مونا کرمی: می‌خواهم زندگی‌های متفاوت را تجربه کنم
بازیگری را برای ارضای روح و روانم انتخاب کردم/ ویروس کرونا همه چیز را مجازی کرده است اما نباید مشکلات اقتصادی و روحی هنرمندان را به صورت مجازی حل کرد
تهران (پانا) - بازیگر سریال «از سرنوشت» می‌گوید دلیل انتخاب شغل بازیگری برای او شهرت و ثروت نبوده بلکه او می‌خواهد از فرصتی که خدا در اختیارش گذاشته استفاده کند و زندگی‌های متفاوت را تجربه کند.
مونا کرمی فعالیت هنریش را از سن ۹ سالگی سال ۱۳۷۸ با کار تئاتر عروسکی شروع کرد. او ابتدا کارش را با تئاتر شروع کرد که می‌توان به نمایش‌های «الجزایر» به کارگردانی میلاد فرج‌زاده و نمایش «نقش دوم» اشاره کرد. مونا کرمی سرانجام در سال ۱۳۹۴ با بازی در سریال «بیمار استاندارد» وارد قاب تلویزیون شد و در سال ۱۳۹۶ با فیلم «آپاندیس» وارد عرصه هنر در سینما شد.
کرمی سپس در سال ۱۳۹۷ در سریال حوالی پاییز به ایفای نقش پرداخت این سریال سبب شهرت و محبوبیت او شد. او در جدیدترین فعالیت هنری خود نیز در سریال «از سرنوشت» بازی می‌کند که این شب‌ها از شبکه دو به روی آنتن می‌رود.
کرمی بازیگر سریال «از سرنوشت» در گفت و گو با پانا درباره نحوه پیوستن خود به این سریال گفت: «طی تماسی که از دفتر آقای تحویلیان به من زده شد از بنده دعوت به همکاری به عمل آمد، من هم به دیدن آقای خردمندان رفتم و برای بازی در نقش آرزو برای فصل سوم این سریال به تیم بازیگران اضافه شدم و از این باب هم خوشحالم زیرا تجربه دلنشینی برایم رقم خورد. فیلمنامه این سریال بسیار قوی است و جا دارد به تمام عوامل خصوصا کارگردان سریال «از سرنوشت» خسته نباشید بگویم.»
این بازیگر با اشاره به کاراکتر «آرزو» عنوان کرد: «آرزو را در فصل یک و دو به شکل دیگری می‌دیدیم، او در سن نوجوانی بود و در خانواده‌ای امروزی و پولدار زندگی می‌کرد و آدم‌ها را به آن صورتی که دوست دارد بازی می‌داد.»
او ادامه داد: «در فصل سوم بازیگر و سبک بازی این نقش عوض شد اما همزمان به‌خاطر تغییراتی که در متن فیلمنامه درباره شخصیت آرزو بعد از گذشت چند سال به وجود آمده بود توانستم به درستی به ایفای نقش این کاراکتر بپردازم زیرا آرزو در فصل سوم دختری پخته‌تر فارغ از خودخواهی عجیبش شده و توانسته درک کند تنها کسی که برایش می‌ماند همان کسی است که عاشقانه او را به‌خاطر خود ش دوست دارد و حالا سعی دارد گذشته‌اش را جبران کند. آرزو شخصیتی چند وجهی دارد که ابعاد عجیبی دارد و همین بعدهای شخصیتی نقش، او را برای من جذاب‌تر کرد.»
کرمی با اشاره به ملاک‌های انتخاب نقش «آرزو» گفت: «این نقش چندین چالش ازجمله ابعاد شخصیتی این کاراکتر و عوض شدن بازیگر آرزو برای من داشت. همچنین متن فیلمنامه برای من جذاب بود زیرا پیش از این سریالی که از کودکی به زندگی بازیگرانش بپردازد در تلویزیون ندیده بودیم. دیگر دلیل انتخاب این نقش عوامل حرفه‌ای این سریال بودند زیرا خیالم از نتیجه تولید سریال راحت بود.»
این بازیگر با اشاره به دلایل انتخاب شغل بازیگری تصریح کرد: «من از کودکی به هنر علاقه داشتم و از ۹ سالگی کارم را با تئاتر عروسکی شروع کردم. در حوزه‌های مختلف هنری نیز فعالیت داشته‌ام، ۸ سال نقاشی رنگ روغن آموختم حتی در راستای کمک به حرفه اصلی‌ام موسیقی و آواز آموختم و سعی کردم از جلوه‌های گوناگون هنر درک نسبی داشته باشم. هدف اصلی من از بازیگری پول و شهرت نبود، بازیگری را برای ارضای روح و روانم انتخاب کردم. چرا از فرصتی که خدا در اختیار من قرار داده که بتوانم یک نفر باشم اما زندگی‌های مختلف را تجربه کنم استفاده نکنم. هدف من از انتخاب بازیگری بیشتر معنوی است تا دنیوی.»
کرمی همچنین درباره تفاوت بازی در سریال‌های تلویزیونی و تئاتر گفت: «بازی در سریال و تئاتر کاملا متفاوت است، تئاتر زنده است و تداوم حسی در آن جریان دارد اما درمقابل بازی در سریال اینطور نیست، ممکن است شرایطی پیش بیاید که مجبور شویم سکانس‌های پایانی را در اوایل کار ضبط کنیم که کار هنرمند را سخت‌تر می‌کند. تئاتر مانند پخش زنده می‌ماند، هر اتفاقی هم که بیوفتد نمی‌توانیم دوباره از اول اجرا و اشتباهات را جبران کنیم. اصولا فکر می‌کنم همه آنها در راستای همدیگر هستند و هم را تکمیل می‌کنند. به عنوان کسی که بازی در تئاتر را از بچگی شروع کرده‌ام بسیاری از تکنیک‌های تصویری که امروز از آنها استفاده می‌کنم را مدیون لحظاتی هستم که روی صحنه تئاتر بودم که مهمترین اصل آن تمرکز و قدرت بیان است.»
بازیگر نقش «آرزو» با اشاره به فعالیت‌های جدید خود در عرصه بازیگری عنوان کرد: «خوشبختانه در سال ۹۹ باوجود تمام مشکلاتی که داشت از لحاظ کاری برای من پر برکت بود، تاکنون توانستم سه پروژه را به اتمام برسانم که هر سه فیلم سینمایی بودند.»
او در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به تاثیر ویروس کرونا بر فرهنگ و هنر گفت: «ویروس کرونا تاثیر مخربی برزندگی همه ما داشت، جدا از تاثیراتی که بر روح و روان آدم‌ها گذاشت تاثیرات غیرقابل انکاری نیز بر اقتصاد و مشاغل داشت که قطعا در حوزه‌های فرهنگی نیز بی‌تاثیر نبوده است، همانطور که تمام سینماگران و کسانی که سالن‌های تئاتر خصوصی با رکود مواجه شدند و ضربه‌های مهلک اقتصادی بر آنها وارد شد. درست است که فضای مجازی و اکران آنلاین جان دوباره‌ای گرفتند و در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که همه چیز به سمت مجازی شدن می‌رود اما نباید مشکلاتی که برای اهالی فرهنگ به وجود آمده را فراموش کنیم.»
کرمی خاطر نشان کرد: «از سایت‌های پخش فیلم تشکر می‌کنم که همکاری کردند تا تهیه‌کنندگان و سرمایه‌گذاران بتوانند فروش داشته باشند تا بتوانند دوباره کارهای جدیدی بسازند و چرخه تولید محصولات فرهنگی جریان داشته باشد.»
ارسال دیدگاه