زوج نویسنده در گفت‌و‌گو با پانا:
هدف از نگارش کتاب با موضوع مدرسه‌سازی، ارتقای فرهنگ عمومی جامعه در مناطق محروم بود
ملارد(پانا)- تأسیس مدارس باعث اصلاحات فرهنگی می‌شود که این امر می‌تواند توسط سرمایه‌گذاران محقق شود.
۱۴ تیرماه روز قلم است و نویسندگان افرادی هستند که ابزار آن‌ها برای انتقال اطلاعات و ارتقای دانش مخاطبان، قلم است. به همین بهانه به سراغ یکی از نویسندگان این مرز و بوم رفته و در مورد فعالیت‌های او در حوزه نویسندگی و هدفش از نگارش کتاب‌هایش، جویا شدیم.
عبدالهادی میرزائی دبیر، مدرس دانشگاه فرهنگیان و دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی فرهنگی دانشگاه گیلان است. او در این رابطه به پانا گفت: «از همان اوان ورود در دنیای معلمی خودم را در حال سخنرانی و قلم‌زدن دیدم. درس دادن و درس خواندن را توأمان، پیوسته و خستگی‌ناپذیر، گرچه گاهی تند و گاهی کند در بیشتر اوقات زندگی در دستور کار زندگی خود قرار داده و همواره بدان فخر فروخته‌ام، چراکه، چنین چیزی از مطالبات محبوب مقام مقدس معصوم(ع) از یک جوان جویای رستگاری شیعه بوده است.»
او ادامه داد: «این هر دو موهبت عظمی را، که با کم‌تر چیزی در جهان می‌توان برابر گرفت، از شاگردی غیابی دکتر علی شریعتی یافته‌ام. به آن‌چه خاطرنشان شد، باید حیرانی در مقابل چیستی دین و دانش و دیالکتیک میان آن دو، به‌ویژه علم و در رأس آن، جامعه‌شناسی علم و معرفت را نیز اضافه کرد. از این رهگذر بود که خودم را در میانه میدان مطالعات و تحقیقاتی دیدم که از آن شاید بتوان به جامعه‌شناسی انتقادی ِ ایرانی ـ اسلامی علم یاد کرد. از مقالاتی که در مجلات داخلی و خارجی به چاپ رسیده، و در کار تألیفی فوق گرد آمده، به چند مورد اشاره می‌کنم که حول محور نظریه انتقادی، مخصوصاً حوزه عمومی و نسبت آن با مسائل فرهنگی ایران نوشته شده و به رابطه حوزه عمومی با موضوعاتی چون: جرایم سایبری، مهاجرت نخبگان و حق مؤلف در ایران می‌پردازد.»
میرزایی در مورد تجربه همکاری با همسرش نیز عنوان کرد: «از توفیقات روزافزونی که در این مدت طولانی و طلایی نصیبم شده، همکاری با همسرم، الهه ریحانی بوده است. در بیشتر مقالات، به‌ویژه کتاب‌هایی که تاکنون به صورت هم‌تألیفی به چاپ رسیده یا در حال تدوین برای چاپ است، نقش همسرم بارز و برجسته بوده است. وی، کارشناسی ادبیات فارسی و کارشناسی ارشد علم اطلاعات و دانش دارد. اولین کار مشترک بنده با همسرم، کتاب‌شناسی علم بود که در سال ۱۳۹۰ توسط انتشارات طلوع دانش تهران، در ۳۶۰ صفحه و با بیش از ۴۰۰۰ مدخل کتاب‌شناختی پیرامون حوزه‌های مختلف مطالعات علم مانند جامعه‌شناسی علم، فلسفه علم، تاریخ علم، مطالعات دینی علم و... به رشته تحریر درآمد.»
او در مورد شرایط نویسندگی در دوران کرونا هم صحبت کرده و بیان کرد: « با وجود میل باطنی سه کتاب دیگر آماده چاپ را در این میانه و میدان به خاطر اوضاع اسف‌بار چاپ و نشر کشور، به‌خصوص در این دوران کرونایی معلّق نگه داشته‌ام تا بلکه فرجی در عرصه فرهنگ عمومی‌مان رخ دهد و دست‌کم یکی از این کارها را که محصول مطالعه میدانی چندساله است، روی زمین ناکامی نماند. بدون تردید حمایت مالی از امور فرهنگی این‌چنینی می‌تواند بسیار راه‌گشا باشد.»
این مدرس دانشگاه، در مورد چگونگی نگارش کتاب‌هایش با موضوع خیرین مدرسه‌ساز عنوان کرد: شکر خدا و خوشبختانه با روزنه امید و دریچه پرخیر و برکتی که اخیراً به روی‌مان باز شد، امکان چاپ برخی از ایده‌ها و اندیشه‌های‌مان در قالب کاغذپاره‌هایی فراهم شد. نزدیک دو سال قبل و مقارن با شروع شیوع کرونا به واسطه حسن اعتماد و راهنمایی راهبردی خیّر و فعّال بزرگ فرهنگی و اجتماعی کلان‌شهر تبریز، سعید جلالی، که سال‌های سال است با موفقیت و توفیقات فراوان انتشارات ستوده را اداره می‌کند، در جریان امر «طرح ملی پژوهش و نگارش زندگی و کارنامه چهره‌های ماندگار خیّرین مدرسه‌ساز» قرار گرفتیم؛ که از این منظر قرار شد، بنده و همسرم، زیر نظر سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور، سه زندگی‌نامه برای سه خیّر: حمداله غضنفری، رضا نظری و جواد حاجی‌علیزاده بنویسیم که شکر خدا دو کتاب اول توسط انتشارات ستوده به چاپ رسید و کتاب سوم در حال سپری کردن مراحل پایانی کار خود است. شایان ذکر است که هریک از این بزرگواران، که خود شخصیت‌های برجسته و وارسته‌ای در عرصه صنعت و تجارت بوده‌اند، در کنار ساخت و تحویل سه، چهار مدرسه بزرگ و فاخر برای آموزش‌و‌پرورش استان آذربایجان‌شرقی، همواره در حال خدمات‌رسانی به مردم با این سازمان و دیگر سازمان‌هایی بوده‌اند که ید طولایی در کار رفع نیازهای اساسی از اقشار آسیب‌پذیر جامعه داشته‌اند.»
این نویسنده کتاب با موضوع خیرین مدرسه‌ساز افزود: «ما در این سه اثر بر آن بودیم تا با بررسی جامعه‌شناختی و بیان موقعیت تاریخی و اجتماعی این انسان‌های آسمانی و باخدا، ضمن گزارش روایی و داستانی فعالیت‌های انسانی چنین نخبه‌های امر خیری در این دنیای وانفسا و مادی‌گرا در راستای ارتقای فرهنگ عمومی مناطق محروم جامعه به راه سوم ممکن و موفقی اشاره کنیم که این عزیزان در مقام عمل برای پر کردن شکاف بزرگ و بسیار میان فقیر و غنی پیموده و در مقابل دیدگان شگفت‌زده ما قرار داده‌اند.»
میرزایی در مورد مخاطبان این‌گونه کتاب‌ها بیان کرد: «مخاطبان این نوع آثار هرکسی از هر گروه سنی می‌تواند باشد؛ از همکاران فرهنگی و دانش‌آموزان در مجموعه عظیم آموزش‌و‌پروش گرفته تا خانواده‌های آن‌ها، مخصوصاً سرمایه‌داران شریف ایران که دل در گروی فقرزدایی از فرهنگ مظلوم و فراموش‌شده کشور دارند و بر این باورند که سنگ بنای اصلاحات فرهنگی این مرز و بوم، خشت اول آن یعنی مدرسه، به‌ویژه مناطق محروم و مغفول است. بنابراین، کسانی که در شعاع دور یا نزدیک مدارس خیّرساز قرار دارند، از علاقه‌مندان پروپاقرص چنین آثاری محسوب می‌شوند.»
او در مورد میزان استقبال از این آثار تاکید کرد: «با توجه به تازگی چنین کاری در سازمان نوسازی کشور، هم‌زمانی پژوهش و نگارش این سه اثر باهم و با همه‌گیری کرونا که بارها برنامه‌های ما را با مشکل مواجه کرد و دسترس‌ناپذیری برخی از این خیّران بزرگوار، کار تحقیق و تألیف نهایی کتاب‌های فوق در حدود ۹ تا ۱۰ ماه به طول انجامید. استقبال از چنین آثاری از دو منظر بوده است؛ از یک نظر، خود خیّرین و خانواده‌ها و مخصوصاً افراد و اشخاصی که از نزدیک با آن‌ها در ارتباط بودند و از نظر دیگر، نخبه‌های صنعتی، اقتصادی و فرهنگی دیگری که بدون اطلاع کافی از عرصه‌های مداخله و اثرگذاری در حوزه امر خیر در حیطه فرهنگ به خصوص مدرسه‌سازی فعال بودند با شناخت بیشتر از دیگر جنبه‌های حضور اجتماعی دوستان و همکاران خود، آنان نیز به این امر مهم روی گردان شده‌اند.»
عبدالهادی میرزایی در مورد عامل گرایشش به نوشتن خاطرنشان کرد: «از جمله عواملی که بنده را به این امر مهم و حیاتی در عرصه علم و فرهنگ رهنمون کرد، حضور اثربخش و احیاگر معلمان موفق و ماندگاری مانند استاد مطهری و علی شریعتی و نقش ویژه و تعیینکننده آنان در بازه زمانی معاصر، و حضور فعّالِ آنان در قلمرو انقلابی ایران آزاد و مستقل و به طور خاص، روشن‌گری بی‌بدیل جامعه‌شناختی آنان در عرصه تعیّن و تعالی فرهنگ ایرانی ـ اسلامی بود که در نهایت امر، با رونمایی از بازنمایی‌های بعدی نقش غیرقابل انکار و جایگزین علم و فناوری در آینده این آب و خاک به وسیله دیگر بزرگان نام‌آشنا در این عرصه بر آن شدم تا در کسوت معلمی، سه‌گانه سخنرانی، تألیف و ترجمه را در وادی بی‌کران مطالعات اجتماعی علم و معرفت و نسبت نامیرای میان دین و دانش در این خصوص ورود کج‌دار و مریزی داشته باشم.»
این دانشجوی دکترای جامعه‌شناسی فرهنگی خطاب به مخاطبین این آثار، اضافه کرد: «در پایان سخن لازم می‌دانم توجه مخاطبان عزیز و بزرگوار را به مطلب مهمی جلب کنم که هرچند همچنان جای کار برای فعالیت شبانه‌روزی در قلمرو مدرسه‌سازی به دست خیّران نوع‌دوست و نازنین بزرگ و بسیار است؛ اما شاید در برخی از مناطق یا دست‌کم در مواردی، لازم و بسیار مهم و حیاتی است که در کنار پرداخت ویژه به سخت افزار آموزش و پرورش به برنامه‌های فرهنگی، بلند مدت و نرم‌افزاری آن نیز توجه ویژه صورت بگیرد.»
خبرنگار: سحر شیخی
ارسال دیدگاه