عیدی به بلندای تاریخ

علی موحدی گفت: «عیدی به بلندای تاریخ» در چنین روزی، در محل غدیر خم، برخاست و رسالتش را ابلاغ کرد. پیامبر دستهای مولا را که بالا می برد گفت: علی دستهایت را ایستاده نگه دار، بگذار تمام عالم زیر سایه آن بخندد. آن سوتر از برکه، در صحرا، غلغله ای برپاست. شادباش گویان از راه می رسند. به تهنیت مردی می آیند که صبوری سالهای سخت فردا، از چشمهایش موج می زند و به همه دشنه هایی که در راهند با لبخندی به وسعت این کویر می نگرد.

وی ادامه داد: اینک اما در عیدالله الاکبر ۱۴۴۲ در کنار غدیری دیگر جمع می شویم و در حضور پیامبر بزرگ و عظیم الشان اسلام، به ندای الهی من کنت مولاه فهذا علی مولاه، با همه وجود لبیک‌ می گوئیم و همراه با فرشتگان مقرب الهی زمزمه می کنیم: لبخند بزن مولی، امروز عید توست، عید لبخند است، لبخند بزن علی، لبخند بزن امام.