سهم 200 هزار میلیاردتومانی دولت در اجرای طرح‌های کاهش آلودگی هوا

بهزاد اشجعی در گفت‌وگو با پانا درباره راه‌حل‌های کاهش آلودگی هوا اظهار کرد:‌ «ماهیت آلودگی هوا به این صورت است که راه‌حل‌های آن ارزان‌قیمت نیست و به‌طور معمول هزینه‌بر است و هزینه‌هایی که انجام می‌شود نیز به صورت مستقیم برنمی‌گردد به عنوان مثال در طرح کاهش مصرف سوخت، کاهش سوختی که ایجاد می‌شود، به منبع درآمد طرح تبدیل می‌شود اما در طرح آلودگی هوا به‌صورت مستقیم برای اجرای طرح، منبع درآمدی وجود ندارد و منابع درآمدی بالا و غیرمستقیم است.»

وی درباره میزان خسارات آلودگی هوا گفت:‌ «درباره خسارت‌های ناشی از آلودگی هوا مبالغی مطرح می‌شود. گفته می‌شود در تهران 2.6 میلیارد دلار است و برخی می‌گویند در کل کشور 20 میلیارد دلار است اما به نظر من 5 تا 6 میلیارد دلار خسارت ایجاد می‌شود. بنابراین در اجرای طرح‌های مربوط به کاهش آلودگی هوا عنوان می‌کنند که طرح‌ها هزینه‌بر هستند.»

برای حل مساله آلودگی هوا نمی‌توان فقط به دعا کردن بسنده کرد

این کارشناس آلودگی هوا افزود:‌ «در درجه اول باید بپذیریم که مساله آلودگی هوا باید حل شود و نمی‌توان اقدامی نکرد و فقط به دعاکردن بسنده کرد تا مشکل حل شود. ضمن اینکه راهکارهای حل معضل آلودگی هوا هم مشخص است و مساله‌ای عجیب و غریب نیست.»

اجرای راهکارهای حل آلودگی هوا به 8 سال زمان نیاز دارد

اشجعی با بیان اینکه راهکارهای آلودگی هوا به دو دسته تقسیم می‌شود، خاطرنشان کرد:‌ «یکسری راهکارهای اصلی وجود دارد که دائمی است و اجرای آن هزینه بالایی دارد و زمان اجرای آن هم طولانی است از جمله نوسازی ناوگان حمل و نقل، انتقال صنایع آلاینده، اصلاح سوخت، اصلاح ترافیک شهری از منظر کاهش ترددها، توسعه ناوگان حمل و نقل پاک و مدیریت تقاضای سفر راهکارهای اصلی هستند که با توجه به هر منبع کاملا مشخص است. اجرای این راهکارها با توجه به شرایط فعلی اقتصادی اگر اوضاع اقتصادی خوب شود حداقل به 8 سال زمان نیاز دارد.»

وی ادامه داد:‌ «با توجه به اینکه اجرای راهکارهای اصلی کاهش آلودگی هوا زمان‌بر است آیا باید در این سال‌ها دست روی دست بگذاریم و به مردم بگوییم که هوای آلوده تنفس کنند؟ نه نمی‌توان مردم را در معرض هوای آلوده قرار داد تا دولت اتوبوس بخرد یا صنایع را جابجا کند البته در کنار این راهکارها، یکسری راهکارهای زودبازده و موقت نیز مطرح است که زودبازده هستند و زمان اجرای آن کم بوده ولی تاثیر گذار هستند ضمن اینکه کم‌هزینه هم هستند.»

تدوین بسته راهکارهای زودبازده کاهش آلودگی هوا

این کارشناس آلودگی هوا افزود:‌ «بسته کاملی از راهکارهای زودبازده کاهش آلودگی هوا را تدوین کردم و می‌شود با بودجه‌ای در حد دو تا سه هزار میلیارد تومان تاثیر زیادی در کاهش آلودگی هوا ایجاد کرد و تامین همین بودجه با توجه به شرایط اقتصادی هم برای دولت امکان‌پذیر است و شهرداری هم می‌تواند از منابع عمومی خود بودجه را تامین کند. این راهکارها شامل نصب فیلتر ذرات معلق روی اتوبوس‌ها، کامیون‌ها یا تعویض کاتالیست تاکسی‌ها، انژکتوری کردن موتورهای کاربراتوری، مدیریت ترافیک و تقاصای سفر و شناور کردن ساعت کاری ادارات است که اجرای آن می‌تواند به کاهش آلودگی هوا منتج شود.»

وی با بیان اینکه راهکارهای زودبازده در کاهش آلودگی هوا قابلیت اجرا دارد و برای اجرای آن تجربه داخلی و بین‌المللی نیز وجود دارد، تاکید کرد:‌ «پیشنهاد می‌شود تا بازه زمانی 8 ساله که راهکارهای اصلی اجرا خواهد شد، دولت سرمایه‌گذاری کند تا راهکارهای زودبازده در این بازه زمانی اجرا شود و راهکارهای اصلی به‌صورت ریشه‌ای و پایدار حل شود اما مسئولان دست روی دست گذاشتند و فقط از آلودگی حرف می‌زنند. اکنون هیچ کاری برای کاهش آلودگی هوا در کشور انجام نمی‌شود و همه در حد مصاحبه، حرف و نشست است.»

حل معضل آلودگی هوا در اولویت‌های بودجه باشد

اشجعی همچنین به سهم دولت برای کاهش آلودگی هوا اشاره کرد و گفت:‌ «سهم دولت برای اجرای برنامه‌های کاهش آلودی هوا 200 هزار میلیارد تومان است که در بازه زمانی 5 ساله، سالانه به 40 هزار میلیارد تومان بودجه نیاز است که دولت باید آن را تامین کند. نمی‌توان هیچ بودجه‌ای را تخصیص نداد و قانون هوای پاک را اجرا کرد. چنین چیزی اتفاق نمی‌افتد. بودجه باید اولویت‌بندی شود. اولویت اول سلامت مردم است. سالانه ده‌ها هزار نفر بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند و این همه خسارت به کشور وارد می‌شود. بنابراین باید حل معضل آلودگی هوا در اولویت‌های بودجه باشد و با شرایط فعلی اقتصادی تامین بودجه امکان‌پذیر است ولی به شرطی که مساله آلودگی هوا در اولویت باشد.»