«طره» از بانوی شاعر گیلانی انتشار یافت

به گزارش ایرنا، مارتین هایدگر از فیلسوفان نامی قرن بیستم زبان را خانه هستی می داند و خانه هستی «پونه نیکوی» شاعر گیلانی که اشعارش به تازگی در مکتوبی با نام « طره » انتشار یافته سرشار از کلمه است و کلام، کلامی بدیع و زیبا.

«من از خاکسترم برخاستم از نو بسوزانم/ که پیدا می شود هر بار جانی تازه از جانم / زدم از خود برون مثل شکوفه از درخت گل / نمی بینی مرا، چون باغ گل در شیشه پنهانم

مجموعه شعر «طره» شامل ۱۰۰ شعر در قالب غزل با مضامین عاشقانه و اجتماعی به تازگی در ۱۶۸ صفحه از سوی انتشارات هزاره ققنوس منتشر شده است.

به باور نیکوی شعر لطف خاص است، لطف عام نیست و کشف منزل میان دل و زبان و پیوند بین این دو؛ کار ذوق است و ذوق هم با شعر پیوند دارد.

این شاعر جوان در مقدمه کتاب چنین شرح می دهد: ما هر چقدر از شعر و معارف عشق دور شویم و پیوندمان با ادبیات کمتر شود از زیبایی و دانایی و خردمندی دور می شویم و برای همین است که اگر به گذشته کشورها و ملت های موفق نظر بیندازیم می بینیم ارباب خرد و اصحاب بصیرت به علوم انسانی اهمیت بیشتری داده اند. چرا که هستی از قول و سخن و کلمه پدید آمده و جهان از جنس کلمه است و خداوند گفت «باش» و پدید آمد.

نیکوی با ظرافت مختص یک بانوی شاعر چنین از شعر سخن می گوید: شاعر با کلمه در خیاطخانه خیال هر دم جامه نوینی به جان جهان می دوزد و شاعرانی به جاودانگی می رسند و شهد و شکر کلامشان تمامی ندارد که صاحب واقعه هستند.

وی اظهار کرد: کرامت های خدا در شعر و کلمات نهفته است به سراغ شعر باید با قدم عشق رفت.

برای این شاعر جوان اهل دیار دریا و مه و باران، شعر و ملکوت کلمات است که آتش دل را شعله ور می کند و معتقد است: شاعر در دریایی غوطه می خورد که که در قعر آن گوهر کلمات است و هر کس به اندازه تجربه اش در غواصی و گوهرشناسی مشتش پر می شود.

« زنی شبیه خودم با من میان آینه در جنگ است/ مرا به یاد بیاور زن، دلم برای خودم تنگ است/ زنی که فاخته ای غمگین به روی شانه خود دارد / پریچه ای که به تنهایی خودش ترانه و آهنگ است/ برای زخمه ی انگشتش چه سازها که نمی سازند/قسم به طُرّه ی باریکش که رشته های دل چنگ است/ مرا به یاد بیاور زن، که شور فاخته برخیزد/اگر اگر که بخواند باز میان عقل و دلم جنگ است/ آهای عشق قیامت کن در این لیالی بی مجنون/ چه باک از اینکه دل آرامم گمان کند که دلم سنگ است. »

پونه نیکوی متولد ۱۳۶۴ در بندرانزلی است. از وی تاکنون مجموعه شعرهای «انار سبز، زیتون سرخ»، «سر می‌گذارم به جنگل»، «۶۴۱۰ روز تنهایی» و مجموعه شعر نوجوان ادبیات پایداری با عنوان «دست‌های تو جوانه می‌زنند» به دوستداران شعر و ادبیات عرضه شده است . وی تاکنون جوایز ادبی فراوانی را کسب کرده است.