امیرحسین اشرفی*
یحیی نه نگو و برو؛ بگذار خاطرات خوبت در ذهن هواداران پرسپولیس بماند
۶ سال پیش در چنین روزهایی بود که پرسپولیس توانست نایب قهرمان لیک برتر شود، در آنروز یکصدهزار هوادار برای تیم برانکو دست زدند و طرفداران و بازیکنان با چشمانی اشکبار ورزشگاه را ترک کردند.
این نایب قهرمانی اما فصل نوینی در دوران فععالیت پرسپولیس دهه ۹۰ شد و ثمره آن با اتحادی بود که باعث قهرمانی پیوسته ۵ دوره لیگ برتر شد.
از آن روز تاکنون ۶ دوره از لیگ برتر گذشته است و پرسپولیس فعلی پس از (گلات) قهرمانی باز هم نایب قهرمان لیگ است اما هیچکس برای این تیم دست نمیزند.
از شامگاه گذشته تاکنون موجی در شبکههای مجازی به راه افتاده است با این مضمون که یحیی باید برود و از تیم استعفا دهد اما آیا گلمحمدی در پرسپولیس بد نتیجه گرفته است، چه عاملی باعث همدلی طرفداران و هواداران این بار برای فراری دادن مربی که تیم را به نایب قهرمانی آسیا رسانده است و همچنین سابقه قهرمان کردن تیم در لیگ را دارد شده است.
اگر موشکافانه به این قضیه بنگریم متوجه میشویم رفتنها، قهرها و بهانهجوییهایی که در این یکسال توسط کادر فنی پرسپولیس در برهههای مختلف شنیده میشود توان و رمقی برای حمایت از گلمحمدی باقی نگذاشته است او دیگر مانند گذشته نیست که طرفداران با یکدیگر برای تشویق ایسلندی مسابقه بگذارند.
آنها این بار از مربی آرام، نجیب و گاهی لجبار پرسپولیس تنها یک نکته را میخواهند (بدون اینکه هزینه اضافی بر دوش تیم بگذاری از پرسپولیس برو).
حال باید از یحیی پرسید فاصله امپراطور بودن تا به زمین سفت خوردن او چرا آنقدر کم بوده است. آیا استقلال و تیم مجیدی آن قدر خوب بودند که بتواند ۳ هفته قبل از پایان لیگ به قهرمانی برسد یا زمینه این کار توسط هواداران، باشگاه، کادر فنی و بازیکنان تیم با پایان همدلی آنها رقم خورد.
آقای تیکی تاکا (گل محمدی) چرا امروز ۱۰۰ هزار هوادار برای تیم او دست نمیزنند مگر اتفاقی افتاده امروز که مانند ۶ سال پیش تیم تو نایب قهرمان لیگ است اما تیم جسور، همدل و یکدست برانکو کجا و تیم ترسو، ناهماهنگ، نارفیق و ... شما کجا. پس یحیی برو و بگذار خاطرات خوب تو و تیمت در یاد هواداران باقی بماند.
*خبرنگار
ارسال دیدگاه