«فرزاد اژدری»در گفت‌وگو با پانا:
کسی که حرف جهانی دارد همه دنیا را پای فیلمش می‌نشاند
فیلم‌سازان خارجی مایل‌اند ایران را بشناسند/کسی که حرف جهانی دارد همه دنیا را پای فیلمش می‌نشاند/نام شغل‌ها در فیلم‌ها ابتر می‌ماند چون سریع اعتراض می‌شود/آنچه در کشور ما مگوست در آن‌سوی مرزها به‌راحتی فیلم‌سازی می‌شود
تهران (پانا) - «فرزاد اژدری» کارگردان سینما و تلویزیون که تاکنون ساخت فیلم‌هایی چون «وروجک‌ها» و «عملیات مهدکودک» و «سلام بر فرشتگان» را بر عهده داشته از ساخت فیلم در خارج از کشور ایران با موضوعاتی که درون ایران مگو است، صحبت کرد.
«فرزاد اژدری» کارگردان فیلم «وروجک‌ها» در گفت‌وگو با پانا با اعتراض به اینکه هیچ نظارت و اهرم قانونی برای پخش غیرقانونی فیلم‌ها وجود ندارد، عنوان کرد: «فیلم‌ها قبل از تبلیغ یا اکران در فضای مجازی پخش می‌شود و این ترسناک است. کسی نیست جلوی قاچاق فیلم‌ها را بگیرد و البته زحمت‌کشیده می‌شود اما سازوکار قوی‌تری نیاز است. به همین دلیل اگر کسی فیلم می‌سازد، تصمیم می‌گیرد برداشت سرمایه را دقیقاً در زمان فیلم‌برداری انجام دهد، یعنی من می‌روم و آقای پولداری را پیدا می‌کنم و می‌گویم بیا در فیلم من سرمایه‌گذاری کن و آن فرد هم‌خرج می‌کند و چند بازیگر چهره می‌آیند و باهم عکس می‌گیرند، ولی فیلم به تدوین نمی‌رسد زیرا کسی به دنبال پخش کردن آن نیست. من به‌عنوان کسی که سرمایه خواستم آن سرمایه را گرفته‌ام و در جیبم گذاشته‌ام، آن‌کسی که سرمایه‌گذار است به عکسش رسیده و دیگرکسی دنبال این نیست که این فیلم کجا تدوین شود یا کدام سالن پخش شود و این اتفاق متأسفانه در بخش اعظمی از سینما و صداوسیما می‌افتد.»
خواب سرمایه در فیلم‌سازی به‌قدری است که فیلم‌ساز را بی‌رغبت می‌کند
اژدری افزود: «اتفاق برعکس دیگری هم می‌افتد. اینکه تهیه‌کننده با خون‌جگر زمین و خانه‌اش را می‌سازد و به‌محض اینکه می‌خواهد فیلمش به برداشت برسد با موانع عجیب‌وغریب روبرو می‌شود و خواب سرمایه‌اش باعث می‌شود آنچه را که داشته هم از دست دهد و اصلاً رغبت نمی‌کند دیگر فیلم بسازد و این نشان می‌دهد سینما اصلاً اولویت نیست.»
«فرزاد اژدری» کارگردان فیلم «عملیات مهدکودک» با اشاره به تعطیلی سینماها در شرایط کرونا عنوان کرد: «در شرایط کرونا اولین جاییکه بسته می‌شود، سینما و تئاترهاست. در حالیکه این مکان‌ها به لحاظ تهویه‌ای حتی خیلی بهتر و ایمن‌تر از مال ها و بازارها و کافه هستند و این متأسفانه یک بام و دوهوا هست که هنرمند را در مظلومیت نگه داشته است.»
کسی که حرف جهانی دارد همه دنیا را پای فیلمش می‌نشاند
اژدری با اشاره به اینکه فیلم‌سازی برای خارج از ایران لزوماً نباید به خارج از ایران رفت، گفت: «اگر بخواهید در کشور خارجی کارکنید باید شرایط آن کشور خارجی را بشناسید و سال‌ها در آن کشور زندگی کنید و فرهنگ و آداب‌ورسوم و زبان و غیره‌شان را بدانید یعنی باید مال آن کشور باشید. حالا فکر کنید اگر قرار است برای فرهنگ آن کشور فیلم بسازید باید حتماً کاملاً فرهنگ آن کشور را جذب کنید. به‌راحتی نمی‌شود صرفاً بروید کشور فرانسوی و فیلمی درباره آن کشور بسازید. اینکه با ذهنیت فرانسوی فیلم بسازم قاعدتاً بااینکه با ذهنیت ایرانی فیلم فرانسوی ساخته شود، تفاوت دارد.»
اژدری افزود: «ما از همین ایران خودمان هم فیلم بسازیم، می‌توانیم همه دنیا را جذب کنیم و لزوماً نباید برویم آن کشور فیلم بسازیم. من فکر می‌کنم اگر کسی حرفی جهانی داشته باشد باید بتواند همه دنیا را پای صحبت خودش بنشاند و دراینصورت موفق است.»
فیلم‌سازان خارجی مایل‌اند ایران را بشناسند
فرزاد اژدری با اشاره به اینکه در آن‌سوی مرزها تمایل برای شناخت ایران توسط فیلم‌سازان وجود دارد، عنوان کرد: «آن‌طرف بسیار تمایل دارند کشور ما را بشناسند و حتی داوران خارجی که در جشنواره کودک به ایران آمده بودند و ما با آن‌ها صحبت می‌کردیم از فضای ایران بسیار لذت بردند. این تأثیرگذاری‌ها هست ولی برای اینکه ما به آن وحدتی که کشورهای جهان دنبالش می‌کنند، بتوانیم برسیم باید به حرف‌های یکدیگر گوش کنیم. برای جهان آن‌طرف مرزهای ایران محیط‌زیست از مسائل ارزشمند است و در ایران کمتر فیلم و سریالی است که به این موضوع بپردازد. برای آن‌ها کودک و نوجوان و نسل‌های ما ارزشمند است. نکته‌ای که برای کشور ما مگو است در کشورهای خارجی به‌راحتی درموردش فیلم ساخته می‌شود. درآنسوی مرزها علی‌رغم وجود خانواده‌های ازهم‌گسیخته و طلاق به این فکر می‌کنند که این فرزندان طلاق چه شیوه‌هایی در نظر بگیرند که کمترین آسیب‌ها را ببینند اما ما در ایران نامش را به‌زور می‌بریم و این‌گونه نیست. در فیلم و سریال‌های ما همه باهم آشتی می‌کنند وبر می‌گردند و این مسئله برای آن‌طرف حل‌شده است و دغدغه‌شان این است که چه کنیم که آسیب اجتماعی‌مان کم
شود.»
نام شغل‌ها در فیلم‌ها ابتر می‌ماند چون سریع اعتراض می‌شود
اژدری عنوان کرد: «متأسفانه استفاده از مواد مخدر توسط نوجوان‌ها در ایران بیداد می‌کند و ما حتی نمی‌توانیم این‌ها را در فیلم‌هایمان نشان دهیم چه برسد که بخواهیم راهکار ارائه دهیم. باهزار مانع و محدودیت مواجه هستیم. اگر نشان ندهیم چگونه بگوییم اعتیاد بد است. ما بسیار درگیر ماجراهایی مثل‌اینکه «مبادا به کسی بربخورد» شده‌ایم. درنتیجه محصولات فرهنگی ما بی‌بو و بی‌خاصیت شده‌اند و آدم‌ها در فیلم‌ها و سریال‌ها مشخص نیستند. اینکه پدر یا مادر کودک چه شغلی دارد درفیلم هایی مان نامشخص است. مثلاً نشان دهیم مادر در بهزیستی است این قشر اعتراض می‌کنند یا اگر نشان دهیم پدر ساختمان‌ساز است، این قشر اعتراض می‌کنند و مجبوریم شغل‌ها را در فیلم ابتر نشان دهیم. در این فضا چطور می‌توان شرایطی ایجاد کرد که کودک و نوجوان با آن احساس همزادپنداری داشته باشد و فیلم زمین می‌خورد و می‌گوییم سینما کودک و نوجوان چرا چنین شده است؟ پس باید خودمان را به حرف‌های جهانی و افکار جهانی نزدیک کنیم علی‌رغم اینکه در ایران زندگی می‌کنیم.»
او عنوان کرد: «ما درباره عشق و نوع‌دوستی و انسان‌دوستی می‌توانیم فیلم بسازیم. در همه جای دنیا حرفی است که خریدار دارد و موضوعاتی هستند که تکراری نمی‌شوند.»
کرونا هنرمندان نامدار را تهدید می‌کند
اژدری کارگردان فیلم «سلام بر فرشتگان» با اشاره به اثرگذاری کرونا بر شرایط هنرمندان عنوان کرد: «دوستان هنرمند زیادی دارم که در شرایط کرونا دچار مشکل شده‌اند. در شرایط کرونا دولت‌ها و نهادها و صنوف باید کمک کنند. هیچ‌کسی در سطوح بالای سازمان پرسیده است که چرا بیشترین آمار و مرگ‌ومیر مربوط به هنرمندان است. عزیزان و هنرمندانی از دست می‌روند اعم از «خسرو سینایی» که دیگر در تمامی قرن تکرار نمی‌شود. «پرویز پور حسینی» و «سیروس گرجستانی» و هنرمندان ازاین‌دست تکرار شدنی نیستند و باید آسیب‌پذیرترین قشر را هنرمندان بدانیم چون فکر و روحشان درگیر است.»
ارسال دیدگاه