ریشه ضرب المثل یک وجب روغن روی آش!

به‌گزارش تبیان، ناصرالدین شاه سالی یک بار آش نذری می‌پخت و خودش در مراسم پختن آش حضور می‌یافت. رجال مملکت هم برای تهیه آش جمع می‌شدند و هرکس برای تملق و تقرب پیش ناصرالدین شاه مشغول کاری بود، خود شاه هم بالای ایوان می‌نشست، قلیان می‌کشید و از بالا نظاره‌گر کارها بود.

سرآشپز ناصرالدین شاه در پایان کار دستور می‌داد به در خانه هر یک از سیاستمداران کاسه آشی فرستاده شود و او می بایست آن کاسه را از سکه اشرفی پر کند و به دربار پس بفرستد. روی آش کسانی را که خیلی می‌خواستند تحویل بگیرند روغن بیشتری می‌ریختند. واضح است آن کسی که کاسه کوچکی از دربار برایش فرستاده می‌شد کمتر ضرر می‌کرد و آن شخص که یک قدح بزرگ آش که یک وجب روغن رویش ریخته شده بود دریافت می‌کرد، حسابی توی خرج می‌افتاد.
به همین دلیل در طول سال اگر آشپزباشی با یکی از اعیان یا وزرا دعوایش می‌شد به او می‌گفت: «بسیار خب، بهت حالی می‌کنم دنیا دست کیه... آشی برایت بپزم که یک وجب روغن رویش باشد...»!