فاطمه زجاجیان، مربی پرورشی دبیرستان شهید همت:
بهترین روزهای عمرم، خدمت در کسوت مربی تربیتی است
تهران (پانا) - نفس کشیدن در فضای مدرسه، نوعی عبادت، کار، خدمت به دانش آموزان و موهبت الهی است که با شرایط موجود وظیفه سنگینی بر دوش مربیان تربیتی خواهد بود.
فاطمه زجاجیان؛ مربی تربیتی مدرسه هیات امنایی شهید همت منطقه ۱۵ شهر تهران به پانا بیان کرد: «فارغ التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی بوده و در حال حاضر دانشجوی رشته روزنامه نگاری هستم. از اولین روزی که وارد آموزش و پرورش شدم ابلاغ مربی تربیتی داشته و علاوه بر فعالیت های تربیتی، دبیر ادبیات، قرآن، مشاوره و دبیر تفکر و سبک زندگی هم بوده ام و امروز مفتخرم که ٣٠ سال از بهترین روزهای عمرم را در کسوت مربی تربیتی و معاون پرورشی به نظام جمهوری اسلامی، دانش آموزان عزیز و خانواده های محترمشان خدمت کرده ام.»
وی در پاسخ به اینکه کدام یک از شخصیت های اخلاقی و تربیتی، برای شما الگو هستند، عنوان کرد: «الگوی من شهیدان هادی و همت هستند؛ معلمانی که در دوره خودشان به صبر و شجاعت و تلاش اسوه بودند و همچنین در همراهی با قشرهای مختلف جامعه کوتاهی نمی کردند و این عزیزان را از زمان جنگ به عنوان فرماندهان جنگ می شناختم و اسم آنها را شنیده بودم و بعدها با کتاب و مستندهای زندگی آنها و مرام و منش شان بیشتر آشنا شدم.»
این معلم در پاسخ به اینکه فعالیت های تربیتی و برنامه کاری سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ مدرسه شهید همت چگونه است، عنوان کرد: «هر گاه از تعلیم و تربیت سخن می‌گوییم، در واقع از نوعی قابلیت‌ها و ظرفیت‌هایی سخن می‌گوییم که در ابعاد مختلف روح و بدن انسان قرار دارند و انسان نیز برای رسیدن به کمال مطلوب خود نیازمند آن است که با یاری دیگران آنها را به انجام برساند یا آنها را تصحیح، تعدیل، تقویت و هدایت کند. بنابراین در تدوین برنامه های تربیتی امسال (از جمله گرامیداشت مناسبت های ملی و مذهبی، مسابقات، فضای مجازی، آموزش های ویژه، تشکل ها، اردوها، آشناکردن با اصول اخلاقی و اجتماعی و...) سعی شده است از ساخت های مختلف تربیتی بهره برداری شده و در اجرای برنامه ها مدنظر قرار بگیرد.»
زجاجیان در خصوص اینکه در دوران دانش آموزی و جوانی به کدام یک از تشکل‌ها و فعالیت‌ها گرایش بیشتری داشته بیان کرد: «در دوران دانش آموزی من در تشکل خاصی شرکت نداشتم زیرا مثل امروز تشکل های گسترده وجود نداشت. اما من عضو بسیج دانش آموزی بودم و سال ها بعد در زمان خدمتم وارد سازمان دانش آموزی شدم و با آموزش دوره های ویژه، این افتخار را داشتم که عنوان مربیگری دانش آموزان در اردوهای ملی را کسب کنم.»
وی به عنوان یک مربی تربیتی، برای پویایی کانون های فرهنگی، تربیتی زیرمجموعه آموزش و پرورش، راهکار خود را اینگونه عنوان کرد: «تنوع و جذابیت برنامه های قابل اجرا در کانون ها و تعامل با عوامل مدرسه می‌تواند دانش آموزان را جذب فعالیت‌های کانون کند.»
این معلم در خصوص اولویت و جایگاه فعالیت‌های فرهنگی و هنری در میان برنامه ها گفت: «فعالیت های فرهنگی و هنری در بین همه برنامه ها بعد از برنامه های اعتقادی و اخلاقی از اولویت بالایی برخوردار است. وقتی می دانیم در آینده ای نه چندان دور از بین همین دانش آموزانی که امروز در جشنواره های فرهنگی، هنری مدرسه شرکت می کنند، فردا روزی از نفرات اصلی صنایع فرهنگی کشور در حوزه های مختلف فرهنگی خواهند شد و مدیران صنایع فرهنگی کشور در حوزه های سینما و نمایش، موسیقی و هنرهای آوایی، تولید بازی‌های رایانه‌ای، هنرهای تجسمی و آفرینش‌های ادبی از بین همین دانش آموزان خواهند بود، وظیفه ماست که در حوزه فعالیت های پرورشی و فرهنگی توجه بیشتری نشان دهیم و تمام توان خود را مصروف این کنیم که بهترین استعدادهای دانش آموزی شناسایی شوند و در مسیر درست قرار گیرند.»
این معلم در صحبت پایانی خود تصریح کرد: «من یک مربی ام؛ عاشق حرفه و دانش آموزانم هستم و در کنار آنها احساس طراوت و شادابی می کنم. با بچه ها دوستم و هر کاری که از دستم بربیاید برایشان انجام می‌دهم. ادعایی ندارم اما دلم برای انقلاب می تپد. دلم نمی خواهد فریبکاری های دشمنان از یادمان ببرد که وام دار امام، شهدا و انقلابیم و در قبال هدایت نوجوانان و جوانان این‌نسل‌مسئولیم. نفس کشیدن در فضای مدرسه را عبادت و کار و خدمتم را وظیفه الهی می دانم و همواره در امر خدمت رسانی به سرمایه های آینده کشورم، از خدای بزرگ طلب یاری می کنم.»
دانش آموز خبرنگار: مهشید خورشیدی
ارسال دیدگاه