از دسترسی 3 درصدی دانش آموزان عشایر به شاد تا هزینههای میلیونی درسنامه
هزینه تهیه و تکثیر یک نوبت درسنامه برای دانش آموزان مبلغی حدود ۱۲ میلیون تومان شد
زاهدان (پانا) - این روزها آموزش غیرحضوری و مشکلات شبکه شاد از دغدغههای روزانه معلمان و دانشآموز است اما در این میان دانش آموزانی هم هستند که نه اینترنت دارند، نه تلویزیون و نه برق و معلمانشان برای ادامه فرایند آموزش مجبور به عبور از محدودیت های کرونایی می شوند.
حدود ۲۵ هزار دانش آموز عشایر از هیرمند تا کنارک در سراسر استان پهناور استان سیستان و بلوچستان در بیش از ۶۰۰ مدرسه عشایری مشغول به تحصیل هستند، اما از این جمعیت تنها ۳ درصد برای آموزش غیرحضوری به شبکه شاد دسترسی دارند. این در حالی است که در بسیاری از مدارس عشایری جمعیت دانش آموزان بین ۱۰ تا ۱۵ نفر است و اکثر معلمان عشایری نیز در منطقه ساکن هستند اما بنا به دستور ستاد مدیریت کرونا از ابتدای آذر آموزش در این مدارس نیز مانند مناطق شهری غیرحضوری شد که از این جهت مشکلات زیادی هم برای دانش آموزان و هم برای معلمان مناطق عشایری به وجود آورد. یکی از معلمان عشایر در گفت و گو با پانا از سختی آموزش غیرحضوری آن هم در نبود شبکه اینترنت در این مناطق گفت.
ریگی زاده یکی از معلمان عشایری در شهرستان زاهدان است که در این روزهای کرونایی برای آموزش دانش آموزانش مجبور به تردد از شهر زاهدان تا کانون عشایری سیاجیک از توابع شهرستان میرجاوه شده است چرا که به گفته او در منطقه ای که او خدمت می کند حتی آنتن تلفن همراه هم وجود ندارد چه برسد به اینترنت تا دانش آموزان بتوانند به صورت غیرحضوری فرایند آموزش خود را دنبال کنند.
این معلم ادامه داد: نمی دانم در مدتی که محدودیت های تردد بین شهری اعمال می شد چند بار برای پلاک خودروی بنده جریمه صادر شده باشد اما مجبور بودم به محل خدمت خود بروم تا بتوانم به امور دانش آموزانم رسیدگی کنم.
وی عنوان کرد: از شروع محدودیت های کرونایی در طول هفته سه روز برای آموزش خانه به خانه و یا توزیع درسنامه مکتوب به روستای محل خدمتم عزیمت می کردم.
ریگی زاده با بیان اینکه آموزش حضوری به مراتب برای معلمان و دانش آموزان راحتتر است، ادامه داد: هزینه تهیه و تکثیر یک نوبت درسنامه برای دانش آموزان مبلغی حدود ۱۲ میلیون تومان شد حال تصور کنید این هزینه هر هفته بخواهد تکرار شود که قطعا بار دشواری بر دوش آموزش و پرورش عشایری با تمام محرومیت ها و کمبودهایش خواهد بود.
وی تصریح کرد: راه جایگزین برای آموزش غیرحضوری دیگر تهیه درسنامه در قالب CD و یا DVD است که با تفاهمی که بین ما و آموزش و پرورش ناحیه ۳ مشهد انجام شده مقرر شد تا درسنامه های تولید شده در این ناحیه در قالب CD و DVD برای دانش آموزان عشایر سیستان و بلوچستان نیز تهیه شود.
این معلم با اشاره به اینکه در اکثر خانوادههای عشایر دستگاهی برای خواندن CD و DVD وجود ندارد، گفت: سیستم کامپیوتر مدرسه را به صورت نوبتی می توانیم در اختیار دانش آموزان قرار دهیم اما در برخی کانون های عشایری حتی برق هم وجود ندارد که بخواهند از این روش استفاده کنند.
وی خاطر نشان کرد: این مشکلات برای همه معلمان و دانش آموزان عشایر وجود دارد چرا که وضعیت زندگی این قشر از جامعه با همه متفاوت است و از طرفی به دلیل دور بودن محل سکونت عشایر از نقاط جمعیتی شلوغ احتمال ابتلا به ویروس نیز کمتر است بنابراین در زمان بحران تصمیم گیری در مورد نحوه فعالیت این مدارس باید براساس شرایط خاص خود انجام شود.
۲ تا ۳ درصد دانش آموزان عشایر استان به شبکه شاد دسترسی دارند
مدیر آموزش و پرورش عشایری سیستان و بلوچستان نیز در این باره در گفت و گو با پانا اظهار کرد: حدود ۲۵ هزار دانش آموز عشایر از هیرمند تا کنارک در سراسر استان پهناور استان سیستان و بلوچستان در بیش از ۶۰۰ مدرسه عشایری مشغول به تحصیل هستند که تا کنون ۲۲ هزار دانش آموز در سامانه سناد ثبت شدند.
عبدالواسع پاکزاد ادامه داد: مناطق عشایری کشور به دلیل پراکندگی مدارس و دور بودن از مراکز پر ازدحام و پرجمعیت که شائبه ابتلا و انتشار ویروس در آنها وجود دارد، در اکثریت موارد در وضعیت سفید قرار دارند و در ۱۵ شهریور که مدارس بازگشایی و سال تحصیلی جدید آغاز شد به استثنای مدارس پرجمعیت در سامانه های عشایری برای بقیه مدارس سناریوی وضعیت سفید اعمال شد.
وی با بیان اینکه سامانه عشایری به محل تجمیع عشایر بعد از متمرکز شدن آنان گفته می شود، ادامه داد: وضعیت ابتلا به کرونا در کانون های عشایری یعنی محل اسکان عشایر به صورت کم جمعیت و پراکنده، همچنان سفید است اما از نیمه آذر ماه با وجود اصرار ما مبنی بر برگزاری حضوری مدارس در این مناطق با علم به پاکی منطقه و بومی بودن معلمان تصمیم ستاد مدیریت کرونا تمکین شد و دانش آموزان عشایری در خلاء و نبود سامانه شاد، زیرساخت اینترنت و دستگاه های گیرنده تلویزیون آموزش غیرحضوری خود را با کمک راهبران آموزشی از طریق آموزش خانه به خانه، توزیع درسنامه و آموزش فرد به فرد دنبال می کنند و امیدواریم که با زرد شدن وضعیت و تغییر شرایط بتوانیم آموزش های حضوری را از سر بگیریم.
مدیر آموزش و پرورش عشایری سیستان و بلوچستان به میزان دسترسی دانش آموزان عشایر استان به شبکه شاد اشاره کرد و گفت: ۲ تا ۳ درصد جمعیت دانش آموزی عشایر استان به اینترنت و فضای مجازی دسترسی دارند که آن هم بیشتر در پنج سامانه عشایری سفیدآبه، زرد چاه زاهدان، دشت رباط خاش، امام قادر آباد خاش و حسین آباد دلگان است چرا که در این مناطق به دلیل تمرکز جمعیت عشایر آنتن موبایل وجود دارد و مقدمات زیرساختهای ارتباطی فراهم شده است.
۵۵ راهبر آموزشی توزیع درسنامه بین دانش آموزان عشایر را انجام میدهند
پاکزاد ادامه داد: اما در کانونهای عشایری این زیرساختها و دسترسی به اینترنت وجود ندارد و معلمان مجبورند آموزش دانش آموزان را از طرق دیگر پیگیری کنند.
وی تصریح کرد: در مدتی که محدودیت های کرونایی اعمال شده به اصرار خود اهالی روستایی و اکثر معلم ها که در آن مناطق مستقر هستند و به همت راهبران مان در کانونهای عشایری که برای مثال ۱۰ دانشآموز دارند و یک معلم بومی آنجا مستقر است کلاس ها در فضای باز و با رعایت فاصله اجتماعی به صورت حضوری کلاس ها برگزار می شود و مستندات را برای ما می فرستند.
پاکزاد ادامه داد: در پنج سامانه عشایری که مدارس تعطیل بوده به نوعی،راهبران و معلمان هایمان توانستند با رفتن به در خانه های دانش آموزان و تحویل دادن درسنامه ها به آنان روند تحصیلی را پیش ببرند.
مدیر آموزش و پرورش عشایری سیستان و بلوچستان گفت: ۵۵ راهبر در سطح استان برای مدارس عشایری داریم که هر راهبری هم به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ و یا ۲۵ تا ۳۰ مدرسه را تحت پوشش دارد.
پاکزاد ادامه داد: تاکنون به طور متوسط هر راهبر آموزشی بین ۸۰ تا ۹۰ درسنامه در کانون های عشایری تحت پوشش خود توزیع کرده است.
وی تصریح کرد: در نبود اینترنت و شبکه دیجیتال تلویزیونی توزیع درسنامه بهترین و راحتترین روش آموزش غیرحضوری برای دانش آموزان عشایر بود اما متاسفانه هزینه های سنگینی نیز دارد اما براساس وظیفه ای که در قبال دانش آموزان داریم مجبور به انجام آن هستیم.
۴۰ درصد دانش آموزان عشایر به مدرسه تلویزیونی دسترسی دارند
مدیر آموزش و پرورش عشایری سیستان و بلوچستان در پاسخ به این سوال که مدرسه تلویزیونی چه تاثیری در تحصیل و آموزش دانش آموزان عشایری دارد، گفت: مدرسه تلویزیونی می تواند تجربه ای بسیار خوب برای دانش آموزان عشایری ما باشد اما مدرسه تلویزیونی بیشتر مربوط به دانش آموزان دورههای متوسطه است و تعداد دانش آموزان متوسطه ما اندک است.
پاکزاد خاطر نشان کرد: طبق آخرین آماری که ما داشتیم ۳۵ تا۴۰ درصد دانش آموزان عشایری دوره متوسطه اول به شبکه دبجیتال دسترسی دارند و می توانند از طریق شبکه آموزش درس ها خود را دنبال کنند.
وی با بیان اینکه پوشش شبکه دیجیتال در تمامی نقاط استان سیستان و بلوچستان وجود ندارد، افزود: شبکه آموزش جزو آن شبکه هایی است که با استفاده از گیرنده دیچیتال قابل دریافت است و مانند شبکه های سراسری صدا و سیما در هر جا قابل دریافت نیست.
این مسئول ادامه داد: در اکثر مواردی که ما از کانون های عشایری سوال کردیم متاسفانه شبکه آموزش سیما پوشش داده نمی شود. علاوه بر این در برخی نقاط عشایری اصلا برق نیست که بخواهند از تلویزیون یا سایر وسایل ارتباطی استفاده کنند.
مدیر آموزش و پرورش عشایری سیستان و بلوچستان خاطر نشان کرد: با وجود همه این مشکلات نه فضای مجاری، نه درسنامه و نه مدرسه تلویزیونی هیچ کدام در مدارس عشایری جایگزین آموزش حضوری نمی شود و با توجه به شرایط مکانی و جمعیت کم دانش آموزان و همچنین بومی بودن ۹۰ درصد معلمان عشایری بهتر بود تا اختیار برگزاری حضوری کلاس ها به مدارس واگذار می شد تا براساس شرایط مقتضی تصمیم گیری کنند.
ارسال دیدگاه