شمارش معکوس برای مرگ تالاب انزلی

به گزارش خانه ملت، احمد دنیامالی در مورد آخرین وضعیت تالاب انزلی گفت: با توجه به پیش‌بینی‌های کارشناسان محیط زیست اگر تغییرى در رویه‌های موجود برای حفظ و نگهداری تالاب بین‌المللی انزلی صورت نگیرد در کمتر از ۱۰ سال آینده می‌میرد و زندگی و معیشت حدود یک و نیم میلیون نفری که به تالاب وابسته هستند هم از بین می‌رود. این هشدارها تنها مختص به اهالی گیلان نیست بلکه تهدیدی برای کل کشور است، هجوم ریزگردها با خشک شدن این تالاب کل کشور را تهدید می‌کند.

نماینده مردم انزلی در مجلس شورای اسلامی با اشاره به نقش پسماندها در آلودگی تالاب انزلی گفت: در کنار خشکی که این تالاب را تهدید می‌کنند عواملی همچون پساب‌های کشاورزی، فاضلاب‌های صنعتی، رسوب‌ها، فاضلاب‌های شهری از مهم‌ترین آلاینده‌های است که وارد این تالاب شده و امروز اگر از طرف سازمان‌ها و نهادهای متولی اقدامی موثری صورت نپذیرد سرنوشت تلخ زاینده رود و ارومیه در انتظار آن خواهد بود.

پیش نویس طرح نجات تالاب انزلی در دستور کار است

عضو کمیسیون عمران در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: با منابعی که هر ساله برای احیای تالاب انزلی اختصاص داده می‌شود نمی‌توان این تالاب را زنده کرد، در حال حاضر پیش نویس طرح نجات تالاب انزلی در دستور کار است، مدیریت نادرست و ناپیوسته بین بخش‌های متفاوت احیای انزلی را سخت کرده است. اگر مدیریت درستی برای زندگی دوباره تالاب انزلی در نظر گرفته نشود بی شک خشکی همچون زاینده رود و گاوخونی را به دنبال خواهد داشت. برای احیای تالاب انزلی باید موضوعات بودجه‌ای، نرم افزاری و سخت افزاری موضوع را هم پیگیری کنیم.

نماینده مردم در مجلس یازدهم افزود: در حال حاضر کارگروه تالاب‌ها زیر نظر معاون اول رییس جمهور است که براساس آن ٢هزار و ۵۸۰ هزار میلیارد تومان منابع را ظرف ۷ سال به منابع آب و فاضلاب اختصاص داده‌اند، که علاج خشکی تالاب انزلی نیست. بر همین اساس برای احیای تالاب‌ها باید یک کار ملی صورت بپذیرد.

دنیامالی با اشاره به تصمیمات مقطعی در احیای تالاب‌ها گفت: باید طرحی برای احیای تالاب‌ها به ویژه تالاب انزلی ارائه شود که درحوزه های مختلف آبخیزداری، آبخوان داری، شیلات و حتی گردشگری تالاب‌ها دیده شوند تا شاهد تصمیمات مقطعی برای احیای آنها نباشیم.

نجات تالاب انزلی در گرو توجه ویژه دولت است

تالاب انزلی یکی از زیستگاه گونه‌های نایاب آبزیان، پرندگان و گیاهان نایاب است، یک از زیست ‌بوم‌های ارزشمند جهان که از سال ۱۳۵۴(۱۹۷۵میلادی) در کنوانسیون بین المللی رامسر به ثبت رسید اما نفسش روز به روز تنگ تر شد و زخم های مدرنیت از صنعت گرفته تا کشاورزی بر پیکر این تالاب عمیق تَر مى شود.