مدیر سازمان دانش‌آموزی منطقه ۱۴:
هدف اصلی تشکیل گروه‌های پیشتاز، تقویت توانمندی‌های فردی و گروهی دانش‌آموزان است
تهران (پانا) - مدیر سازمان دانش‌آموزی منطقه ۱۴، تقویت توانمندی فردی و گروهی دانش آموزان را از اهداف اصلی تشکیلات پیشتازان برشمرد.
علی ولی زاده؛ مدیر سازمان دانش آموزی منطقه ۱۴ درباره تشکیلات دانش آموزی پیشتازان گفت: «هویت تشکیلاتی؛ یعنی اعضای تشکیلات دانش آموزی بایستی ماهیت و ویژگی ها و نمادهای کار تشکیلاتی را بدانند و به آن اعتقاد داشته باشند.»
وی افزود: «تشکیلات دانش آموزی پیشتازان و فرزانگان به گروهی از دانش آموزان اطلاق می‌شود که به منظور انجام فعالیت های داوطلبانه و در راستای اهداف مشترک در یک تشکیلات سازمان یافته فعالیت می کنند.»
ولی زاده گفت: «ایده و اندیشه تأسیس سازمان دانش آموزی به عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی برای ساماندهی، مدیریت و برنامه ریزی فعالیت های دانش آموزی و شکل دادن و هدایت تشکل های دانش آموزی، فرصت ارزشمندی برای نظام تعلیم و تربیت خلق کرد تا با بهره گیری از این ظرفیت عظیم، گام های بلندتری در راستای تحقق اهداف دوره های مختلف تحصیلی در حوزه های پرورشی و فرهنگی (ساحت های اخلاقی، عبادی، اعتقادی، اجتماعی و سیاسی) و اجرای مفاد سند تحول بنیادین به ویژه بسته تحولی مرتبط با این حوزه، به عنوان «هر دانش آموز یک نقش اجتماعی» برداشته شود.»
وی از ضرورت تأسیس تشکیلات دانش آموزی پیشتازان و فرزانگان گفت: «انسان موجودی آرمان گرا و مطلوب اندیش است. دستیابی به ایده ها و آرمان هایی که انسان در ذهن خود می پرورد همیشه ممکن نیست. انسان به اقتضای اندیشه و شناخت شرایط و شواهد عینی که منجر به پیش بینی اتفاقات محتمل می شود، نیازمند اتخاذ شیوه هایی است که وی را برای نیل به اهداف و حفظ روحیه آرمان خواهی تقویت و تجهیز کند. ضرورت حیات اجتماعی و عمق بخشیدن به روابط اجتماعی نوجوانان و جوانان مستلزم آموزش مناسب است. بنابراین در هر جامعه سالم و زنده لازم است که در نظام تعلیم و تربیت، جایگاه مناسبی برای این امر مهم پیش بینی شود.»
وی در پایان گفت: «هدف اصلی تشکیل گروه های پیشتاز، تقویت توانمندی های فردی و گروهی دانش آموزان است و توانمند کردن هر یک از اعضای گروه برای بهتر زندگی کردن و ایجاد زمینه برای شکوفایی استعداد های جسمی، فکری، اجتماعی و مشارکت در تصمیم گیری های گروهی، از دیگر اهداف این تشکل است.»
*خبرنگار دانش آموز پانا؛ فاطمه آبروش
ارسال دیدگاه