سردشت هنوز بوی تاول و سرفه‌های خردل می‌دهد

به گزارش روابط عمومی وزارت امور خارجه، متن این پیام به شرح زیر است:

«در سی و چهارمین سالگرد فاجعه دهشتبار حمله شیمیایی رژیم صدام به شهر مظلوم سردشت، یاد و خاطره جان‌باختگان شیمیایی را گرامی می‌دارم و از خداوند منان برای جانبازان عزیز شیمیایی آن فاجعه فراموش‌ناشدنی سلامتی و طول عمر پربرکت مسئلت دارم. سردشت نماد بکارگیری تسلیحات شیمیایی علیه غیرنظامیان و مناطق مسکونی در دوران معاصر است.

جانبازان عزیز شیمیایی ما دوبار قربانی سیاست‌های ضدبشری برخی دولت‌های غربی شدند. یکبار آن هنگام که شرکت‌های غربی به رژیم صدام مواد شیمیایی و فناوری ساخت سلاح شیمیایی را دادند و نمایندگان دولت‌های‌شان در شورای امنیت ملل متحد با سکوت و چشم بستن به جنایت‌های شیمیایی صدام، دست او را برای تداوم کاربرد سلاح شیمیایی علیه نظامیان و غیرنظامیان باز گذاشتند و یکبار هم در دوره ترامپ که با اعمال وحشیانه‌ترین تحریم‌های ضد بشری مانع ارسال دارو و تجهیزات پزشکی برای کاستن از آلام جانبازان عزیز شیمیایی ما شدند.

علی‌رغم تلاش‌های ما و همکاری سازمان منع تسلیحات شیمیایی، هنوز دولت جدید آمریکا دست از سیاست شکست خورده دولت قبلی برنداشته و در تداوم اعمال تحریم‌های غیرقانونی مانع دسترسی جانبازان شیمیایی ما به دارو و تجهیزات پزشکی می‌گردد.

جهان وامدار مردمان صلح‌دوست ایران و به ویژه ساکنان شهرهای سردشت، اشنویه و سایر شهرهای ایران و همچنین مردم مظلوم حلبچه است که زیر بمباران سلاح‌های شیمیایی صدام، فریاد تظلم‌خواهی سردادند و حضور جانبازان شیمیایی ما در خاک اروپا، سبب تسریع مذاکرات منع تسلیحات شیمیایی و نهایتا انعقاد کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی در سال ۱۹۹۳ گردید.

پیگیری‌هایِ حقوقیِ دولتِ جمهوری اسلامی ایران از مجاری بین‌المللی جهت احقاق حقوق جانبازان معزز شیمیایی به دلیل فقدان اراده سیاسی دولت‌های غربی جهت سپردن عاملان، معاونان و مباشران حقیقی و حقوقی حملات شیمیایی مورد اشاره به دست عدالت و نیز نقائص و موانع موجود در نظام کیفری بین‌المللی معاصر، دشوار شده است.

وجه اشتراک سلاح‌های کشتار جمعی و تحریم، عدم تبعیض و تفکیک در اهدافشان می‌باشد. این در حالی است که بحران جهان‌گستر ناشی از ویروس کووید- ۱۹، یکبار دیگر ضرورت تقویت همکاری‌های بین‌المللی جهت غلبه بر بحران‌های جهانی را گوشزد می‌کند و اقدامات یکجانبه را ناکارآمد و محتوم به شکست می‌داند.

دو راه موثر در جلوگیری از تکرار فجایع انسانی ناشی از کاربرد سلاح‌های کشتار جمعی در آینده وجود دارد: ۱- سپردن عاملان کاربرد سلاح‌های شیمیایی به همراه همدستان و مباشران آن به دست عدالت و ۲- بزرگداشت مستمر و مداوم یاد و خاطره قربانیان سلاح‌های شیمیایی و گرامیداشت جانبازان شیمیایی.

هفتم تیر سال ۱۳۶۶ رژیم صدام با استفاده از بمب‌های شیمیایی چهار نقطه پرازدحام سردشت را بمباران کرد. امروز، با گذشت بیش از سه دهه از این فاجعه انسانی، هنوز شهر سردشت بوی تاول و سرفه‌های خردل می‌دهد. بسیاری از ساکنان این شهر، کماکان از مشکلات تنفسی رنج می‌برند و با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.

انتظار می‌رود دول عضو کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی، ضمن پیگیری امحاء کامل و سریع سلاح‌های شیمیایی و نیز جهانشمولی کنوانسیون، به تعهداتشان ذیل مفاد مرتبط کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی اهتمام لازم را داشته و به وظایف خود در قبال مصوبات کنفرانس دول عضو پیرامون «شبکه حمایت بین‌المللی مصدومین سلاح‌های شیمیایی» و «صندوق کمک به مصدومین شیمیایی» عمل نمایند. کما اینکه شایسته است نسبت به حفظ ابعاد بشردوستانه و مرتبط با امداد و حفاظت در برابر کاربرد سلاح‌های شیمیایی- به عنوان یکی از ستون‌های اصلی کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی- در ماموریت آینده سازمان منع سلاح‌های شیمیایی توجه لازم شود.

در پایان با تجدید احترام و درود به ارواح طیبه شهدای عزیز شیمیایی به ویژه در سردشت، و ارج نهادن به جانبازان عزیز، این روز را گرامی می‌داریم. از خداوند متعال برای جانبازان شیمیایی عزیز به خاطر فداکاری‌ها و تحمل مصائب جانبازی و درد و رنج روزمره ناشی از جراحات شیمیایی، اجر و پاداش مسئلت نموده و برایشان آرزوی سلامتی می‌نمایم.»