سنگر یعنی با زبان روزه در کلاس درس با دفتر و مداد خود به جنگ دشمن بروی

این روزها دنیا شاهد فجیع ترین جنایات و ستم ها در حق مردم و به خصوص کودکان مظلوم و بی دفاع افغانستان و فلسطین است. از حادثه تروریستی در دشت برچی کابل و شهادت جمعی از دانش آموزان دختر مدرسه سیدالشهدا کابل تا شهادت جمعی از مردم بی دفاع نوار غزه.

در یکی از دلنوشته‌های دانش‌آموزی به قلم پریسا محمودی دانش‌آموز دوره متوسطه اول از استان مازندران و عضو اتحادیه بین المللی نوجوانان و جوانان مخالف اشغالگری و سازمان دانش آموزی خطاب به کودکان و نوجوانان افغانستان و فلسطین عنوان شده:«صدای تیرباران، همان صدای همیشگی، صدایی که برای کودکان صدای لالایی و بازی هایشان شده. صدایی که چهره های معصوم و مظلوم را به خاک و خون می کشد.
میهمان خداوند بودند در ماه میهمانی خدا. اما مادران راضی نیستند که دخترانشان تا ابد میهمان خدا باشند. آنها می خواهند دوباره دختران خود را در آغوش خود بفشارند و آن ها را با تمام وجود حس کنند و این فرشته های زیبا و معصوم دوباره بگویند: مادر
و صدای بغض آلود پدری که با چشمانی پر از اشک به حیاط مدرسه می نگرد و می گوید: جان پدر کجاستی؟ سنگر یعنی با زبان روزه در کلاس درس با دفتر و مداد خود به جنگ دشمن بروی و آنگاه در آغوش پروردگارت بیارامی.
ای فرشته های زیبای آسمانی و معصوم، در آغوش پروردگار برای تمام کودکان ستمدیده دعا کنید.