در گفت و گو با پانا:
دارنده مدال طلای المپیاد جهانی کامپیوتر:همیشه اصلی‌ترین رقیبم خودم بودم
به ویژگی‌های ذاتی مثل هوش اعتقاد ندارم، تلاش، پشتکار و علاقه فرد نقش موثرتری در موفقیت او دارند
شیراز (پانا) - عضو تیم ملی کامپیوتر ایران و دارنده مدال طلای المپیاد جهانی کامپیوتر ۲۰۲۰، با اشاره به اینکه المپیاد کامپیوتر از علایق او بوده و هیچ‌گاه برای کسب رتبه یا مقام به سمت آن نرفته است، در خصوص مهمترین رقیبش در این المپیاد عنوان کرد رقابت همیشه با خودش بوده است و همواره سعی داشته تا بهتر از قبل باشد و خودش را بهبود ببخشد.
این دانش‌آموز شیرازی در گفت‌وگو با پانا با اشاره به اینکه «المپیاد را در ابتدا از روی علاقه شروع کرده‌است»، می‌افزاید: «بعضی از دانش‌آموزان برای استفاده از تسهیلات کنکور و از ابتدا با این نیت وارد فاز المپیاد می‌شوند، اما من نسبت به علاقه‌ام ورود کردم و از ابتدا به خودم می‌گفتم اگر به موفقیت برسم که چه بهتر و اگر نرسم دو سال از عمرم را به یادگیری مطالب جدید و مورد علاقه‌ام اختصاص داده‌ام و یک مسیر جالب را طی کرده‌ام.»
این دانش‌آموز موفق در خصوص علت اینکه برخی از دانش‌آموزان در حیطه‌های مختلف علمی، هنری، فرهنگی ورود می‌کنند اما به موفقیت نمی‌رسند، می‌گوید: «برای اینکه علاقه حفظ شود فرد باید پیشرفت را در خودش ببیند و در واقع این علاقه جرقه‌ای است که باید از سوی خود فرد حمایت شده و باور شود تا اینکه رشد کند. من وقتی با المپیاد آشنا شدم بنظرم آمد که مسیر خوبی است و آن موقع به ریاضیات خیلی علاقه داشتم و دنبال چنین چیزی می گشتم که چالش‌های جذابی برایم داشته باشد و بتوانم خودم را در آن محک بزنم.»
او که امسال تحصیل در پایه دوازدهم را به اتمام رسانده است، ادامه می‌دهد: «پس از آشنایی با المپیاد کامپیوتر سال دهم و یازدهم در این المپیاد شرکت کردم که سال دهم مدال نقره کشوری و سال یازدهم طلای کشوری را کسب کردم، بعد از آن در امتحانات انتخابی تیم ملی شرکت کردم و موفق شدم تا عضو تیم ملی المپیاد کامپیوتر ایران شوم و بعد از آن توانستم در مسابقات جهانی که اواخر تابستان امسال برگزار شد مدال طلای کشوری را کسب کنم.»
پردیس، پدر، مادر و کادر مدرسه خود را از افراد تاثیرگذار در موفقیت خود می‌داند و می‌گوید: «این افراد نقش مهمی در حمایت من داشته‌اند و من از آنان تشکر می‌کنم و قدردان آن‌ها هستم.»
سی و دومین المپیاد علمی جهانی کامپیوتر به میزبانی سنگاپور امسال در حالی برگزار شد که به دلیل شیوع ویروس کرونا بصورت مجازی و شرکت‌کنندگان از هر کشور در یک مکان مشخص گرد هم آمدند تا آزمون برگزار شود. تیم چهار نفره شرکت کننده از ایران نیز با حضور در تهران در این رقابت جهانی به صورت مجازی شرکت کردند و موفق به کسب چهار مدال ارزشمند شامل سه مدال طلا و یک مدال نقره شدند.
دارنده گردن‌آویز مدال طلای این دوره از رقابت‌ها در ادامه این گفت‌وگو با تاکید بر اینکه آمریکا، چین و روسیه رقبای اصلی ایران در المپیاد کامپیوتر هستند، می‌گوید: «آزمون با نظارت ویژه‌ای برگزار شد و شرایط کرونا و برگزاری آزمون به صورت مجازی بدون تحمل استرس سفر، کار را برای ما ساده‌تر کرد، چون دیگر نه استرس جابه‌جایی داشتیم و نه به هم ریختن ساعت خواب و در یک آرامش نسبی وارد آزمون شدیم.»
در رده بندی این مسابقات از نظر امتیاز، تیم چهار نفره جمهوری اسلامی ایران، رتبه چهارم جهانی را به دست آورد که بر اساس گزارش‌های پیشین تیم‌های چین، آمریکا و کره جنوبی به ترتیب اول تا سوم شدند و در رده‌بندی که از نظر تعداد مدال انجام شده‌است، تیم جمهوری اسلامی ایران به همراه روسیه و آمریکا در رتبه دوم جای داشته و چین در مقام اول قرار دارد.
شایان پردیس در پاسخ به اینکه این آزمون به چه نحو برگزار می‌شود، عنوان می‌کند:«برای اینکه بخواهم از سختی المپیاد برایتان بگویم باید بگویم که در واقع این آزمون ۳ تا سوال دارد که برای پاسخ دادن به آن ۵ ساعت فرصت داده می‌شود و ۳ مسئله چالشی است که در آن ۵ ساعت، شرکت کننده‌ها خود را محک می‌زنند، به طوری که یک سری مسائل الگوریتمی هستند که فرد باید اول آن‌ها را با ریاضیات حل کند و بعد آن‌ها را با زبان سی پلاس پلاس پیاده‌سازی کند.»
این دانش‌آموز شیرازی با اشاره به اینکه برای حضور در المپیاد جهانی محدودیت سنی وجود دارد و افراد باید ۱۸ ساله باشند و وارد دانشگاه نشده باشند، در خصوص شرایط حضور در این المپیاد برای دانش‌آموزان علاقمند می‌افزاید: «در ایران یک محدودیت دیگر به این اضافه شده و آن هم این که صرفا دانش‌آموزان دهم و یازدهم می‌توانند در آن شرکت کنند و از آنجایی که باید اول در سطح کشوری شرکت کنیم و به موفقیت برسیم، پس می‌توان به طور کل شرایط شرکت در المپیاد کامپیوتر را حضور در پایه دهم و یازدهم تحصیلی و قبل از ورود به دانشگاه دانست.»
او در پاسخ به اینکه چطور به این مهارت و اعتماد به نفس برای حضور در المپیاد رسیده و اینکه آیا از کلاس‌های خاصی برای رسیدن به موفقیت استفاده کرده‌است، می‌گوید: «تعداد جلساتی که در کلاس‌های المپیاد شرکت می‌کردم خیلی کم بود و انگشت‌شمار بودند و من سعی کردم به خودم متکی باشم و از طریق منابع مختلف مطالب را دریافت کنم و یاد بگیرم. علاوه بر این با کمک دوستان زیادی که به مرور زمان در جاهای مختلف پیدا کردم توانستم بدون کلاس به اینجا برسم.»
او که قصد دارد تحصیل خود را در رشته کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف تهران ادامه دهد، خود را به لحاظ هوشی متفاوت از سایرین نمی‌داند و می‌گوید: «فکر نمی‌کنم من از بقیه هم‌سالانم متفاوت باشم بلکه من معتقد هستم آنچه ما را تعریف می‌کند کارهایی است که انجام می‌دهیم، من زیاد به ویژگی‌های ذاتی مثل هوش اعتقاد ندارم، بنظرم تلاش و پشتکار و علاقه فرد نقش موثرتری در موفقیت او دارند.»
او ادامه می‌دهد: «به نظر من دانش‌آموزانی که از اهداف خود دور می‌شوند تقصیری ندارند، چون در واقع این سیستم غلط آموزش که با کنکور همراه است منجر به فاصله گرفتن دانش‌آموزان از اهدافشان است؛ بچه‌ها را مجبور می‌کند که یک سری دروس را به صورت سطحی حفظ کنند.»
«توصیه من به دانش‌آموزان این است که سعی کنند آن چیزی که در آن علاقه و مهارت دارند را پیدا کرده و استعدادیابی کنند و خود را باور داشته باشند تا موفق شوند.» این را شایان پردیس، دانش‌آموز شیرازی دارنده مدال طلای المپیاد جهانی کامپیوتر به عنوان کلام آخر خطاب به دانش‌آموزان و همسالان خود می‌گوید.
گفت و گو: سیده مریم ترابی
ارسال دیدگاه