مثل تختی محبوب شدم، نه مشهور!

«امیررضا فرامرزی» بازیگر ۱۴ ساله نقش‌های ماندگار کودکی «تختی» است و در سریال «بچه مهندس» و سریال «صبح آخرین روز» در نقش کودکی شهید شهریاری، خوش درخشید با این درباره فعالیت‌هایش به گفتگو می‌نشینیم که در پی می‌آید:

داستان از کجا شروع شد؟ چرا بازیگری را انتخاب کردید؟
از زمان کودکی علاقه شدیدی به بازیگری و هنر داشتم و زمانی که بازیگرها را داخل تلویزیون می‌دیدم؛ متوجه می‌شدم که چقدر در جامعه محبوب و مشهور هستند و از آنجا علاقه‌ من به این حرفه بیشتر شد. من برعکس بقیه دوستانم بازیگری را بیشتر از فوتبال دوست داشتم و شروع این کار هم در سال ۹۳ و شش سالگی‌ام جرقه خورد که در شهرستان کوهرنگ از من تست بازیگری گرفته شد و از بین هفتصد نفر شرکت‌کننده مستعد در تست انتخاب شدم و بازی در فیلم «اسکی‌باز» به کارگردانی «فریدون نجفی» در سال ۹۳ اولین فیلم من شد.

فیلم «اسکی‌باز» به کجاها رسید؟
من با فیلم «اسکی‌باز» توانستم پروانه زرین بهترین بازیگر کودک را از جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان دریافت کنم و اولین فیلم من جزو محبوب‌ترین فیلم‌های جشنواره شد.

بعد از فیلم اسکی‌باز در جامعه مشهور شدید؟
مشهور نشدم بلکه محبوب شدم و فکر کنم با دیالوگ‌های خوب اسکی‌باز بین مردم بیشتر محبوب شدم نه مشهور! حس خیلی خوبی بود که توی خیابان‌ها من را می‌شناختند و خیلی خوب است که به من احترام می‌گذارند و همه می‌دانند که من یک هنر دارم و می‌توانم باعث پیشرفت کشورم شوم.
تابه‌حال از شهرت تان سوءاستفاده کردید؟
در مدرسه و متأسفانه خیلی جاهای دیگر مثل بانک اتفاق افتاده که به من گفتند چرا خودت را معرفی نمی‌کنی و نمی‌روی جلو که کارت زودتر انجام شود و همیشه من گفتم که این کار را دوست ندارم به دلیل اینکه من با مردم عادی فرقی ندارم. من برای شادی دل مردم جلوی دوربین قرار می‌گیرم و برای دل آن‌ها بازی می‌کنم دلیل بر این نمی‌شود که چون بازیگر هستم زودتر از همه کارهایم را انجام بدهم. من هم یک فرد عادی هستم و در مدرسه هیچ‌وقت این کار را نکردم ولی معلم‌ها همیشه شرایط من را درک کردند و بسیار کمک می‌کنند.
به نظر شما چه تفاوتی بین شهرت تختی و یک اینفلوئنسر معروف فضای مجازی است؟
به نظر من در تاریخ هیچ‌وقت دیگر مثل آقای غلامرضا تختی پیدا نمی‌شود. ایشان کسی بودند که مشهور نبودند بلکه محبوب بودند و باکارهایی که در بین مردم انجام دادند، دل آن‌ها را به دست آوردند. باعث افتخارم بود که من نقش استاد غلامرضا تختی را در فیلم سینمایی «تختی» بازی کردم. من از ایشان نکات اخلاقی‌ مثل بزرگمردی و فداکاری و خیلی چیزهای دیگر آموختم و به نظرم تفاوت بین این فیلم‌ها و فضای مجازی خیلی زیاد است زیرا اغلب افراد در صفحات فضای مجازی برای کسب برخی فعالیت‌ها را انجام می‌دهند اما فیلم‌ها برای شادی دل مردم و آموزش نکات پندآموز ساخته می‌شوند.
انتهای شهرت و بازیگری را چگونه می‌بینید؟
به نظر من کلمه شهرت و محبوبیت مثل یک دوراهی است که شهرت سمت چپ و محبوبیت در سمت راست آن قرار دارد و بیشتر افراد تلاش می‌کنند که به سمت چپ بروند و مشهور شوند و فقط تعداد کمی تمایل به محبوبیت دارند، ولی درکل به نظر من انتهای محبوبیت، موفقیت و سعادت است و انتهای شهرت به‌جای خوبی نمی‌رسد.
شهید هسته‌ای چه معنایی برای یک نوجوان دارد؟
شهید هسته‌ای برای من معنی قهرمان را می‌دهد. قهرمانی که برای سربلندی کشور و مردمش از جان ارزشمند خودش هم می‌گذرد و برای بی‌نیاز کردن کشور در برابر دشمنان تمام تلاشش را می‌کند.

به نظر شما چه نکته مشترکی بین شهید شهریاری و تختی وجود دارد؟
شهید شهریاری یک افتخار ملی در حوزه انرژی هسته‌ای است و این پیام را به همه جوانان ایرانی داد که یک جوان با علمی که دارد می‌تواند قهرمان کشور باشد و جهان‌پهلوان تختی، قهرمان جهان شد و الگو همه مردم شد؛ نکته مشترک بین این دو قهرمان همان موضوع الگو شدن است که هر دو الگوی نیکویی برای جوانان امروز شدند.
هنگام بازی در نقش شهید شهریاری چه حسی داشتید؟
نقش شهید شهریاری یک نقش فوق‌العاده برای من بود و نسبت به کارهای دیگرم خیلی تفاوت داشت. هنگام بازی، کامل در نقش فرورفته بودم. برای درست درآوردن این شخصیت زمان طولانی تمرین کردم و خیلی این نقش را دوست داشتم زیرا نقش یک قهرمان وصف‌نشدنی بود.
۱۰ سال آینده کجایید و مشغول چه‌کاری هستید؟
هیچ‌کس از فردا باخبر نیست و من در زندگی‌ام تلاش می‌کنم به جایگاهی دست پیدا کنم که برای جامعه‌ام مفید باشم چه بازیگری و چه جای دیگر. از کودک به پزشکی علاقه داشتم و تا مدت‌ها این علاقه ادامه داشت اما حالا بازیگری را انتخاب کردم و می‌خواهم آن را ادامه دهم.
برای چه چیزی در زندگی تان وقت می‌گذارید؟
من تمام تلاشم را می‌کنم تا برای خانواده‌ام وقت زیادی بگذارم ولی متأسفانه با شرایط کاری ای که دارم مجبورم دور از خانواده‌ باشم. برای پروژه‌ها باید به شهرستان بروم و شهرم، کوهرنگ و خانواده را ترک کنم.
خانواده در این مسیر کمک کرده‌اند؟
بله، خیلی کمکم کردند و از زحمات بی‌دریغ پدر و مادرم و برادر بزرگ‌ترم آرش فرامرزی و خواهرانم که در درس‌ها خیلی کمک کردند، کمال تشکر را دارم. لازم به ذکر است پدر من یک کارمند شریف و ساده هستند و من بدون استفاده از پول و پارتی وارد این عرصه شدم.
گفت‌وگو از: مینو آقایی نژاد، خبرنگار دانش‌آموز پانا