اسفندیار: دیگر هیچ تیمی نمی‌تواند والیبال ایران را دست کم بگیرد
تهران (پانا) - ملی‌پوش والیبال ایران که در اروپا حضور دارد، معتقد است حضور آلکنو در تیم ملی باعث شده تا نگاه‌ها به والیبال ایران متفاوت شود.
امیرحسین اسفندیار متولد چهارم بهمن سال ۱۳۷۷ در شهرستان آمل است و والیبال را از ۱۱ سالگی در این شهر آغاز کرده است. او در سن ۱۴ سالگی با حضور در مسابقات رده سنی نوجوانان کشور، به صورت حرفه‌ای در ورزش والیبال ایران حاضر شد.
دریافت‌کننده قدرتی والیبال ایران، سابقه بازی در باشگاه‌های پیکان تهران و کاله مازندران را در پرونده کاری خود دارد و در حال حاضر نیز در تیم گرین‌یارد ماسِیک بلژیک بازی می‌کند.
وی افتخارات زیادی در کارنامه خود دارد که قهرمانی نوجوانان جهان در سال ۲۰۱۷، قهرمانی جوانان جهان در سال ۲۰۱۹، قهرمانی مردان آسیا سال ۲۰۱۹ و نایب قهرمانی جوانان آسیا در سال ۲۰۱۶ از جمله آن‌ها است.
اسفندیار که عنوان ارزشمندترین بازیکن مسابقات قهرمانی زیر ۲۱ سال جهان در سال ۲۰۱۹ را در رزومه خود دارد، تیم ملی والیبال ایران را در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۹ نیز همراهی کرده است.
این بازیکن تیم ملی والیبال ایران، گفت‌وگوی تفصیلی با روابط عمومی فدراسیون والیبال انجام داده است که شرح کامل آن به قرار زیر است:
سوال: حضور در بلژیک و لیگ والیبال این کشور را چه طور ارزیابی می‌کنی؟
زندگی در خارج از کشور سخت است، اما خدا را شکر می‌کنم که توانستم خودم را با شرایط وفق دهم. اوایل که به بلژیک رسیده بودم، به دلیل شرایط کرونایی، دو سه هفته قرنطینه بودم و بعد، تمرینات با تیم ماسِیک را شروع کردم. خوشبختانه فعلا نتایج تیمی خوبی هم کسب کرده‌ایم و باید ببینیم در ادامه مسابقات، چه شرایطی پیش می‌آید.
سطح لیگ بلژیک در مجموع خوب است و از هشت تیم شرکت کننده در این مسابقات، چهار تیم کیفیت خوبی دارند. دو تیم متوسط رو به بالا و دو تیم دیگر متوسط رو به پایین هستند. دلیل این که من و جواد (کریمی) این تیم را انتخاب کردیم، حضور ماسِیک در رقابت‌های اروپا بود. در این مدت توانستم خودم را بهتر با تیم وفق بدهم و بیش‌تر در شرایط تیمی قرار بگیرم و مربی هم از من راضی است. امیدوارم بازی به بازی بهتر شویم تا سال‌های بعد، در لیگ‌های معتبرتری به میدان بروم.
سوال: تیم گرین‌یارد ماسِیک در مسابقات انتخابی لیگ قهرمانان اروپا حضور داشت و به دلیل مصدومیت چند بازیکن از جمله خودت نتیجه نگرفت، اما در کاپ اروپا عملکرد خوبی داشتید، این لیگ را چه طور ارزیابی می‌کنی؟
سطح کاپ اروپا هم واقعا خوب است؛ چون بازیکنان و تیم‌های بزرگ و با کیفیتی در آن حضور دارند. خدا را شکر در اینجا هم توانستیم بازی‌ها را ببریم و به مرحله نیمه‌نهایی صعود کنیم. البته سطح آن از لیگ قهرمانان اروپا پایین‌تر است، اما قطعا سطح کلی‌اش را خوب ارزیابی می‌کنم و طوری است که بتواند بازیکن را برای کسب نتیجه‌ای که می‌خواهد، تحت فشار قرار دهد.
سوال: تفاوت‌های لیگ بلژیک و ایران چیست و با حضور در لیگ این کشور، به دنبال چه اهدافی بودی؟
لیگ بلژیک به لحاظ سخت‌افزاری از ایران بهتر است و امکانات بسیاری در اختیار بازیکنان می‌گذارند. البته در ایران هم تا جایی که بازیکن بخواهد، مربی برایش وقت صرف می‌کند. اما اینجا از نظر شرایط سالن تمرین، لباس و سایر امکانات، واقعا متفاوت است.
ایران قطعا بازیکنان خیلی بهتری دارد، اما تیم‌ها به لحاظ شرایط سخت‌افزاری و مالی در مضیقه هستند. در حالی که اینجا از این خبرها نیست و بازیکن لازم نیست نگران مواردی چون دستمزد، لباس، امکانات تمرین و غیره باشد.
من بعد از ورود به بلژیک، سه هفته قرنطینه خانگی بودم و باشگاه برای همان سه هفته، برایم وسایل تمرین فرستاد تا خودم را آماده نگه دارم و بدنم افت نکند.
بلژیکی‌ها واقعا در تلاش هستند تا خودشان را به جمع ۱۰ - ۱۲ تیم برتر دنیا برسانند. وقتی تصمیم گرفتم لژیونر شوم، با افرادی مشورت کردم و به این نتیجه رسیدیم که با جواد کریمی به یک تیم برویم. می‌توانستم به لیگ ایتالیا بروم و یک سال روی نیمکت بنشینم، اما تصمیم گرفتم همین جا پیشرفت کنم تا اگر قسمت بود و قرار شد در تیم ملی بازی کنم، بازیکن باتجربه‌تری باشم.
بلژیک قانون محدودیت بازیکن خارجی ندارد و از ملیت‌های مختلفی بازیکن در لیگ بلژیک حضور دارند. تیم ماسِیک علاوه بر من و جواد کریمی، یک آمریکایی، یک آرژانتینی، دو هلندی و یک بازیکن نروژی هم دارد. در واقع هفت نفر از دوازده بازیکن تیم خارجی هستیم.
ما (کریمی و من) سال اول به اینجا آمدیم تا هم خودمان را محک بزنیم و خودی نشان بدهیم تا برای سال بعد اگر پیشنهادهای بهتری بود، بررسی کنیم و جایی برویم که به پیشرفت سطح والیبالمان هم کمک شود.
زمانی که به اینجا آمدیم، انتقاداتی به حضورمان در لیگ بلژیک وجود داشت و عده‌ای معتقد بودند که اسفندیار رفته ذخیره‌نشین شده و می‌توانست در ایران بماند و بهتر بازی کند. خصوصا که امسال سال ملی المپیک است و بازی‌های سخت ملی را پیش رو داریم. اما این واقعیت را نمی‌بینند که من و جواد نسبت به دیگر بازیکنان، سه چهار هفته دیرتر رسیدیم و تا بتوانیم تمرین کنیم و به شرایط ایده‌آل تیمی برسیم، قدری زمان برد.
از سوی دیگر، کرونا باعث شد آمادگی بدنی‌مان افت کند و مدتی طول بکشد تا خودمان را به وضعیت آمادگی کامل برگردانیم. خود مربی هم گفت که به تدریج به تو بازی می‌دهم تا به وضعیت ایده‌آل برسی و به تیم کمک کنی. خدا را شکر که این اتفاق هم افتاد.
تیممان در پست قدرتی مهره‌های خوبی دارد؛ بازیکن باتجربه‌ای داریم که ۱۵ سال اینجاست. مربی سعی می‌کند طوری برنامه‌ریزی کند که به همه بازی برسد. من جایی را انتخاب نکردم که بروم متوقف شوم یا فقط بخواهم پولم را بگیرم و بقیه شرایط برایم مهم نباشد. قطعا دنبال این هستم که در این سال شلوغ قبل از المپیک، پیشرفت داشته باشم و در تلاشم تا به اهدافی که دارم، برسم.
سوال: با انتخاب ولادیمیر آلکنو به عنوان سرمربی تیم ملی، والیبال جهان حساب ویژه‌ای روی ما در المپیک باز کرده است. شما این انتخاب را چگونه ارزیابی می‌کنی و واکنش‌ها در بلژیک چه طور بود؟
روزی که خبر انتخاب آلکنو تایید شد، آن را ابتدا در سایت فدراسیون والیبال ایران دیدم و بعد رسانه‌های خارجی هم به نقل از همان‌جا منعکس کردند. همان شب وقتی سر تمرین رفتیم، همه خبر را شنیده بودند و گفتند آلکنو مربی خوبی است و با این انتخاب، تیم ملی ایران حتما به مرحله دوم المپیک صعود خواهد کرد.
تیم والیبال ایران بازیکنان خوبی دارد و هرکدامشان مهره‌های ارزنده‌ای هستند که به وزن تیم اضافه می‌کنند. انتخاب آلکنو هم به شرایط کمک می‌کند و این روزها در بلژیک همه در خصوص اردوها، تمرینات و وضعیت تیم ملی ایران از ما سوال دارند. حالا دیگر هیچ تیمی نمی‌تواند ما را دست کم بگیرد و حتی مصاحبه‌ای از ویتال هِینن سرمربی تیم لهستان خواندم که گفته بود اگر آلکنو با ایران قرارداد ببندد، این تیم یکی از حریفان اصلی لهستان می‌شود و این اتفاق افتاد و الان همه برای المپیک حساب ویژه‌ای روی ایران باز کرده‌اند.
سوال: کمی از شرایط شهر محل زندگی‌تان در بلژیک بگویید؛ وضعیت آن به چه شکل است؟
شهری که ما در آن هستیم، شهر کوچکی است و ۲۰ هزار نفر جمعیت دارد. البته کلا خوبی بلژیک و شهری که در آن زندگی می‌کنیم، این است که به هلند و آلمان نزدیک است و فاصلهمان با آمستردام، کلا دو ساعت است و از دوسلدورف هم ۵۰ دقیقه دوریم. با این حال، شهر محل زندگی ما خیلی خلوت و کم‌جمعیت است. و میانگین سنی هم بالاست. از نظر کرونا نیز اینجا مشکل خاصی نداریم و شاید در مجموع ۲۰ نفر به این بیماری مبتلا شده باشند. مسابقات ورزشی هم بدون تماشاگر برگزار می‌شود.
سوال: از دیگر بازیکنان ایران خبری دارید؟ و تجربه آنان چه قدر به شما کمک کرده است؟
از کاپیتان معروف خبر دارم و اتفاقا دو روز قبل از رفتنش به چین، با او صحبت کردم. از امیر غفور و میرزاجانپور و چند نفر دیگر هم باخبرم.
سعید معروف خیلی کمکم کرد؛ او دل پاکی دارد و هیچ‌کس روی دستش نیامده است. تا جایی که بتواند، به همه کمک می‌کند. او به من می‌گفت اگر خودت را تا المپیک ۲۰۲۰ برسانی و همراه تیم بیایی، آینده‌ات تا المپیک ۲۰۲۸ تضمین می‌شود؛ یعنی سه تجربه‌ی المپیک خواهی داشت. از روز اول او را در جریان گذاشتم و او هم گفت با توجه به پیشنهادهای دیگرت، همین تیم را انتخاب کن و جایی برو که همراه با کریمی باشی و هر دو به هم کمک کنید. فرهاد قائمی، امیر غفور و میلاد عبادی‌پور هم راهنمایی‌هایی داشتند و از آن‌ها هم تشکر می‌کنم.
ارسال دیدگاه