آرزوی شهادت دارم

شهید کسی است که در میدان جنگ و در خدمت امام یا نائب او کشته شود و هرکس در زمان امام زمان (عج) در حفظ اسلام کشته شود، یقیناً به او ملحق خواهد شد، شهادت عبارت است از نبوغ درخشان حیات در کمال هشیاری و آزادی.

شهید و شهادت چیزی است که همیشه تک تک اعضای یک ملت را در یک بدنه نگاه داشته و از تفرقه میان آن‌ها جلوگیری می‌کند. زمانی که یک ملت شهدایی را به خاک می‌سپارند، آرمان‌های خود را هرگز از دست نخواهند داد. تا هنگامی که از میان مردم؛ جوانان، برادران، پدران، همسران و پسرانی در راه وطن جان می‌سپارند، این ملت هرگز نمی‌میرد.

شهید، جان خود را در راه وطن و آرمان‌های آن، از دست داده و به علو درجات در میان بهشتیان دست می‌یابد. این وعده خداوند است که شهدا هرگز نمی‌میرند و همیشه زنده هستند. شاید به همین دلیل است که هنگام روبرویی با پدیده شهادت، در می‌مانیم که باید آن را تسلیت یا تبریک بگوییم. در حقیقت این ما هستیم که در غم فراغ شهیدان کشور خود، سوگوار می‌شویم؛ اما خود شهید در درجات عالی قرار می‌گیرد و شادمان به دیدار پروردگار می‌رود.

شهادت، جنسیت و سن و سال نمیشناسد. ایثار در رگ های تک تک ما جاری است اما، گاهی بسیاری از ما غافل از آنیم و حتی در کوچک ترین مسایلی گذشت نداریم، در میان ما هستند افرادی که هیچ دلبستگی در این دنیا ندارند و با رضایت پا در مسیری می‌گذارند که بوی شهادت می‌دهد.

عبدالجبار مختوم نژاد، این پسر دهه هشتادی در زمان ماموریت و هنگام تعقیب متهمی که قصد متواری شدن را داشت، احتمال آسیب دیدن و حتی شهادت خود را می‌داد و می‌توانست عقب نشینی کند، ولی تا پایان همراه دیگر مامورین ادامه داد و در نهایت به درجه شهادت نائل شد.

زمانی که پیکر پاک شهدا در کشور تشییع می‌شود، ملائکه از آسمان به زمین فرود آمده و همراه با مردم، شهیدان را تا آرامگاه خود همراهی می‌کنند. این است سزاوار کسانی که جان بر کف، از هیچ چیز هراسی به دل راه نداده و برای حراست از جان و مال و ناموس هموطنان خود، به قلب دشمن تاخته‌اند.

شهیدان، ریشه در قلب و یاد مردم یک سرزمین داشته و هرگز از خاطرات وطن دور نمی‌شوند. فرهنگ شهادت، همیشه در ایران زمین نیز جای داشته و همین باعث می‌شود که پرچم ایران اسلامی در سراسر جهان، برافراشته باشد.

دانش آموز خبرنگار*