تمام شروط استفاده از اسلحه توسط نیروهای انتظامی

مهدی حاجیان، سخنگو و معاون فرهنگی و اجتماعی فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران درباره قانون حمل و استفاده از سلاح گفت: ما در فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در ۱۷ ماده قانون به کارگیری سلاح را داریم.

وی ادامه داد: این قانون مصوب ۱۳۸۰ یا ۱۳۸۱ است. تهدیدات روزانه تغییر می‌کند شرایط جغرافیایی و زمانی و مکانی تغییر پیدا می‌کند. به هر صورت این قانون در سال ۱۳۸۰ تحت عنوان قانون به کارگیری حمل سلاح برای نیروی مسلح و به ویژه انتظامی اختیاراتی را مطرح کرده است که در ماده ۲ این قانون نیز شرایطی مطرح شده است.

سخنگوی فرماندهی انتظامی با اشاره به شرایط این ماده گفت: یکی از شرایط آن این است که اولا مامور آموزش دیده باشد و از نظر شرایط روانی سالم باشد همچنین مواردی دیگری نیز در این ماده آمده است.

وی ادامه داد: در ماده ۳ این قانون نیز ۱۰ شرط دیگر مطرح شده است در ماده ۶ آن نیز ۶ شرط دیگر مطرح شده است. یعنی در موقع درگیری که مامور در کسری از زمان با یک نفر درگیر می‌شود و مامور باید برای دفاع از مردم تصمیم‌ بگیرد این شرایط را باید در ذهن خود بررسی کند که آیا در حال حاضر و در این موقعیت این شرایط وجود دارد که او بتواند از سلاحش استفاده کند یا خیر.

سردار حاجیان تصریح کرد: این شرایط توان ریسک و توان عملیاتی را از پلیس می‌گیرد. این شرایط فقط در ماهیت قانون است. حالا در ترتیبات رسیدگی اگر اتفاقی افتاد و پلیس در صحنه جرم از سلاح استفاده کرد چه شرایطی را باید سپری کند هم موضوع دیگری است یعنی باید اثبات کند که این شرایطی که در قانون آمده است در آن لحظه وجود داشته که این مامور ملزم به استفاده از اسلحه شده است.

وی ادامه داد: قاعدتا بعد از یک عملیات پلیس وارد یک پروسه قضایی و درگیری قضایی، سوال و جواب و بازخواست می‌شود که چرا از سلاح استفاده کرده است و مامور باید آن را ثابت کند، ممکن است وکیل مدافع طرف مقابل ادعا کند که پلیس در شرایطی نبوده که ملزم به استفاده از سلاح باشد و قاعدتا پلیس را درگیر یک درگیری ذهنی، خانوادگی و اجتماعی می‌کند که توان عملیاتی را از پلیس می‌گیرد.