قصه دختر افغان در «اتاق نقره‌ای» روایت می‌شود
تهران (پانا) - مستند «اتاق نقره‌ای» به کارگردانی کتایون جهانگیری درباره دختری افغان است که این روزها قرار است در گروه هنر و تجربه اکران شود.
به گزارش ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، کتایون جهانگیری در گفت‌وگو با سایت هنر و تجربه از ساخت مستند جدیدی با نام «اتاق نقره‌ای» گفت. فیلمبرداری قسمت اول این مستند درباره دختری افغان با نام زهرا است و فیلمبرداری قسمت دوم مستند که به دلیل شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده به سرنوشت پناهندگان افغان در ایران و نگاه ایرانی‌ها به افغان‌ها می‌پردازد.
گفتنی است مستند ۹۳ دقیقه‌ای «قطار مسیر ۶۰» به کارگردانی جهانگری پیش از این در «هنروتجربه» اکران و مورد استقبال مخاطبین قرار گرفته بود. «قطار مسیر ۶۰» درباره سرودهای انقلابی دهه ۶۰ ایران است.
کتایون جهانگیری درباره مستند جدید خود با نام «اتاق نقره‌ای» گفت: چیزی حدود ۲ سال پیش و قبل شیوع اپیدمی کرونا با فرشاد اکتسابی روی موضوعی درباره «بنیاد کمک» کتایون ریاحی کار می کردیم. این بنیاد به بچه‌های ناشنوا کمک می‌کند تا با عمل پیوند شنوایی‌شان برگردد. در مرحله تحقیق سوژه ای نظرمان را جلب کرد. زهرا، دختر زیبای افغانستانی که متوجه شدیم سازمان بهزیستی به دلیل مهاجر بودن، حاضر نشده به او کمک کند.
وی ادامه داد: موسسه خیریه‌ای که به مهاجران افغانستانی هم کمک می‌رساند، تصمیم گرفت با تمام مشکلات و هزینه ۱۲ برابر عرف بیمارستان‌های دولتی به زهرای زیبایی و باهوش کمک کند تا درمان شود و در شرایط مناسبی به تحصیل ادامه دهد. این فیلم مورد توجه دو تهیه کننده خارجی هم قرار گرفت. بخش اول فیلمبرداری این فیلم پایان گرفته ولی به دلایلی از جمله کرونا، بخش دوم موکول به بعد شد.
کارگردان مستند «زیر این چتر باران می‌بارد» بیان کرد: نگاه ما در بخش دوم این مستند به شرایط و نگرش مردم به مهاجران افغانستان است که در ادامه فیلمبرداری بیشتر به این بخش می‌پردازیم. در حقیقت محور اصلی شروع فیلم زهرا و قضایای پیرامون او و زندگیش بود و در بخش دوم این سوژه بسط پیدا می‌کند و به بحث پناهندگی و نگاه به آنها خواهیم پرداخت. با توجه به تغییر و تحولات و اتفاقات افغانستان و شیوع کرونا به محض بهتر شدن شرایط، فیلمبرداری بخش دوم را آغاز می‌کنیم. این فیلم هم مانند «زیر این چتر باران می‌بارد»، نگاه چالشی به مسائل اجتماعی دارد.
کارگردان «مسیر قطار ۶۰» درباره علت انتخاب نام فیلم عنوان کرد: مادر زهرا به جز او یک پسر هم داشت و خانه آنها جایی شبیه طویله و شامل اتاق‌های زیادی بود که پناهندگان افغان آنجا را اجاره می‌کردند. مادر زهرا برای اینکه اتاق محل زندگی خود را زیباتر کند تمام اتاق را با آلومینیوم پوشانده بود و آنها در واقع در اتاق نقره‌ای زندگی می‌کردند.
کارگردان «همه چیز درباره آرزو» اظهار کرد: بخش مهمی از علت پرداخت به این سوژه به این دلیل است که معتقدم همدلی و مهربانی، مرزهای ملیت را از بین می‌برد. مهم نیست آن بچه افغان یا ایرانی یا اهل جای دیگر باشد، مهم این است که او یک انسان است و نباید نگاهی جز این به او داشت.
ارسال دیدگاه