زمستان لحظات آخر خود را سپری می‌کند

تنها چند روز مانده به عید و بهار و مادر در حال تمیز کردن خانه است، روی پنجره، شیشه‌شوی می‌زند و آن را با تکه پارچه رنگین‌کمانی شکل، پاک می‌کند، به گل شمعدانی آب می‌دهد و آن را مثل همیشه روی طاقچه دقیقا کنار فانوس کوچک و کاغذی من می‌گذارد، حیاط را آب و جارو می‌کند، فرش ها را که خواهرم هنگام دویدن جمع کرده مرتب می‌کند، کار تمیز کردن خانه که تمام شد یک گوشه دست به کمر ایستاد و نگاهی به خانه کرد و با لبخندی روی مبل نشست.

گویی زمستان کم کم می‌رود و کلید خانه را به دست های بهار می سپارد، بهار هم با چشم‌های سبز و دست‌های سرشار از گل، اسفند را با دود کردن اسپند بدرقه می‌کند، آخرین نفس‌های زمستان نود و نه است، سالی که با کرونا شروع شد و حالا با کرونا هم رو به اتمام است.

نود و نه سال ماسک بود و سال ضدعفونی، سال بهداشت بود و سال مراقبت، گرچه در این سال تعداد زیادی از عزیزانمان را از دست دادیم و سال جدید در کنارمان نیستند، اما هنوز امیدواریم که سال جدید سال پر برکت و سال خوبی باشد.

خبرنگار دانش‌آموز: معصومه خوبانی