سحر شیخی*
سوگند به قلم و هر آنچه مینویسد
من یک نویسندهام، قلم من زبان من است. حرف دل و احساس من است.
من نویسندهام، همراز قلم و همصحبت کاغذ، درد مردم را مینگارم، ترس آنها را حک میکنم و زجر آنها را با قلمم به تصویر میکشم.
قلم حرمت دارد، خواننده شأن دارد، هر حرفی را نباید نگاشت و هر دروغی را نباید بر زبان قلم و دل پاک کاغذ جاری کرد.
من مینویسم، از نداشتنها، نبودنها، تبعیضها، دردها و رنجها، فقر، ظلم و گاهی شادیها که به طرز تأسف برانگیزی این روزها کم شده است.
من نویسندهام، قلمم قلب من است، قلبی که این روزها از مرگ هموطنانی که کرونا جانشان را میستاند و بچههایی که یتیم میشوند، به درد آمده و یارای نوشتن ندارد.
امروز روز من است، روز قلم، روزی که باید بخاطر داشته باشم هر دروغی را ننویسم و هر گفته راستی را نادیده نگیرم. باید بخاطر داشته باشم آبرو، قیمت ندارد و ارزشش بیانتهاست، با یک جمله نادرست لکهدارش نکنم و درست بنویسم.
من با قلمم عشق بنویسم و کاغذ مهر برداشت کند، ارتعاش مهربانی از نوشته من به قلب خوانندگان برسد و از وضع همنوعشان آگاهشان کند، این رسالت قلم است.
خبرنگار *
ارسال دیدگاه