، می‌توان اینگونه این شغل را توصیف کرد: شغل خبرنگاری تنها یک شغل نیست بلکه عشق است.
در نهایت اینگونه سخنانم را به پایان می رسانم.
من تمام اطلاعاتی که تاکنون در خبرنگاری کسب کردم را مدیون استادانم هستم و از همین‌جا تقدیر و تشکر می کنم از استاد بزرگوارم جناب آقای تقیان و همچنین سرکار خانم خشوئی.
با سپاس بی‌کران از فداکاری‌های بی‌دریغ عوامل پرتلاش و خبرنگاران. بیستمین سالروز تأسیس اولین خبرگزاری دانش آموزی یعنی خبرگزاری پانا بر شما گرامیان تهنیت باد.

دانش‌آموز خبرنگار*