بازی‌های آسیایی مهم است اما اهداف بلندتری داریم

مهسا جاور در گفت‌وگو با پانا، با اشاره به بازگشت مجددش به دنیای قهرمانی رشته روئینگ، اظهار داشت: «بعد از مسابقات آسیایی جاکارتا به دلیل شرایط خاصی که داشتم، خداحافظی کردم و این شرایط همزمان شد با به دنیا آمدن دخترم "مینل". واقعا خسته شده بودم و سال‌های زیادی بود که پشت سر هم در اردوها بودم و می‌خواستم خودم را بازیابی کنم. اما این بازیابی ۲، ۳ سال طول کشید. البته بعدها کرونا هم آمد و تقریبا ورزش هم تعطیل شد. من هم در زنجان کار مربیگری می‌کردم اما از تقریبا یک سال و نیم قبل تصمیم گرفتم دوباره به دنیای قهرمانی برگردم. با پیگیری و لطف رئیس فدراسیون و آقای فرزام که زیر نظرش تمرین می‌کنم، توانستم شرایط بهتری بدست بیاورم. در لیگ هم شرکت کردم و البته در مسافت کوتاه ۱۰۰۰ متر که با اختلاف یک ثانیه بعد از نازنین ملایی، دوم شدم. اصلا باورم نمی‌شد به این زودی بتوانم برگردم. بعد از آن دیگر تمریناتم را منظم‌تر کردم. راستش وجودم پر از استرس بود که نتوانم با بقیه بچه‌ها که مستمر در شرایط تمرینی و اردوها رودند، رقابت کنم. اما وقتی دیدم که فاصله چندانی با آنها ندارم، خیلی انگیزه گرفتم و تلاش می‌کنم تا رکوردهای قبلی را پس بگیرم.»

وی افزود: «ما اردوهای خیلی خوبی را در تیم ملی در کنار بچه‌ها پشت سر گذاشتیم و من و نازنین ملایی زیر نظر آقای فرزام تمرین می‌کنیم تا به آمادگی لازم برسیم. سعی کردیم رکوردهای ما بهتر و بهتر شود. برای ما بازی‌های آسیایی اهمیت دارد اما نگاه و هدف بلندمدتی داریم. فعلا تصمیمی نگرفتند که در قایق دو نفره لایت شرکت کنیم یا سنگین وزن. چون وزن من و نازنین طوری است که هم می‌توانیم در سبک وزن و هم وزن آزاد شرکت کنیم. ما یقین داریم در بازی‌های آسیایی مدال می‌گیریم اما روی رنگ مدال ها کار می‌کنیم. ما در روئینگ برنز و نقره داریم و تلاش ما این است تا انشالله بتوانیم این مدال‌ها را خوش رنگ کنیم و مدال طلا را بگیریم.»

بانوی روئینگ‌سوار تیم ملی تصریح کرد: «ما در آسیا کار سختی داریم. این طور نیست که بشود به راحتی موفق شد. همه دارند تلاش می‌کنند و طبیعی است که ما هم باید سختی‌های زیادی برای بدست آوردن مدال طلا به جان بخریم. ازبک، کره، ژاپن و چین و حتی هند هم جزو مدعیان هستند. هیچ تیمی را نمی‌شود دست کم گرفت و همه مدعی هستند. رقابت بین ۵، ۶ تیم نزدیک است و همان طور که می‌دانید، رتبه‌ها بین صدم و هزارم ثانیه تقسیم می‌شود. مسابقه ما تقریبا ۸ دقیقه طول می‌کشد اما صدم‌های ثانیه تعیین کننده‌اند. در میدان‌های بزرگ همه ورزشکاران در یک سطح جسمانی قرار دارند اما ورزشکاری موفق می‌شود که از لحاظ روحی روانی بتواند به خودش باور داشته باشد. این خیلی اهمیت دارد و ما تلاش کردیم تا این آمادگی روحی روانی را هم ایجاد کنیم. واقعا طوری تمرین می‌کنیم که انگار آخرین تمرین ما قبل از مسابقه‌ای بزرگ است. می‌خواهم بگویم یعنی این قدر به خودمان فشار می‌آوریم. تمام هدف ما این است موفق شویم و در این راه تمام انرژی و توان خود را گذاشتیم.»

جاور گفت: «سال ۱۴۰۰ بهترین و فوق‌العاده‌ترین سال برای من بود. یک سال خیلی خوب و پرانرژی را پشت سر گذاشتم به خصوص اینکه توانستم در مسابقاتی که تمرین‌ها و سختی‌های زیادی برایش تحمل کرده بودم، شرکت کنم و امیدوار شوم. همیشه در ایام عید در اردوها بودیم اما امسال به خاطر اینکه سال ویژه‌ای برای من بوده، می‌خواهم جشن بزرگی در عید نوروز بگیریم در کنار خانواده‌ام و دخترم "مینل". همین که عزیزانم را در کنارم دارم بزرگترین و بهترین عیدی‌ام است. اما همیشه موقع عید وقتی مادر بزرگم در قید حیات بود، داخل قرآن پول می گذاشت و به من هدیه می‌کرد. الان دو سال است که پدرم این کار را انجام می‌دهد و برایم بزرگترین هدیه عیدی محسوب می‌شود.»