فاجعه پنداری و استرس بیماران کرونایی پس از بهبودی

به‌گزارش ایسنا، پیمان دوستی اظهار کرد: نگرانی‌های ابتدایی دوران پاندمی کرونا لزوما معطوف به سرویس‌های مراقبت‌های بیمارستانی برای کنار آمدن با موجی از بیماران با علائم جسمانی بود و این امر کاملا طبیعی است، چرا که بر حسب ضرورت، با شروع پاندمی رسیدگی به بیماران بد حال اولین اولویت است.

این روانشناس افزود: با این حال مطالعات انجام شده بر روی بیماران و بهبودیافتگان بیماری کووید ۱۹ حاکی از آن بود که این افراد ابعاد روانشناختی ای مانند ترس، انکار، انگ، نگرانی درباره سلامت اعضای خانواده، نشخوار فکری و تغییر در خواب و رفتار را نشان می دهند.

دوستی ادامه داد: سایر مطالعات انجام شده نشان می دهد بهبودیافتگان این بیماری عواملی چون استرس، استرس پس از سانحه، اضطراب، افسردگی و بی خوابی را تجربه می کنند. همچنین دیگر مطالعات انجام شده بر روی مبتلایان این بیماری نیز نشان دهنده درک انزوای اجتماعی حاصل از ابتلا به کووید ۱۹ و ترس از آسیب پذیر بودن است.

وی با اشاره به انجام مطالعاتی بر روی بهبودیافتگان کووید ۱۹ در ایران، گفت: مطالعه من و همکارانم بر روی ۹۷ نفر از بهبودیافتگان این بیماری بود که به سه گروه آنها را تقسیم کردیم. گروه اول شامل افرادی بود که به شکل خفیف بیماری را تجربه کرده بودند، گروه دوم شامل افرادی بود که علائم تنفسی را تجربه کرده بودند اما شدت بیماری به حدی نبود که نیاز به بستری و مراقبت‌های بیمارستانی پیدا کنند و گروه سوم شامل افرادی بود که مشکلات شدید تنفسی را تجربه می کردند و در بیمارستان بستری شده بودند.

این روانشناس تصریح کرد: یافته‌های ما نشان داد افرادی که این بیماری را شدیدتر تجربه کرده بودند تا چند ماه پس از بهبودی نیز نشخوار ذهنی، احساس درماندگی و فاجعه پنداری ناشی از بیماری را نیز تجربه می کردند.

دوستی افزود: از سوی دیگر بهبودیافتگان هر سه گروه صرف نظر از اینکه تا چه میزان بیماری را شدید تجربه کرده بودند، حتی چند ماه پس از بهبودی نیز استرس ادراک شده بالایی را تجربه می کردند و این استرس ادراک شده، بالاتر از میزان تعیین شده ابزار سنجش ما برای نقطه برش جمعیت عمومی بود.