از شعر کودکی تا سرود مادرانه

«اعظم سعادتمند» در سال ۱۳۵۸ در خانواده‌ای مأنوس با شعر در قم به دنیا آمد. سعادتمند از سال ۸۲ به‌طور جدی وارد عرصۀ شعر شد و قالب مورد علاقه او غزل است. وی هم‌اکنون به‌عنوان دبیر به تدریس و انجام امور پرورشی در مدارس ناحیه 2 قم اشتغال دارد.
به همین مناسبت گفتگویی با این معلم هنرمند انجام داده ایم که از نظر می گذرانید.

اولین شعرتان را چه زمانی سرودید؟

اولین شعرم را قبل از اینکه به مدرسه بروم، گفتم. یعنی مصرع‌ها و ابیاتِ موزون می‌گفتم، ولی چون آن موقع سواد نوشتن نداشتم، آنها را نمی‌نوشتم. یادم می‌آید دومِ ابتدایی که بودم یکی از شعرهای کتابِ فارسی‌مان را کمی تغییر داده بودم و یک سری از کلماتش را جابه‌جا کرده بودم و فکر می‌کردم حالا این شعر خودم است.
اما شعری که کاملا آن را خودم سرودم و شکل و شمایل شعر داشت، شعری بود که سال 1368 در زمان رحلت امام خمینی(ره) و تحت تاثیر اندوه رحلت ایشان گفتم.

مشوق های شما چه کسانی بودند؟

به خاطر دارم معلم کلاس سوم ابتدایی‌ام، یکی از دانش آموزان دیگر را به خاطر شعری که خودش سروده بود، سر کلاس فارسی تشویق کرد و من هم پیش خودم گفتم من هم می‌توانم شعر بگویم. تشویق یک دانش آموز دیگر، مرا هم تشویق کرد به پیگیری شعر. معلم پنجم ابتدایی‌ام هم یک بار مرا به خاطر انشای قشنگی که نوشته بودم، بسیار تشویق کرد و فکر می‌کنم همه‌ اینها در ادامه دادن شعر تأثیرگذار بودند.

اینکه شعر با رشته تحصیلی دوره دانش آموزی مطابقت نداشت، خوب بود یا نه؟

شعر ربط چندانی به رشته‌ تحصیلی ندارد، یعنی در سیستم آموزسی ما ادبیات آنطور که باید و شاید، جذاب معرفی نشده است، البته در زمان تحصیل ما اینطور بود. الان را دقیق نمی دانم، من خودم از مجموعه دروس مربوط به ادبیات، فقط شعرهایش را دوست داشتم.

شعرخوانی شما موجب مزاحمت با تحصیل و درس خواندن تان نمی شد؟

نه، شعر روح و ذهن مرا آماده می کرد که بهتر درس‌هایم را بخوانم و در دوران تحصیل، همیشه جزء دانش آموزان اول تا سوم کلاس بودم.

شعر را نزد استاد خاصی فرا گرفتید؟

در دوران مدرسه استادی نداشتم، اما بعد از آن در کلاس‌های انجمن شعر قم شرکت می کردم و از راهنمایی های اساتید آنجا بهره می بردم.

چه احساس یا خاطره ای از شعرخوانی نزد رهبر معظم انقلاب دارید؟

اواخر اردیبشت سال 1398 بود که برای شعرخوانی همراه با جمعی از شعرا خدمت مقام معظم رهبری رسیدیم. ایشان در تایید غزلی که خواندم فرمودند: یک سرود مادرانه از دل برخاسته شیرین، که برای من خیلی خوشایند و خوشحال کننده بود.

در چه رشته ای تدریس می کنید و چند سال سابقه دارید؟

کارشناسیفیزیک و کارشناسی ارشد عرفان اسلامی دارم، از سال ۸۱ دبیر حق التدریس بودم و سال ۸۷ استخدام شدم؛ به عنوان دبیر فیزیک وارد آموزش و پرورش شدم و تا سالها فیزیک تدریس می کردم و چند سالی است که به خاطر علاقه شخصی، دبیر تفکر و سبک زندگی هستم و در امور پرورشی هم فعالیت دارم.

چه افتخاراتی در زمینه شعر کسب کرده اید؟

3 عنوان کتاب شعر با عناوین «گنجشک‌های پاییز»، «بارانِ پس از برف» و «لیلی آذر» منتشر کرده ام که هر کدام در مسابقات مختلف جوایزی را کسب کرده اند از جمله اینکه کتاب آخرم برگزیده جایزه پروین اعتصامی شد. در جشنواره معلمان هنرمند هم که سال تحصیلی گذشته برگزار شد، در بخش ادبی، از بین 40 معلم برگزیده مقام اول کشوری را کسب کردم.

چه توصیه ای به دانش آموزان در زمینه هنر دارید؟

هنر به اینکه ما انسان متعالی تری باشیم کمک می کند، در عبور از فراز و نشیب‌ها، هنر، دوستی است که به زندگی معنا می‌دهد و لحظه ها را برای ما زیباتر می کند. دانش آموزان حتما در کنار درس خواندن سعی کنند به یک رشته‌ هنری هم بپردازند.

لطفا یکی از جدیدترین اشعارتان را که سروده اید، بفرمایید:

سروده ای است در وصف امام رضا(ع) که بخشی از آن، چنین است:

از من پذیرا باش شعری اتفاقی را
از بین انبوه قوافی، یک اقاقی را
شاه خراسان! پای عشق و عاشقی بگذار
این بیت های درهم هندی، عراقی را
بعد از تو آهوها پی صیاد می گردند
دنیا ندیدست این چنین، سبک و سیاقی را

گفتگو: ابوالفضل بمانی