من هم یکی‌از خبرنگاران پانا خواهم شد

روزی در مدرسه، که دختری "سیزده" ساله بودم. روپوش "خبرگزاری پانا" را بر تن دانش آموزان مدرسه دیدم. کنجکاو شدم، رفته‌رفته دیدم به خبرنگاری علاقه‌مندم. به توانمندی‌های خودم در زمینه‌های گوناگون ایمان داشتم، در هر زمینه‌ای فردی کوشا و فعال بودم. زیر لب زمزمه کردم؛ عهدی با خودم بستم: من هم یکی‌از خبرنگاران پانا خواهم شد.

به‌دنبال راهی بودم که خودم‌ را وارد این حوزه کنم، در طی این مسیر، بسیار تلاش کردم. خیلی وقت‌ها خودم را ثابت کردم.‌ می‌خواستم‌ به هدفم‌ برسم.
در این مسیر، امتحانم را به‌خوبی پس دادم. پس‌از تلاش و سخت‌کوشی‌های فراوان، توانستم وارد خبرگزاری پانا در سازمان دانش آموزی بشوم.

در این مسیر، با اساتید بزرگ، مهربان و با مهارت آشنا شدم. درس‌های بزرگی از اساتید محترم، بر ذهن من حک شد. به‌دنبال علم و اطلاعات بیشتر راجع‌به خبرنگاری بودم. در همین‌راستا به تحقیق و تکاپو پرداختم. رفته‌رفته با مطالعه و تمرین و تکرار، اطلاعات و مهارت خودم را افزایش دادم.
در مسیر هدف، همواره تلاش کردم و دست‌از تلاش برنداشتم، در این راه، با کمک اساتید فن بیان، گزارش نویسی، خبرنویسی، مصاحبه و عکاسی را آموختم.

خبرنگاری باعث شد که به اتفاق‌های اطرافم از یک دریچه‌ دیگری بنگرم. هر اتفاقی را به‌عنوان خبر در ذهن خود می‌ساختم. در این سن و سال، خبرنگاری سبب افزایش اعتماد به‌نفس در من شد. توانستم در مجالس گوناگون، برنامه‌های متفاوت و مناسبات مختلف شرکت کنم. سپس به خیلی‌از مسائل نیز آگاهی پیدا کردم. از این جهت، احساس می‌کنم که از هم‌ سن‌و‌سال‌های خودم، چندگامی جلوتر هستم.

قطعاً در آینده، شغل خبرنگاری را، شغلِ اصلی خود یا شغل دوم قرار می‌دهم. از خبرگزاری پانا و از آموزش‌های اساتید کاربلد و با مهارت آموختم که چگونه فردی با روحیه‌ کنجکاوی، با اعتماد به‌نفس بالا و دارای فن بیان قوی باشم.

بیستمین سالگرد تاسیس خبرگزاری پانا؛ مبارک باد.

دانش‌آموز خبرنگار*