در سومین روز جشنواره «هنر زنده است» چه اتفاقاتی افتاد؟

جشنواره «هنر زنده است» اولین دوره خود را می‌گذراند، این جشنواره روز گذشته، سومین روز خود را پشت‌سر نهاد که در این گزارش مروری داریم بر آنچه در روز سوم اتفاق افتاد.

قابل ذکر است، جشنواره «هنر زنده است» رویدادی است که با دورهم جمع‌کردن اهالی شناخته شده هنر نظیر رضا کیانیان، کمال تبریزی، سیف‌الله صمدیان، محمود کلاری، فردین خلعتبری و بهروز غریب‌پور تلاش می‌کند تا روزگاری که مرگ و وحشت از کرونا بر جامعه سایه افکنده، حرف از لطافت هنر بزند و به همین منظور از جمع کثیری از هنرمندان دعوت به عمل آورده است.

تقابل مرگ و زندگی

سالن اصلی باغ کتاب؛ محل برگزاری جشنواره که به صورت محدود و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی میزبان اهالی رسانه و هنرمندان است، سانس اول روز سوم را به نمایش فیلم «پیرمردها نمی‌میرند» اختصاص داد. این اثر فیلمی به کارگردانی و نویسندگی رضا جمالی است که با نماهای زیبا و سرسبز داستان تقابل پیرمردهای یک روستا با مرگ را روایت می‌کند. رضا جمالی در این فیلم که ایده آن برگرفته از فیلم کوتاهی به همین نام است، فلسفه مرگ و زندگی را به چالش می‌کشد. زبان فیلم آذری است و جایزه روح آسیا را از سوی بنیاد فرهنگی ژاپن را در کارنامه خود دارد. نشست خبری این فیلم بدون حضور رضا جمالی؛ کارگردان به دلیل ابتلای او به کرونا، برگزار شد. حسین قورچیان در نشست این اثر به ماهیت مستقل جشنواره «هنر زنده است» اشاره کرد و‌ گفت: «من خوشحالم چنین جشنواره‌ای در حال برگزاری است. در جشنواره‌های دیگر ایران جای چنین فیلم‌هایی خالی است در صورتی که این فیلم در جشنواره‌های معتبر جهانی حضور داشته است».

ردپای جنگ و یک داستان عاشقانه

سانس دوم سالن اصلی در روز سوم میزبان مستند بلندی بود که ماجرای عشق یک جانباز دوران دفاع مقدس به همسرش و تلاش‌ برای نجات او را روایت می‌کند. «سرباز صفر» قصه مردی بود که در ۱۳ سالگی با دستکاری شناسنامه به جبهه اعزام می‌شود و سال‌ها با ردپای جنگ در بدنش زندگی می‌کند؛ جهانگیر حالا برای مداوای همسرش نیازمند پول است و بعد از سال‌ها سراغ پرونده جانبازی‌اش می‌رود اما متوجه می‌شود، بیمارستانی که در آن بستری بود مورد حمله دشمن قرار گرفته و اسناد تعداد زیادی از مجروحان جنگی از بین رفته است.

«سرباز صفر» ساخته هوشنگ میرزایی است که تلاش کرده درخلال روایتی از عشق به همسر مشکل جانبازان دوران دفاع مقدس را مطرح کند و در پایان جهانگیر داستان با ناامید شدن از همکاری ارگان‌های دولتی شروع به کشاورزی و دامداری کرده تا بتواند پول داروی همسرش را تامین کند.

کوتاه و بلندها در کنار هم

اگر برگزاری جشنواره‌های هنری در این سال‌ها را مرور کنیم، جشنواره‌ای پیدا نمی‌شود که آثار سینمایی بلند و کوتاه را در کنار هم و با یک میزان توجه ببیند. معمولا وزنه فیلم‌های بلند سنگینی می‌کند و فیلم کوتاهی‌ها به سایه رانده می‌شوند اما «هنر زنده است» با دورهم جمع کردن تعداد زیادی از آثار کوتاه و اختصاص فرصت اکران برای آن‌ها در کنار فیلم‌های بلند، به این گونه سینمایی اهمیت داده است.

روز سوم در سالن اصلی فیلم‌های «۳۳۰ سی‌سی خاطره»، «هبوب»، «خودکار قرمز»، «حتی یک ساعت دیرتر» و «صحنه» به نمایش گذاشته شدند و سالن شماره هشت هم در پنج سانس میزبان آثار متعددی در حوزه فیلم کوتاه بود. روز سوم را به دلیل نمایش ۲۱ فیلم از فیلمسازان تهرانی را باید روز تهرانی‌ها ناامید و بعد از تهران حضور هنرمندان اردبیلی پررنگ‌ بود. روز سوم فیلم کوتاهی‌ها شامل روایت‌های مختلفی چون ماجرای اولین زنان مهندس می‌شد و نکته جالب اسامی متفاوتی بود ‌که برای فیلم‌ها انتخاب شده بودند مانند «جومونگ» و «آمیتاپاچان علیه آمیتاپاچان»!

تئاتر و موسیقی در انتظار مجوزها

قرار بر این بود که بخش موسیقی و تئاتر که با استقبال بی‌نظیر هنرمندان این عرصه‌ها مواجه شد و آثار متعددی هم در آن حضور دارد به صورت برخط در سایت تیوال برای علاقه‌مندان قرار داده شود اما جشنواره همچنان در انتظار اخذ مجوزهای قانونی برای انجام این کار است و نمایش این آثار به بعد از اخذ مجوز موکول شده است.
جشنواره «هنر زنده است» از دهم تا ۲۱ اسفند به صورت برخط و حضور محدود با رعایت پروتکل‌ها در مجموعه باغ کتاب در چهار بخش فیلم، تئاتر، موسیقی و دیجیتال آرت برگزار می‌شود.