سالها خدمت صادقانه ما به بهانه های نادرست فراموش نشود

متن این نامه بدین شرح است ؛

بسمه تعالی
باسلام و احترام
عضو محترم کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس! جامعه بزرگ فرهنگی کشور انتظار دارد که این کمیسیون در جریان دغدغه ها و نگرانی های کل این جامعه عظیم قرار گیرد.
انتظار می رود از آنجا که آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی ۹۱ به بعد کشوری در پیشبرد اهداف فرهنگی و آموزشی کشور نقش عملی داشته اند، جزو این جامعه قرار گیرند چرا که با کمترین توقع تمام تلاش های خود را جهت پیشبرد اهداف و سیاست های این کشور و نظام به کار برده اند.
جامعه نهضت سوادآموزی بار آموزش این جامعه را برای افرادی به دوش کشیده که یا مشکلات اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی و…. فرصت حضور در کلاس های درس را از آنها گرفته و یا به دلیل روش های ناکارآمد سیستم آموزشی از تحصیل بازمانده اند. اما نهضت سوادآموزی با ایجاد فرصت دوم برای این عزیزان، دوشادوش وزارت آموزش و پرورش جهت کاستی مشکلات آموزشی و پرورشی فرزندان و بزرگسالان این مرزو بوم از اوایل انقلاب به فرمان امام خمینی تاکنون به صورت عملی و حضوری کوشیده و نتیجه آن را به پایان جشن بی سوادی رساندیم، که همانا موثرترین ابزار این سازمان، آموزش دهنده ها بوده اند.
آموزش دهندگانی که برای یک سوادآموز بارها یک مسیر را طی می کند و بارها جواب رد می شنود. او باید یک روانشناس باشد، یک مددکار اجتماعی، یک جامعه شناس یک متخصص آموزشی که ابتدا دردهای او را بشناسد، با او ارتباط برقرار کند، یعنی با روشی غیر از روش هایی که در دانشگاهها تدریس می شود، زبان درد او را بشناسد و با همدردی و همدلی با او سوادآموز را همراه خود سازد.
این تازه ابتدای راه است. در کلاس درس سوادآموزی تنها نشانه های فارسی تدریس نمی شود. باید به او آموخت چگونه نشانه های دردش را بشناسد و چگونه آنها را حل کند. چگونه جهان اطرافش را بشناسد و از جهل بیسوادی رهایی یابد.
آری ما با فرمان امام خمینی پا به جهاد گذاشتیم و با فرمان رهبری که فرمودند: "سوادآموزی یک جریان مهم فرهنگی است."در این مسیر ثابت قدم ادامه خواهیم داد. ما آموزش دهندگان بدون کوچکترین توقع از هر نهادی (خوابگاه، مدرسه، حقوق ثابت، حقوق ماهیانه، بیمه، اضافه کاری، امکانات رفاهی، هزینه های ایاب ذهاب وغیره) محروم بوده ایم.
ما پای مشکلات این کشور تلاش کردیم و ادامه خواهیم داد. جهت بهبود کیفیت تدریس به مدارک دانشگاهی اکتفا نکردیم و هر سال در دوره های ضمن خدمت شرکت می کنیم و دوره های تدریس را هر سال مرور می کنیم تا از تازه های آموزش عقب نمانیم.
آیا رواست نیروهایی که با تعهد و تخصص برای حل مشکلات کشور و زدودن چهره سیاه بیسوادی تلاش کرده اند، نادیده گرفته شوند و سالها خدمت صادقانه شان با بهانه های نادرست و تحریف سخنان رهبری به هیچ انگاشته شود؟
مگر رهبری نفرموند که گذراندن دوره ی یکساله فرهنگیان نیز می تواند از مواردی باشد که نیروها آموزش لازم را ببینند؟ آیا نیروهای بعد از ۹۱ از این شرط سرباز زدند؟
با جان و دل طبق فرموده ایشان، با وجود داشتن مدرک دانشگاهی معتبر از دانشگاههای کشور دوره تعیین شده در دانشگاه فرهنگیان را به دیده منت پذیرفته و چون گذشته در پیشبرد اهداف کشور و انقلاب با جان و دل آماده؛ خدمتگزاری هستیم.

با وجود این که تشکیل نهضت سوادآموزی از سابقه بلند مدتی برخوردار است که دانشگاه فرهنگیان در نظام جدید این انقلاب است که سابقه خدمتی آموزش دهندگان ۹۱ به بعد حداقل دو دوره کامل فارغ التحصیلان دانشگاه فرهنگیان می شود.