پردیس پور عابدینی : مرگ راضیه سخت ترین سکانس «آقازاده» بود

سومین قسمت مستند «بوی خون» این هفته منتشر شد. در این قسمت پردیس پور عابدینی صحبت های جالبی درباره این سریال و اتفاق های پشت صحنه مطرح کرد.

این بازیگر گفت: سریال «آقازاده» به عنوان اولین تجربه تصویری، واقعا عجیب و غریبی بود. تا به حال در یک قاب جلوی دوربین نرفته بودم، در حالی که آدم های زیادی نظاره ام می کردند. ولی همیشه به خودم می گفتم که : « پردیس! تو میتونی از پس این کار بر بیای». سعی کردم نه مغرور و نه مغلوب استرس شوم.

پورعابدینی در پاسخ به این سوال که شخصیت راضیه و مانلی سریال آقازاده از نگاه شما چه تعریفی دارند، این طور جواب داد:« به نظر من راضیه و مانلی اشتراک های زیادی با هم دارند. اما مهمترین وجه اشتراک آن ها خالص بودنشان است. راضیه از خانه مادربزرگ بدون آنکه تجربه گذار از جامعه را داشته باشد، مستقیم به خانه نیما رفته است.

او ادامه داد: راضیه و مانلی هردو آدم های ساده و معمولی بودند که به این سرنوشت دچار شدند. ماجراهایی که امکان دارد برای هرکسی اتفاق بیافتد تا به سرنوشتی مشابه این دو شخصیت دچار شود.

پورعابدینی قرار گرفتن کنار بازیگران باتجربه در سریال «آقازاده» را یکی از عوامل موفقیت خود دانست و در این باره گفت: بازیگران واقعا بی نظیر بودند. حس خوبی از آن ها گرفتم. علاوه بر بازی و تمرین در سکانس ها، دوست داشتم که در پشت صحنه هم از آنها چیزی یاد بگیرم. همه در این راه همه کمکم کردند، برایم انرژی گذاشتند. به خصوص آقای امین تارخ که درباره فن بیان و صدا کمکم کردند.

این بازیگر سخت ترین سکانس خود را ، مرگ راضیه عنوان کرد: سکانس مرگ راضیه، سخت ترین سکانسی بود که تجربه کردم. شاید به خاطر اینکه صحنه را به صورت کروماکی می گرفتند و همه چیز به حس و حال من بستگی داشت تا خوب از کار دربیاید. در حالی که در هوا معلق بودم باید حس وحشت و هراس راضیه را به صورت واقعی بازی می کردم. یکانسی بود که خیلی سعی کردم تا خوب از کار دربیاد و تاثیرگذار باشد.

پورعابدینی افزود: قبل از بازی در سکانس مرگ راضیه، با آقای توفیقی در باره صحنه و شکل اجرا صحبت کرده بودیم اما آن حسی را که قرار بود در لحظه داشته باشم ، با یک ارتباط کلامی و چشمی در من ایجاد کردند.

این بازیگر همچنین چگونگی انتخاب خود برای سریال «آقازاده» را این طور تعریف کرد: فکر می کنم غروب بود و قرار بود که تست گریم انجام شود که به خاطر از دست رفتن نور، انجام نشد. نکته ای که برایم جالب بود توجه آقای عنقا به رفتار و گفتار من بود. از این لحاظ که به عنوان یک بازیگر که قرار است چند میلیون نفر حرکات و رفتار من را دنبال کنند، کاملا زیر ذره بین قرار داشتم. هم آقای توفیقی و هم آقای عنقا واقعا برای من مثل یک پدر بودند.

او درباره بهرنگ توفیقی و ویژگی های کارگردانی اش اظهار کرد: مهمترین ویژگی آقای توفیقی غیر از خوب و حرفه ای بودنشان، این است که همراه بازیگر هستند. این باعث می شود که جلوی دوربین، احساس راحتی داشته باشی. علاوه بر این ها حرفه ای بودن و اخلاق خوبشان برای من که اولین بار بود جلوی دوربین می رفتم، بسیار تاثیر گذار بود و کمک حالم بود.

مستند «بوی خون» به کارگردانی وحید سعیدی ، نویسندگی احمد رنجبر و تهیه کنندکی سید امیر موسوی نیا یک شنبه ها در سامانه فیلیمو و نماوا منتشر می شود.