پدر و مادری که بعد از مرگ فرزندان جوان خود جذب مدرسه‌سازی شدند
تهران (پانا) - محمد حسین و زینب اسدی لاری در ۱۸ دی ماه سال ۹۸ در حادثه هواپیمای مسافربری اوکراینی به شهادت رسیدند. محمد حسین اسدی لاری مدال آور المپیاد شیمی کشور به همراه خواهرش زینب، برای ادامه تحصیل و تلاش مستمر در فضای علمی بزرگ تر، راهی متفاوت را تجربه کردند و در نهایت پس از مرگ این دو پدر و مادرشان راه مدرسه‌سازی را در پیش گرفتند.
محمد حسین ابتکارات پژوهشی، اجتماعی، آموزشی و کارآفرینی متعددی را سازماندهی کرد و در دوره بسیار رقابتی پزشکی - تخصصی دانشگاه تورنتو تحصیلات خود را ادامه داد. زینب نیز کانون دانشجویی متعددی در زمینه محیط زیست، سلامت روان و سلامت جهانی را در تورنتو راه اندازی کرد و ادامه تحصیلاتش در رشته پزشکی بود.
شهادت این دو نخبه آسمانی، زهرا مجد و محسن اسدی لاری، پدر و مادر این دو عزیز را بر آن داشت که به یاد این عزیزان آسمانی مدارسه ای برای دانش‌آموزان محروم در منطقه ۱۷ تهران احداث کنند.
بیوگرافی نخبه شهید محمد حسین اسدی لاری
زهرا مجد مادر این دو فرزند درباره فرزندانش میگوید: «محمدحسین اسدی لاری متولد فروردین ۱۳۷۵، دانشجوی رشته پزشکی و PHD دانشگاه تورنتو بود وی تحصیلات ابتدایی خود را تا کلاس پنجم در انگلستان ادامه داد و با اصرار فراوان، برای ادامه تحصیلات و زندگی به ایران بازگشت. وی با تلاش فراوان در سال ۱۳۹۲ توانست مدال نقره را در المپیاد کشوری کسب کند. در مرحله پیش دانشگاهی به دلیل تسلط فراوان بر زبان انگلیسی برای تحقق باورهایش مصمم به ادامه تحصیل در خارج از کشور شد.
او علاقه‌مند به تکنولوژی‌های روز بود و به گفته اساتید و مسئولان عالی دانشگاه بریتیش کلمبیا " جهان فردی را از دست داد که می‌توانست جهان را تغییر دهد" محمد حسین با وجود سن و سال کم در هجده سالگی موسسه غیر انتفاعی STEM FELLOWSHIP را بنیان نهاد. هدف اصلی این موسسه، ابداع و گسترش روش‌های آموزشی خلاقانه در زمینه علوم، مهندسی و ریاضیات و فناوری بوده که بدین منظور تلاش می‌کند.
محمدحسین همچنین از بنیان گذاران انجمن پزشکان مبدع و کارآفرین در سال ۲۰۱۸ میلادی بود. محمد حسین اسدی لاری البته چندین فعالیت فوق برنامه دیگر نیز داشت. او مشاور جوانان کمیسیون کانادایی یونسکو بود و همچنین با موسسه تحقیقات پزشکی کانادا، صلیب سرخ و مجمع جهانی اقتصاد نیز همکاری داشت. محمد حسین در عین حال مشاور یک شرکت دانش بنیان آموزشی در سیلیکون ولی بود.
محمد حسین بسیار تلاشگر بود و سعی می‌کرد با تفکر، تحقیق، بهره گیری از تجارب دیگران و برنامه ریزی پروژه‌های همه جانبه علمی، بلندپروازی‌های خود را از پیش ساماندهی کند.»
بیوگرافی زینب اسدی لاری از زبان مادر
مجد همچنین درباره دخترش میگوید: «زینب اسدی لاری متولد ۱۳۷۷، دو سال اول دوره ابتدایی را در ناتینگهام انگلستان گذراند و پس از بازگشت به میهن در همراهی برادرش برای طی سه سال آخر دبیرستان در سال ۲۰۱۳ به کانادا رفت. زینب در سال ۲۰۱۵، لیسانس خود را در رشته علوم پایه پزشکی در دانشگاه بریتیش کلمبیا آغاز کرد. زینب، از همان ابتدای حضورش در دانشگاه به عنوان عضو فعال در فعالیت‌های مذهبی دانشجویان مسلمان دانشگاه مشارکت داشت. او در اشاعه روش‌های حفظ محیط زیست تلاش‌های فراوانی می کرد. او همچنین در کمک به افراد مستضعف دریغ نمی کرد.
زینب در سال ۲۰۱۶، جایزه بورسیه از دانشگاه تورنتو را دریافت کرد و همچنین برگزیده کمیسیون ملی یونسکو کانادا، برگزیده المپیاد دانش‌آموزی در تهران بود و برای دریافت جایزه رهبری دانشجویی از دانشگاه تورنتو نیز انتخاب شد.»
از کسب جوایز متعدد بین المللی تا ساخت مدرسه در منطقه ۱۷ تهران
زهرا مجد پزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران، مادر نخبگان شهید محمد حسین و زینب لاری درباره داستان خیر شدن خود میگوید: «زندگی من به دو بخش قبل از واقعه ۱۸ دی ماه ۱۳۹۸ و بعد از آن تقسیم می‌شود. زمانی که خودم و فرزندانم در بهترین درجه علمی و موفقیت بودیم، یک حادثه، زندگی من را بسیار دگرگون کرد. مرگ جسمی فرزندان، بالاترین درد یک انسان است. دردی که شاید توان بازسازی را از انسان می‌گیرد، اما این حادثه در زندگی من باورها و راه‌های زیادی را باز کرد زیرا به این نتیجه رسیدم که علاوه بر خدمت پزشکی، باید کارهای بزرگتری نیز در زندگی ام انجام دهم. خداوند در قرآن می‌فرماید: "مرگ و حیات را آفریدیم که شما را بیازماییم". بچه‌های من جهت دهنده زندگی من بودند. من و پدرشان تعلیم و تربیت ابتدایی را به آن‌ها آموخته بودیم اما آن‌ها در بزرگسالی اهدافی را دنبال می‌کردند که من و پدرشان از آن‌ها درس می‌گرفتیم و گاهی جهت زندگیمان تغییر پیدا می‌کرد.»
زهرا مجد درباره هدف از ساخت مدرسه به نام و یاد محمد حسین و زینب میگوید: «محمد حسین و زینب در دوران هر چند کوتاه خود بسیار هدفمند و با برنامه بودند. محمد حسین از کوچکی بسیار برنامه داشت و می‌دانست که به چه سمتی باید در زندگی برود. او دارای حافظه بسیار قوی و قدرت تحلیل گری بالایی بود. به همین دلیل بعد از حادثه ۱۸ دی ماه من و پدرش پس از بررسی‌های فراوان در منطفه ای از تهران که بسیار محروم و فقیر بود تصمیم گرفتیم به یاد محمد حسین یک هنرستان بنا کنیم که در آن علاوه بر دروس مدرسه، خلاقیت، ایده های نو پرورش پیدا کند تا راه محمد حسین نیز بهتر دنبال شود. در واقع ایده این کار خیر را نیز بچه‌ها به من و پدرش یاد داده بودند که در کدام مسیر قدم برداریم.»
وی همچنین ادامه داد: «زینب نیز در دوران تحصیلش به کمک در جهت سلامت روان افراد بسیار اشتیاق نشان می داد، به همین دلیل ما تصمیم گرفتیم دبستانی با این هدف نیز برای بچه های محروم فراهم کنیم تا راه زینب نیز ادامه پیدا کند.»
هدف ما تنها ساخت مدرسه نیست
زهرا مجد هدف از ساخت مدرسه را تنها بنای فیزیکی آن نمی‌داند بلکه میگوید: «ما می‌خواهیم مکانی را فراهم کنیم که انسان‌ها در آنجا جهان را زیباتر ببینند و همدیگر را دوست داشته باشند. علاوه بر درس در جهت پرورش فکری آن ها، سلامت روان و فعالیت‌های خلاقانه گام‌های بلندتری برداشته شود. زیرا هدف محمد حسین و زینب، خلق جهانی زیباتر برای تمام انسان‌ها و کمک به افراد ناتوان، مستضعف بود. مدرسه یک کانون است که شخصیت انسان‌ها در آن ساخته می‌شود. امیدواریم اهداف محمد حسین و زینب در این مدارس نیز دنبال شود.»
لبخند دانش‌آموزان، شادی روح محمد حسین و زینب است
زهرا مجد در پایان میگوید: «اگر محمد حسین و زینب در این دنیا بودند، همیشه کاری می‌کردند که انسان‌ها یکدیگر را دوست داشته باشند، دست دیگران را می‌گرفتند و می‌خواستند حکومت عدل جهانی برپا شود و ما امیدواریم با ساخت این مدرسه، هر لبخندی که به لبان دانش‌آموزان می‌نشیند باعث شادی روح محمد حسین و زینب ما باشد. این مدرسه حاصل جهان بینی ما بعد از مرگ فرزندانمان بود و آن، سرمایه‌های ما در دوران جدید زندگیمان تلقی می‌شود.»
ارسال دیدگاه