پژوهشگر موسیقی از آسیب‌های نشان ندادن ساز در رسانه ملی سخن می‌گوید
رضا مهدوی: شائبه نامحترم بودن هنرمند در نمایش ندادن سازها نهفته است
یکبار برای همیشه به مردم گفته شود دیدن ساز چه خطری دارد؟
تهران (پانا) - رضا مهدوی، منتقد و پژوهشگر عرصه موسیقی می‌گوید در شرایطی که مردم به‌راحتی سازها را در پلتفرم‌های غیررسمی و در کوچه و خیابان‌ها مشاهده می‌کنند مشخص نیست نشان دادن آن ساز در رسانه ملی چه خطر و آسیبی برای مخاطب ایجاد می‌کند.
رضا مهدوی، پژوهشگر موسیقی و نوازنده سنتور درباره وضع نمایش سازها در رسانه ملی به پانا گفت: «بد نیست یکبار برای همیشه به مردم گفته شود که دیدن سازها چه در رسانه‌های عمومی و دولتی و چه در غیررسمی‌ها که تحت نظر دولت است، قانونی است.»
تعداد سازسازها بعد از انقلاب بیشتر شده است
وی افزود: «ما در بسیاری از فیلم‌ها سازها را می‌بینیم یا در شبکه‌های برون‌مرزی مانند جام جم صداوسیما و در پلتفرم‌های رسمی، سازها نمایش داده می‌شود. همچنین در خیابان جمهوری همه سازها هست و به‌هرحال مردم به اشکال مختلف سازها را می‌بینند. ساز سازها بعد از انقلاب تعدادشان بیشتر شده و همچنین تعداد دانشکده و هنرستان‌ها بیشتر شده‌اند. این‌همه ساز تولید می‌شود و عرصه اقتصادی و فرهنگی دارد. یکبار برای همیشه به مردم گفته شود دیدن ساز چه خطری دارد یا چه بی‌فرهنگی ایجاد می‌کند؟ دیدن ساز چه خبطی را در نظام جمهوریت ما ایجاد می‌کند که این نگرانی وجود دارد که ساز دیده نشود؟»
مهدوی، برنامه ساز رادیو و تلویزیون درباره اثرات منفی نمایش ندادن سازها در رسانه گفت: «وقتی به این مهم پرداخته نشود، دائم این شائبه ایجاد می‌شود که هنرمندان موسیقی آدم‌های محترمی نیستند و موسیقی و موسیقی‌دان مهجور می‌شوند و دچار عقده‌هایی می‌شوند. برخی تن می‌دهند و برخی نمی‌دهند، به‌هرحال این مهم یکجایی باید حل شود. اگر این شغل شریف نیست، موسیقی‌دان‌ها رها کنند و بروند دنبال کار دیگری ولی اگر شغلشان شریف است چرا وسیله و ابزاری که با آن صدا در می‌آورند، نباید دیده شود.»
اشکالات قانون‌گذاری در عرصه موسیقی بسیار زیاد است
رضا مهدوی درباره کمبودهای قانونی در عرصه موسیقی عنوان کرد: «ما اشکالات قانون‌گذاری در عرصه موسیقی زیاد داریم. از موسسه‌های موسیقی گرفته تا هنرستان و آموزشکده‌های موسیقی به لحاظ شرایط کلان فرهنگی و اجتماعی زیاد است. در بسیاری از مباحث اصلاً آیین‌نامه نداریم و آنچه نوشته می‌شود سلیقه‌ای است. زمانی یک نفر در وزارت ارشاد بدون نظرخواهی از معاونت هنری و از مدیرکل موسیقی می‌رود و طرحی می‌دهد و در هیئت دولت تصویب می‌شود که حالا ده درصد عوارض گرفته شود و دیگران هجمه ایجاد کنند تا قانون لغو شود و همه این‌ها بیانگر این است که دولت نتواست حداقل در بدنه وزارتخانه خودش و نه همه وزارتخانه‌ها یکدستی و هماهنگی ایجاد کند.»
جای خالی تحصیل‌کردگان هنر موسیقی در عرصه سیاست‌گذاری
رضا مهدوی اظهار کرد: «ضرر اصلی را هنر موسیقی می‌خورد. هنر و فرهنگ در کشور ما ضعیف بوده و ضعیف‌تر شده است. اگر قرار است ما حرف قانونی بزنیم و خرد جمعی باشد، باید تحصیل‌کردگان هنر و روانشناسی بیایند و مشورت بدهند. اگر حاکمیت ما علمی است استدلال‌هایی داشته باشیم که همه طبقات جامعه بتوانند بپذیرند که چرا چیزی ممنوع است و چیزی ممنوع نیست.»
وی افزود: «هنرمندان این عرصه خود را کنار کشیده‌اند زیرا آن‌قدر بی‌مهری بر موسیقی و موسیقی‌دان‌ها شده و اتهام‌های ناروا به این قشر روا شده و مجوزهایی که داده نشده یا باطل‌شده و تهدیدهایی که شدند و ممنوع الکاری ها پیش‌آمده که ترجیح داده‌اند کنار بکشند. رفتارهایی که سازمان‌های حاکمیتی با موسیقی‌دان‌ها داشتند دیگر انگیزه‌ای برای تلاش باقی نگذاشته است.»
هنرمند موسیقی هنوز صنفی ندارد که زورش برسد
مهدوی در پایان گفت: «آن‌هایی که حرفه‌ای‌تر عمل می‌کنند خارج از کشور را انتخاب کرده و آنجا حتی کنسرت برگزار می‌کنند و پلتفرم‌های خارج از ایران می‌روند. طبیعی است که انسان و هنرمند احساساتی دارد وقتی می‌بیند زورش نمی‌رسد و صنف درست‌وحسابی ندارد دل‌شکسته می‌شود. حالا چند دغدغه مند موسیقی می‌آیند و حرف‌های دلشان را می‌زنند اما توجهی به آن نمی‌شود و طبیعی است که در کنج انزوا بمانند و حرف نزنند.»
ارسال دیدگاه